श्री आशिष मुळे
कवितेचा उत्सव
☆ “स्वर्गास प्राप्त मी” ☆ श्री आशिष मुळे ☆
☆
स्वर्गास प्राप्त मी
विटली जेव्हा स्वर्ग कथा
विरघळली हवेत व्यथा
दिशाहीन जेव्हा होती दिशा
*
कोठून आलो कुठे चाललो
कुठे होतो कुठे पोहोचलो
फकीर प्रश्न हे निरर्थक
फाट्यावर त्यांना मारत राहिलो
*
स्वर्गास प्राप्त मी
शांतीस प्राप्त गाजावाजा
मतास त्यांच्या माझा मंत्राग्नी
माझ्या गतीचा मीच राजा
*
नको माप कोणाचे
नाही मोजले कधी स्वतःचे
मापातही मारती हात
काय वजन त्या मापाचे
*
स्वर्गास प्राप्त मी
क्रूर चेष्टा कळे निसर्गाची
काळही असे मतीभ्रष्ट
जाण नाही त्यास दिशांची
*
लाखो आले लाखो गेले
लाखो येतील लाखो जातील
धर्म-अधर्म करता करता
सगळेच एकदा माती होतील
*
स्वर्गास प्राप्त मी
मानवांस निरुपयोगी मी
ढुंकूनही बघू नका इकडे
स्पर्धेसाठी नाही उत्सुक मी
*
तुझे खरे की माझे खोटे
कोण जिंकले कोण हरले
मुकुट सगळे तूच घाल
माझे तर मी श्राद्ध घातले
*
स्वर्गास प्राप्त मी…
नरकाने मज हेच शिकवले..
☆
© श्री आशिष मुळे
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
