श्री मंगेश मधुकर
जीवनरंग
☆ “नवं रुटीन” ☆ श्री मंगेश मधुकर ☆
संध्याकाळी बागेमध्ये मित्रांचा गप्पांचा फड रंगलेला.विषय तब्येत सामाजिक प्रश्न, क्रिकेट,बदललेली परिस्थिती आणि अर्थातच राजकरण, निवडणुका यावर तावातावानं चर्चा सुरू होती.काही वेळानं घरी जाताना सानपांनी विचारलं“शंकरराव,एवढी चर्चा सुरू असताना तुम्ही शांत कसे?”
“असंच”
“मग तुमचं मत”
“मतदान करणार की.. आणि त्याविषयी सांगायचं नसतं.”
“ते मत नाही ओ,आता जी चर्चा चालू होती त्याविषयी”
“नो कॉमेंट्स”
“का ओ एकदम विरक्ती”
“तेच बरंय”
“काय झालं.काही सीरियस”
“काही नाही.सगळं व्यवस्थित आहे.”
“मग असं का बोलताय.गेले काही महीने पाहतोय नेहमी हिरीरीनं बोलणारे आता शांत असता.”
“मुद्दामच,आयुष्य वेगळ्या पद्धतीनं जगण्याचा प्रयत्न करतोय.”
“फायदा झाला की तोटा”
“विनाकारणची अस्वस्थता, भीती,राग,फालतूचं टेंशन कमी झालं.”
“अरे वा!!मग मलाही सांगा की.”
“फक्त काही सवयी बदलल्या”
“कोणत्या”
“रोज सकाळी उठल्या उठल्या मोबाईलवर सर्फिंग नंतर चहाबरोबर पेपर”
“बरोबर’
“मी या दोन्ही गोष्टी बंद केल्या.मोबाईल पाहिला की अनेक बिनकामाची माहिती वाचून विनाकारण डोकं भंडावते.त्यापेक्षा टेरेसवर जातो.एकदम फ्रेश असल्यानं मस्त वाटतं.”
“मोबाईलचं एकवेळ ठिक आहे पण पेपर बंद म्हणजे फार कठीणय.इतक्या वर्षाची सवय आहे.”
“पण पेपर आपल्या सोयीनं जेव्हा वाटेल तेव्हाच वाचायचा.”
“अरे बाप रे,मग जगात काय चाललयं ते कसं कळणार”
“कळून करणार काय?”
“ते पण खरंच आहे”
“तसंही आजकाल पेपरमध्ये ढीगभर जाहिराती खून,दरोडे, मारामाऱ्या,लुटालूट,लाचखोरी आणि राजकारण्यांची नाटकं हेच तर असतं.आपल्या चांगल्या दिवसाची सुरवात असल्या निराशाजनक बातम्या वाचून कशाला करायची.”
“शंकरराव,खरं बोललात.सकाळीच असल्या बातम्या वाचल्या की उगीचच टेंशन येतं.इच्छा नसताना विषय डोक्यात घोळत राहतात.”
“म्हणूनच दूसरा पर्याय शोधला”
“कोणता”
“सकाळी चहाबरोबर कोणतही आवडतं पुस्तक वाचायचं म्हणजे सवय सुटत नाही.दिवसभरात वेळ मिळेल तेव्हा पेपर चाळायचा.”
“अजून एक”
“आता काय राहिलं”
“तुमच्या आवडीचा उद्योग बघणं बंद करा”
“नाही.ते जमणार नाही.कितीही भिकार असल्या तरी सिरियलमुळे टाइमपास होतो.”
“त्याबद्दल बोलतच नाहीये.”
“मग”
“न्यूज चॅनल”
“हा ते तर फार भयंकर आहे.पाच पाच मिनटाला कुठल्याही फालतू बातमीला ब्रेकिंग न्यूज म्हणून दाखवतात.आपण घरात पण बाहेर सतत काहीतरी घडतंय असं वाटतं.”
“मग बघता का?”शंकररावांच्या प्रश्नावर सानपांकडं उत्तर नव्हतं तरी सुद्धा उसनं अवसान आणत म्हणाले
“ते जरा राजकारणात इंटरेस्ट आहे म्हणून”
“अहो,इंटरेस्ट घेण्यासारखं राजकारण केव्हाच संपलं आणि आत्ताचा माहौल बघून एकच मत कोणाला द्यायचं हेच ठरत नाही.कोण कोणत्या पक्षात आहे हे समजणं शाळेतल्या गणिताच्या पेपरपेक्षा अवघड झालंय.”
“हा हा हा,गणिताचा पेपर हे उदाहरण भारीय.तुमचं म्हणणं पटलं.पेपर आणि न्यूज दोन्हीचा दर्जा दिवसेंदिवस घसरत चाललाय”
“न्यूज चॅनलवरच्या राजकारणाच्या बातम्या तर वात आणतात.ज्यांच्याकडून पैसे मिळतात फक्त त्यांचीच बाजू दाखवतात.सामान्य जनतेच्या समस्याशी निगडीत बातम्या म्हणजे ताटातल्या लोणच्या इतक्या.. बाकी सगळ्या बातम्या म्हणजे सिरियल सारख्या….सोशल मीडिया,पेपर,न्यूज चॅनल सतत माहिताचा फवारा सुरूच आणि आपण रिमोट कंट्रोल द्वारे वेगवेगळ्या चॅनलचे फवारे अंगावर घेत गरज नसताना स्वतःला भिजवतो.या तिकडीत मी पण सापडलो.चित्त एकजागी स्थिर होणं कमी झालं म्हणून मग काय चुकतंय याचा विचार केला आणि त्याप्रमाणे नवीन रुटीन सुरू केलं त्याचा आज यशस्वी शंभराव्वा दिवस आहे.”
“काय सांगता,कमाल आहे”
“मन शांत झालं.विनाकारणची चिडचिड,अस्वस्थता कमी झाली.”
“ऐकायला चांगलंय पण जमायला कठीण ”
“ करून तर बघा”
“आहे काय हे नवं रुटीनं” सानप
“सकाळी उठल्यावर मोबाईलच्या आधी पुस्तक हाती घ्यायचं.निदान पाच मिनिटं वाचन करायचं.
– नंतर फक्त महत्वाचे मेसेज मोबाईल वर चेक करायचे.
– मोबाईलचा पर्यायानं सोशल मीडियाचा कमीत कमी वापर
– न्यूज चॅनल पाहणे एकदम बंद.
– रात्री दहा ते सकाळी सात मोबाईल पासून सोशल डिस्टसिंग
– राजकारणाच्या चर्चेत श्रोते व्हायचं.
या सगळ्याचा फायदा अनमोल मनशांती”
“ठरलं तर मग उद्यापासून नवीन रुटीन सुरु करतो.बघूया किती दिवस चालतंय.”
“भरपूर शुभेच्छा”
© श्री मंगेश मधुकर
मो. 98228 50034
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
