प्रा. सुनंदा पाटील
कवितेचा उत्सव
☆ कवितेचे कवडसे… ☆ प्रा. सुनंदा पाटील ☆
☆
अर्थाच्या फुलल्या कलिका शब्दांची सजली पाने
रसिकांची दादही मिळता कवितेचे झाले गाणे
*
अर्थाच्या या युगुलाने गगनात विहारा जावे
शब्दांनी क्रौंच व्हावा कवितेने वाल्मिकी व्हावे
*
शब्दांना गोत्र नसावे शब्दांची जात नसावी
शब्दांनी नटली सजली माझी कविताच असावी
*
अक्षरे सांधुनी ओली शब्दांचे राऊळ झाले
अर्थाच्या गाभाऱ्याशी कवितेचे विठ्ठल आले
*
अर्थाच्या दोरा वरुनी शब्दांनी विहरत जावे
कवितेची विजय पताका लहरते पुन्हा सांगावे
*
इंद्राची गौतम गाथा मी अहल्येस सांगावी
कवितेचा राम दिसावा ती शिळा कधी नच व्हावी
*
ओठांची महिरप पुसते तुज मूक स्पर्श गंधाने
तेथेच फुलावी कविता प्रेमाच्या मृदु शब्दाने
*
अंगणी गाय हंबरता मायेस वासरू लुचते
वात्सल्य दाटुनी येता मग कवीस कविता सुचते
*
घननीळ सावळा हसला थरथरत्या चांदणवेली
अंगात वीज लखलखता कवितेची राधा झाली
*
इतिहासाच्या पानांनी समरांगण योद्धे कळले
डफ थाप पवाडे गाता कवितेचे डोळे झरले
*
रासात रंगली राधा राधेचा शाम मुरारी
गोपाल शब्दही झाले कविता झाली गिरीधारी
*
शब्दांच्या डेऱ्यामधुनी अर्थाचे घुसळण होई
नवनीत घेऊनी कविता रसिकांस भेटण्या येई
*
रंगात रंगते कविता छंदात काव्यही हसते
लड सप्तसुरांची मिळता नव रसात कविता फुलते
*
व्यासांनी सांगितलेले श्री गणेश घेती लिहुनी
कवितेच्या अंगावरती अक्षरे थांबली सजुनी
*
रुसलेली असते कविता कवी कृष्ण सावळा होतो
राधाच वाटते कविता हलके हृदयाशी घेतो
☆
गझलनंदा
© प्रा.सुनंदा पाटील
गझलनंदा
८४२२०८९६६६
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
