वाचताना वेचलेले
☆ कोणासोबत तरी मैत्री असावी … लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सुश्री मीनल केळकर ☆
☆
एकदा एका माकडाला अति दु:खामुळं मरण्याची इच्छा झाल्यावर, त्यानं झोपलेल्या सिंहाचे कान ओढले…
सिंहानं उठून रागानं गर्जना केली, की हे धाडस कोणी केलं ? स्वतःच्या मृत्यूला कुणी बोलावलं ?
माकड : मी कान ओढले, – महाराज, सध्या मला मित्र नसल्यामुळे मी खूप उदास आहे आणि मला मरण पाहिजे आहे, तुम्ही मला खाऊन टाका…
सिंहानं हसून विचारलं, माझे कान ओढताना, तुला कोणी पाहिलं तर नाही ना.. ?
माकड : नाही महाराज…
सिंह : मग ठीक आहे, आणखी एक दोन वेळा कान खेच, खूप छान वाटतंय… !
या कथेचं सार :
एकटा राहून जंगलाचा राजादेखील कंटाळतो… यावरून स्पष्ट होतं की मैत्री ही हवीच.. !!
म्हणून आपण आपल्या मित्रांच्या सतत संपर्कात राहा…
त्यांचे कान ओढत राहा…
म्हणजे त्यांची चेष्टा मस्करी करीत रहा…
आपल्याला मेसेज येणं हे
भाग्याचं समजा. कारण या जगांत कोणीतरी आपली आठवण काढतंय, हे लक्षात ठेवा. …
वेगवेगळ्या विषयांवर चर्चा, देवाणघेवाण करा. आनंद हा देण्यात- घेण्यात असतो…
कंटाळवाणे होऊ नका.
वयाला विसरा, मजा करीत रहा. …
संसार- प्रपंच तर सगळ्यांनाच आहे. …
विश्वास ठेवा, की तुमचं मन जर नेहमी आनंदी असेल, तरच आपण नेहमी निरोगी राहू शकतो….
मैत्री-श्रीमंत किंवा गरीब नसते, मैत्री शिकलेली वा अडाणी असावी, असंही काही नसतं. …
कारण –
मैत्री ही केवळ मैत्रीच असते. आणि ती निखळ राहू द्या.
☆
लेखक :अज्ञात
प्रस्तुती: सुश्री मीनल केळकर
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
