वाचताना वेचलेले
☆ भाऊराया – कवी : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ. शीतल कुलकर्णी ☆
☆
कोण म्हणतं बहीण
ओवाळणीसाठी ओवाळते
भावासाठी बिचारीचे
अंतःकरण तळमळते ।।
*
भाऊरायाच्या रूपाने
माहेर येतं घरी
म्हणून येतात काळजात
आनंदाच्या सरी ।।
*
या निमित्ताने तिला वाटतं
भावाशी खूप बोलावं
माहेरच्या फांदीवर
क्षणभर तरी डोलावं ।।
*
कशी आहेस? एवढाच प्रश्न
सुखावून जातो
दुःखातसुद्धा एखाद-दुसरा
आनंद अश्रू येतो ।।
*
साडी आणली का नोट
कोणी पहात नाही
भाऊ दिसेपर्यंत तिला
घास जात नाही ।।
*
लग्न होऊन सासरी जाणं
खूप कठीण असतं
बाप नावाच्या आईला
सोडून जायचं असतं ।।
*
उपटलेल्या रोपट्यासारखं
सोडावं लागतं माहेर
जन्मदात्या आईकडून
स्वीकारावा लागतो आहेर ।।
*
वाटतो तितका हा प्रवास
सहज सोपा नसतो
भावासाठी काळजात एक
सुंदर खोपा असतो ।।
*
रक्षाबंधन ,भाऊबीज हे
फक्त नाहीत सण
बहिणीसाठी ते असतं
समाधानाचं धन ।।
*
सुरक्षेचं कवच आणि
पाठीवरचा हात
बहिणींसाठी भाऊ म्हणजे
दुःखावरची मात ।।
*
कुणीतरी आपलं आहे
भावनाच वेगळी असते
म्हणून बहीण दाराकडे
डोळे लावून बसते ।।
*
रक्षाबंधन, भाऊबीज
दिवस राखून ठेवा
आईच्या माघारी बहीणच
आई असते देवा ।।
☆
कवी :अज्ञात
प्रस्तुती :सौ. शीतल कुलकर्णी
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
