सुश्री शीला पतकी
कवितेचा उत्सव
☆ “नदीचं माहेर…” ☆ सुश्री शीला पतकी ☆
☆
माझी लेक ही लेक हो लई अवखळ बालपण
माझी लेकहो लेकहो ल्याली तारुण्य देखणं ।।
*
उड्या मारीते मारीते अन धावते वेगानं
ओढ सागरी सागरी न पाहे हो माघारी ।।
*
घेतो सागर सागर ओढून कवेत कवेत
वाटे नाही फिरुन आता येईल पुन्हा माहेरात ।।
*
पन बाईची हो जात येते सय माहेराची
म्हणे माझ्या भाऊराया सूर्यदेवा तू रे ताप ।।
*
अन भेटीव भेटीव माझा डोंगररूपी बाप
झाली वाफ नदी पहा पंख वाऱ्याचे लागले ।।
*
आलं भरून आतून झाले ढग हो त्यातून
बाप लेकीला आडवे वारा मायेचा हो मिळं ।।
*
लेक बांध फोडूनया मन मोकळे आभाळ
येई लेक माहेराला म्हनून येतो पावसाळा ।।
…बाई जातीला हो असे लई माहेराचा लळा !।
☆
© सुश्री शीला पतकी
माजी मुख्याध्यापिका सेवासदन प्रशाला सोलापूर
मो 8805850279
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
