कवितेचा उत्सव
☆ निवृत्त होत नाही… ☆ श्री विठ्ठल बाबुराव घाडी ☆
निवृत्त तो झाला निवृत्तीला ती आली
मंडळी रोजच्या व्यापातून मुक्त झाली..
सागर म्हणाला मी ही निवृत्त होतो
जळून एकदाच ढगात जाऊन बसतो..
ढगाने ही निवृत्ती जाहीर केली
थेंबा थेंबासाठी सृष्टी हवालदिल झाली..
खूप भिजले कधी तापून लाल झाले
निवृत्त होते आता खूप काही मी दिले..
पेरले कितीक तरी उगवणार नाय
तिच्याशिवाय सांगा कुणी जगेल काय..
वारा म्हणतोय धावून थकलोय आता
निवृत्तीत निवांत होतो वाहता वाहता..
श्वास अडकेल जगाचा निवृत्त मात्र होवू नका तुम्ही
निसर्ग रक्षण करू हा शब्द विश्वप्रार्थनेत देतो आम्ही..
शुभ प्रभाती येणारा निवृत्त होत नाही..
शुभेच्छांसाठी शब्द यायचा थांबत नाही..
✍🏻साधे शब्द
© श्री विठ्ठल बाबुराव घाडी
चारकोप, मुंबई
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈