श्री सुहास सोहोनी
कवितेचा उत्सव
☆ एक होता म्हसोबा…👹 ☆ श्री सुहास सोहोनी ☆
एक होता म्हसोबा,
एक होती हडळ,
म्हसोबा रहायचा पिंपळावर,
हडळ रहायची चिंचेवर — ॥
हडळीला नव्हता नवरा,
म्हसोबाला नव्हती बायको,
म्हसोबा बोलला लगिन करू,
पण हडळ म्हणाली नक्को !
हवा कशाला डोक्याला या,
संसाराचा ताप
चैन मज्जा करू, कशाला
व्हावे आई बाप — ॥
चंगळ केली, चैनही केली,
रिलेशनाची मज्जा
इच्छा नसता झाला मुलगा
नांव ठेविले मुंजा — ॥
ताडमाडसा झाला मुंजा
सदैव खा खा खाई
काय देऊ तुज, हडळ म्हणे त्या
माझी हाडे खाई — ॥
लग्न करिन मी, म्हणे मज हवी
नवरी जणु वाघिण
पसंत मजला वडाखालची
नाक फेंदरी जखिण — ॥
लग्न लागले, घरातली पण
हरवुन गेली शांती
भांडभांडती खिंकाळति अन्
झिंज्याही खेचती — ॥
विचार केला चौघांनी मग
माणुस अपुला भाऊ
तोच शहाणा त्याच्यापाशी
शिकावया जाऊ — ॥
बघुन माणसे बसले त्यांना
धक्क्यावर धक्के
स्वार्थी, कपटी, कारस्थानी
खेळति पंजे छक्के — ॥
फुकट लाभता पैसा सत्ता
समाधान ना मिळे
हाव अशी की तोंडामधुनी
लाळ खालती गळे — ॥
वाघ नि कोल्हे तसे लांडगे
हसून नाटक करिती
संधी मिळता तुटून पडती
विसरुन नाती गोती — ॥
आई ढोंगी बाप कोडगा
शरम नसे ना लाज
माणसातल्या मुंजांना मग
चढला भारी माज— ॥
हडळ, म्हसोबा, जखीण, मुंजा
रडती पश्चात्तापे
माणुस गेला किती पुढे अन्
हरलो आम्ही भुते — ॥
भूतलोकि जातांना म्हणती
अनुभव हा अद्भूत
खरंच सांगतो माणसापरी
नाही दुसरे भूत — ॥ 🤣
© सुहास सोहोनी
रत्नागिरी
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
