सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे
☆ कवितेचा उत्सव ☆ जाणीव ☆ सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे ☆
आज एक मज मुंगी भेटली
तुरू तुरु तुरु ती होती चालली
थांब जरा ग म्हणता तिजला
‘ चालत बोलू’ मला म्हणाली ||
काय काम ते सांग लवकरी
कामे मजला असती कितीतरी
इवलीशी ती, मला दटावे
घरी जायचे मला लवकरी ||
विचारले मी करिशी का तू
सततच इतकी गडबड बाई
इतकी दगदग हवी कशाला ?
बरी मुळी ना इतकी घाई ||
थांबली मग ती माझ्यापाशी
म्हणे कशी ग मठ्ठ तू अशी
कण कण वेचत जाणे मजला
लेकरं माझी घरी उपाशी ||
आयुष्य किती मज माहीत नाही
जगेन तरी का, ठाऊक नाही
सहजच चिरडे कुणीही मजला
पोचीन घरी ही खात्री नाही ||
तुम्ही माणसे भाग्यवान ग
मरणाचेही तुमच्या कौतुक
गुपचुप मरतो आम्ही कारण
जगण्याचेच ग कुणा न कौतुक।।
तुमच्याहुन पण आम्ही शहाण्या
आम्हा ही तुमचे नाहीच कौतुक
क्षणभंगुर ठाऊक जगणे तरी
रडणे खचणे आम्हा न ठाऊक ।।
इतके बोलून कोडे घालून
हसतच गेली पुन्हा पळून
जाता जाता हळूच आणि
खट्याळ गेली मलाच चावून ||
© सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे
९८२२८४६७६२
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
सार्थक रचना