श्री सुजित कदम
(श्री सुजित कदम जी की कवितायेँ /आलेख/कथाएँ/लघुकथाएं अत्यंत मार्मिक एवं भावुक होती हैं। इन सबके कारण हम उन्हें युवा संवेदनशील साहित्यकारों में स्थान देते हैं। उनकी रचनाएँ हमें हमारे सामाजिक परिवेश पर विचार करने हेतु बाध्य करती हैं। मेरे विचार से हम मित्रता दिवस वर्ष में एक बार मनाते हैं किन्तु, मित्रता वर्ष भर ही नहीं आजीवन निभाते हैं। श्री सुजित जी की यह कविता इतनी संवेदनशील और भावुक है कि पढ़ते हुए मित्रों के मिलन का सजीव चित्र नेत्रों के समक्ष अपने आप आ जाता है और नेत्र नम हो जाते हैं। मुझे अनायास ही मेरी निम्न पंक्तियाँ याद आ रही हैं जो आपसे साझा करना चाहूँगा –
सारे रिश्तों के मुफ्त मुखौटे मिलते हैं जिंदगी के बाजार में
बस अच्छी दोस्ती के रिश्ते का कोई मुखौटा ही नहीं होता।
निश्चित ही श्री सुजित जी इस सुंदर रचना के लिए बधाई के पात्र हैं। हमें भविष्य में उनकी ऐसी ही हृदयस्पर्शी कविताओं की अपेक्षा है। प्रस्तुत है श्री सुजित जी की अपनी ही शैली में हृदयस्पर्शी कविता “मित्रा…!”। )
☆ साप्ताहिक स्तंभ – सुजित साहित्य #11 ☆
☆ मित्रा…! ☆
आज ब-याच वर्षानंतर तो घरी आला
दारावरची बेल वाजवली .
आणि बघता क्षणी आम्ही एकमेकांना
कडकडून मिठी मारली .
अगदी श्रीकृष्ण सुदाम्या सारखी
दोघांच्याही डोळ्यांत .. . .
शाळा सोडताना दाटून आलेलं पाणी
आज पुन्हा एकदा दाटून आलं.
आणि..आमच्या भेटीनं
आज माझ घर सुध्दा हळव झालं.
बालपणीच्या सा-याच आठवणीं
डोक्यात भोव-या सारख्या फिरू लागल्या.
अन् वयाच अंतर पुसून ,
चिंचेखाली धावू लागल्या.
शाळेत जाताना दोघांत मिळून
आमची एक पिशवी ठरलेली
अन् पिशवी मधली अर्धी भाकर
रोज दोघांत मिळून खाल्लेली..
मी जिंकाव.. म्हणून तो
कितीदा माझ्यासाठी हरलेला. . . . !
त्याच्यासाठी मी कितीदा
मी बेदम मार खाल्लेला.. . . !
त्याच्या इतका जवळचा मित्र
मला आजपर्यंत कुणीच भेटलाच नाही.
गाव सोडून आल्यापासून
आमची भेट काही झालीच नाही…..!
बराच वेळ एकमेकांशी
आमचं बरंच काही बोलणं झालेलं
तो निघतो म्हणताना त्याच्या डोळ्यांत
एकाएकी आसवांच गाव उभं राहिलेलं
तो म्हंटला..,
माय गेली परवा दिवशी .. . .
तेव्हापासून एकट एकट वाटत होतं
मनमोकळ रडायला कोणी
आपलं असं मिळत नव्हतं..
शाळेत असताना बाप गेला
तेव्हाही मित्रा
तुझ्यापाशीच रडलो होतो..!
खरंच सांगतो मित्रा
माय गेली तेव्हापासून
तुझाच पत्ता शोधत होतो..
मित्रा..,तुझ्या
खांद्यावरती डोकं ठेऊन
मला एकदा मनमोकळं रडू दे
जगण्यासाठी नवी जिद्द घेऊन
पुन्हां घराकडं जाऊदे..!
जगण्यासाठी नवी जिद्द घेऊन
पुन्हां घराकडं जाऊदे..!
© सुजित कदम
खूपच सुंदर शब्दांत मित्रप्रेम व्यक्त केले आहे.
माय गे ली तेव्हापासून
तुझाच पत्ता शोधत होतो..
हे शब्द बरेच काही सांगून जातात.
अप्रतिम रचना
खूप हृदय स्पर्शी! मैत्रीचा संदेश अप्रतिम! मनाला चटका लावून गेली आपली कविता.