श्री सुजित कदम
(श्री सुजित कदम जी की कवितायेँ /आलेख/कथाएँ/लघुकथाएं अत्यंत मार्मिक एवं भावुक होती हैं। इन सबके कारण हम उन्हें युवा संवेदनशील साहित्यकारों में स्थान देते हैं। उनकी रचनाएँ हमें हमारे सामाजिक परिवेश पर विचार करने हेतु बाध्य करती हैं। अब आप श्री सुजित जी की रचनाएँ “साप्ताहिक स्तम्भ – सुजित साहित्य” के अंतर्गत प्रत्येक गुरुवार को पढ़ सकेंगे। आज प्रस्तुत है उनकी कविता आभाळ दाटून आलं की..!)
☆ साप्ताहिक स्तंभ – सुजित साहित्य #5 ☆
☆ आभाळ दाटून आलं की..!☆
आभाळ दाटून आलं की भिती वाटते
येणा-या पावसाची आणि
येणा-या आठवणींची सुध्दा
डोळ्यासमोर सहज तरळून जातं
गावाकडचं घर..,गावाकडचं आंगण
मनामधल्या सा-याच जखमा
पावसाच्या प्रत्येक थेंबाबरोबर
ओल धरू लागतात सलू लागतात…
पण मी मात्र संयमानं त्या
जखमांवर फुंकर मारत राहतो
अगदी..पाऊस थांबेपर्यंत
पाऊस पडत असताना
घरात जायची भितीच वाटते
कारण ह्या पावसाने
गावच्या घरासारखं हे ही घर
माझ्या अंगावर कोसळेल की काय
ह्याची भिती वाटते
आणि माझ्या मायेसारखाच
मीही ह्या घराच्या ढीगा-यात एकाएकी
दिसेनासा होईल की काय ह्याचीही
कारण..घर जरी बदललं असलं तरी
अजून आभाळ तेच आहे
आणि कदाचित..पाऊस ही..,
आभाळ दाटून आलं की
भिती वाटते येणा-या पावसाची
आणि येणा-या आठवणींची सुध्दा..
……©सुजित कदम
खुप सुंदर कविता आहे, ऐकली आहे!