सौ.वनिता संभाजी जांगळे
कवितेचा उत्सव
☆ दोन वेण्या… ☆ सौ. वनिता संभाजी जांगळे ☆
☆
खांद्यावर रुळणार्या दोन वेण्या,
जराशा वेड्या, जराशा शहाण्या.
*
हिलती डुलती चाल धरतात,
अल्लड वयाची साक्ष देतात.
जितक्या बालिश, तितक्याच अल्लड,
उडत्या चालीची धरतात पक्कड.
कधी आकाशाला होती ठेंगण्या,
खांद्यावर रूळणाऱ्या दोन वेण्या,
जराशा वेड्या, जराशा शहाण्या.
*
झुलतात वार्याच्या झोतावरती,
अडीत उंबरठ्याच्या जरा थबकती.
केसाच्या बटीत वळून फेऱ्या,
घाबरल्या नजरेत सावध खऱ्या.
हसर्या, बोलक्या जरा लाजर्या,
खांद्यावर रूळणाऱ्या दोन वेण्या.
जराशा वेड्या, जराशा शहाण्या.
*
रूबाब त्यांचा पहा आगळा!
रिबिनीत गुंतला साज वेगळा.
किती! किती! घट्ट आवळल्या,
वाढत्या वयाचे भान रहाण्या.
खांद्यावर रूळणाऱ्या दोन वेण्या,
जराशा वेड्या, जराशा शहाण्या.
*
दिसतात ऐटदार, चालीत कोवळ्या,
अल्लड वाटेवर, मनात भोळ्या.
वसा संस्कृतीचा गुंफत आल्या,
खांद्यावर रूळणाऱ्या दोन वेण्या.
जराशा वेड्या, जराशा शहाण्या.
☆
© सौ.वनिता संभाजी जांगळे
जांभुळवाडी-पेठ, ता. – वाळवा, जिल्हा – सांगली
संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
