सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे
कवितेचा उत्सव
☆ “डोळे —” ☆ सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे ☆
कोणी कोणी म्हणती मला
रे आंधळाच तू कसा असा
नाहीत डोळे तरीही तू रे
आनंदाने जगशी कसा ….
कळेना मला हसू की रडू
भाबड्या अशा प्रश्नाला
काय जहाले नसले डोळे
विचारीत मी सतत मनाला ….
वात्सल्याचा फिरतो जेव्हा
पाठीवरती कधी तो हात
पाठच माझी होते डोळे
ओलावती जे आतल्या आत ….
मित्रत्वाचा जेव्हा मिळतो
हातामध्ये माझ्या हात
हातच माझे होती डोळे
आनंदाने ओसंडत ….
माथ्यावरती ठेवे कोणी
आशिर्वचाचा जेव्हा हात
माथ्यावरती किलकिल डोळे
कृतज्ञतेने भरून जात ….
स्पर्शाच्या डोळ्यांनी पहातो
खळबळ किती ती मनामनातली
भेटे कधी तो शुद्ध स्नेह अन
कुठे विखारी आग आतली ….
कानांच्या डोळ्यांनी दिसे ती
अंदाधुंदी जगतामधली
वाटे हे तर बरेच झाले
पापणी आहे मम मिटलेली ….
डोळे असुनी त्यावर झापड
किंवा कोणी बांधे पट्टी
वा करिती ती डोळेझाक
कोठे गेली सम्यक दृष्टी ? ….
डोळस कैसे त्यासी म्हणावे
आंधळेच हे असुनी डोळे
चेहेऱ्यावरती नसले तरीही
सहस्त्र मजला ‘डोळस’ डोळे ….
सगुण मूर्त जरी परमेशाची
पाहू न शकतो डोळे भरुनी
निराकार तो निर्गुण ईश्वर
प्रकटे नित मम हृदय-लोचनी …….
© सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
