कवितेचा उत्सव
☆ स्वगत… ☆ श्री शरद कुलकर्णी ☆
नको रोखू माझ्या,
आवेगाची गती.
संयमाच्या भिंती,
कोसळती.
कोसळती धारा,
आकाश फाटले.
मनात दाटले,
कृष्णमेघ.
कृष्णमेघांनीही,
पालटले रंग.
झाले अंगअंग,
पावसाचे.
पावसाचे कसे,
करावे स्वागत ?
होता शब्दरुप,
माझेच स्वगत.
माझे हे स्वगत,
जसा हो प्रपात.
संदेह निर्वाण,
स्वाभाविक.
स्वाभाविक झाले,
नीरव प्रवाह.
वेगळाले रंग,
एक झाले.
© श्री शरद कुलकर्णी
मिरज
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
