श्रीमती रंजना मधुकरराव लसणे
कवितेचा उत्सव
☆ रंजना जी यांचे साहित्य # 177 – कुटुंब ☆ श्रीमती रंजना मधुकरराव लसणे ☆
☆
विश्वात्मक
कुटुंबाचा।
वारसा हा
भारताचा।
जीवसृष्टी
हो साकार
जगण्याचा
अधिकार ।
स्वार्थ सोडा
मैत्री करा ।
प्रेमाची हो
खात्री स्मरा।
एकमेका
देऊ साथ।
मदतीला
लाखो हात।
छोट्यासवे
होऊ सान।
थोरांनाही
देऊ मान।
सान थोर
संगतीला।
अंत नसे
प्रगतीला।
रुसवा नि
राग थोडा।
सोडुनिया
मने जोडा।
चूक भूल
द्यावी घ्यावी
आनंदाचे
गीत व्हावी।
चार दिस
जगायचे
कुढत का
बसायचे।
उगा नको
कुरवाळू।
मत्सराचा
द्रोह टाळू
धुंदीमधे
नको राहू।
नात्याचा तू
अंत पाहू।
हाताची ती
सारी बोटे।
कुणी मोठे
कुणी छोटे।
साऱ्यांनाच
एक माप ।
लावती ना
मायबाप।
आंतराची
भाषा घ्यावी।
शहाण्याने
समजावी।
आज जरी
इहलोकी।
उद्या असे
परलोकी।
वाहूनिया
श्रद्धांजली।
शांती मना
का लाभली।
विश्वासाचे
जपू धागे।
खेद खंत
नको मागे।
☆
© रंजना मधुकर लसणे
आखाडा बाळापूर, जिल्हा हिंगोली
9960128105
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
