श्री नंदकुमार पंडित वडेर
प्रतिमेच्या पलिकडले
☆ “कल्पवृक्ष…” ☆ श्री नंदकुमार पंडित वडेर ☆
अस्मादिकांच्यां जन्मदात्यांनी बाहेरुनच आल्या आल्या तोफ डागली…
गध्येपंचवीशी पर्यंत तुमच्या शिक्षणात गुंतवणूक केली आहे..
तीला आता चांगली भरभरून फळं आणून दाखवा बरं..
म्हणजे पिताश्रींचे या जन्मीचे पांग फेटलेच म्हणून समजा..
कुठे ते दिनानाथ निस्वार्थपणे आपल्या लेकीसाठी गाण्याचा कल्पवृक्ष लावून गेले…
आणि कुठे आमच्या घरातले…
थर्ड क्लास मधे इतिहास घेऊन बी. ए. च्या पदवीच्या भेंडोळीला…
चणेफुटाणे वाला सुद्धा बाजारात किंमत देत नसताना..
तिथं वरावरा नोकरीच्या दारात हिंडून नकाराचा कटोरा भरलेला घेऊन..
मुळातच बुद्यांकाचा अभाव असलेली माझी मस्तकपेटी…
पिताश्रींच्या अवास्तव अपेक्षेच्या ओझ्याखाली चपटी झाली…
त्यांनी मलाच आपला कल्पवृक्ष मानून घेतला होता की कोण जाणे…
अहो इथे साधे नैसर्गिकरित्या लागणारे नारळ लागण्याची वानवा…
आणि पिताश्रींची तर नारळच काय तर कल्पिलेल्या सगळ्याच फळांची अपेक्षा धरलेली…
छान नोकरी… सुशील सुन… वन बिच एच के.. सायकलच्या ठिकाणी स्पेलंडर… वगैरे.. वगैरे..
इतनो साल कि जो इन्व्हेस्टमेंट की थी उसका मुनाफा लेना तो पडेगाही ना…
सगळीकडे सगळं त्याचंच चाललेलं…
पण मला काय वाटतं तिकडे…
तुला काय लेका कळतंय याच प्रश्नात मला अडवलेला..
पण देवाची करणी नि नारळात पाणी तशी
किमया घडली नि अस्मादिकांना पोस्टमनची नोकरी मिळाली..
दोनवेळेच्या जेवणाची भ्रांत मिटली.. नि आयुष्याची चिंता..
पिताश्रींना जरा हायसं वाटलं पोरगं हाताशी आलं..
तसं दोनाचे चार हात वेळेसरशी झाले तर लेकराचा संसार रांगेला लागेल..
पण कल्पवृक्ष त्यांच्या हयातीत मोहरला नाहीच…
खूप उशीराने सारं सुरळीत पार पडत गेलं..
… पोस्टमास्तरचं प्रमोशन.. घराला घरपण आणणारी पत्नी… दारी मध्यमवर्गीय श्रीमंतीची इलेक्ट्रॉनिक दुचाकी.. ओसंडून वाहणारी घरातली सुखाची अनेक साधनं.. आणि वंशाचं नाव पुढे नेणारा दिवटा…
बस्स यही थी तमन्ना माझ्या पिताश्रींची…
एक दिवस दिवट्या चिरंजीवांनी शाळेतून एक चित्र रेखाटून आणलेलं दाखवलं…
कल्पवृक्षाच्या झाडाला नारळाबरोबर केळीचे घड लगडलेले दाखवले..
अरे वेड्या नारळाच्या झाडाला फक्त नारळच लागतील… केळी कशी येतील…
… पप्पा हा तर कल्पवृक्ष आहे. आंबा, फणस सुध्दा त्यासोबत काढणार होतो..
अरे वेड्या नुसत्या कल्पना करून आपल्याला हवं ते मिळत नसतं.. तुला कोणी सांगितलं हे..
आजोबांनी… काल स्वप्नात आले होते.. मला म्हणाले, तुझ्या नजरेतून हा फळलेला फुलेला कल्पवृक्ष पाहून समाधान वाटलं… आता तू तुझ्या पप्पांचा कल्पवृक्ष झाला पाहिजेस… त्याची तेव्हा सत्यात न उतरेली स्वप्न तुलाच पूर्ण करून दाखवायची आहेत…
… दूरवरून
कल्पवृक्ष कन्येसाठी लावूनिया बाबा गेला…
लताचं भाव व्याकुळ गाण्याचे सुर…
अस्मादिकांच्यां कानावर आले… नि
क्षण दोन क्षणाची धुंदीत माझे तनमन हरवले
सारखं सारखं राहून मनात दाटून यायचं…
त्यांचा कल्पवृक्ष फळला फुलेला… यालं का हो बाबा बघायला…
आणि तो वंशाचा दिवा माझ्याकडे पाहून मंदस्मितात तेवत राहिला…
© श्री नंदकुमार इंदिरा पंडित वडेर
विश्रामबाग, सांगली
मोबाईल-99209 78470 ईमेल –[email protected]
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
