श्री प्रमोद जोशी
कवितेचा उत्सव
☆ गेला कायमचा वाली 
श्री प्रमोद जोशी ☆
☆
दिवा लावताना फडफडला,
पाल मनाशी चुकचुकली!
गहिवर आला गळ्यात दाटुन,
खिन्न मान खाली झुकली!
*
दिवस फुलांचा होता नकळत,
रात्रीला खुपला काटा!
कधीच नव्हते ऐकायाचे,
की अपुले गेले टाटा!
*
आलेल्याला जाणे आहे,
नकळे कोणा द्यावे दूषण!
एक हुंदका कानी आला,
धाय मोकलुन पद्मविभुषण!
*
सर्व वहाने धावत असता,
खिळून गेली जागी अचानक!
अंदाजाला नाही कल्पना,
तर्काहूनही घडे भयानक!
*
भेट कोठली,दिसता फोटो,
मान झुकायाची खाली!
सैनिक आणि सामान्यांचा,
गेला कायमचा वाली!
*
पुजेएवढा पवित्र धंदा,
देशावरती निरलस माया!
चुकायचा हृदयाचा ठोका,
बघुनी अडखळताना काया!
*
मंथनाविना भारतात या,
रत्न पंधरावे आलेले!
शून्य असो वा असो अनंत,
टाटा सर्वांचे झालेले!
*
आज स्वतःहून राष्ट्रध्वजाला,
खाली यावेसे वाटेल!
देहादेहा स्वआसवानी
चिंब भिजावेसे वाटेल!
*
वैभवाप्रति येते जाता,
सचोटीसवे करूनी दान!
तेहेतीस कोटी उभे राहीले,
स्वर्गामध्ये द्याया मान!
☆
© श्री प्रमोद जोशी
देवगड. 9423513604
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर ≈
