श्री आशिष बिवलकर
चित्रकाव्य
– आभाळमाया… – ☆श्री आशिष बिवलकर ☆
☆
रखरखते ऊन,
पिलांवर आईची सावली |
स्वतः झळा सोसून,
पिलांचे रक्षण करते माऊली |
*
आई ती आईच असते,
अगणित सोसते कळा |
तक्रार तिच्या अंगी नसते,
मातृत्वाचा जपते लळा |
*
दाही दिशा करते,
चारापाण्यासाठी वणवण |
चोचित साठवते दाणा,
उदरी करत नाही भक्षण |
*
उंच उंच झेप घेते,
जिद्द करते आकाशाशी |
कुठेही असली जगी,
चित्त तिचे पिलांपाशी |
*
स्वर्ग ही ठेंगणा वाटावा,
इतकी आईची आभाळमाया |
जीवात जीव असेपर्यंत,
पिलांसाठी झिजवते काया |
*
आईची थोरवी सांगताना,
शब्दच पडतात अपुरे |
वासल्य सिंधू, प्रेम स्वरूप,
आईविना जीवन अधुरे |
☆
© श्री आशिष बिवलकर
बदलापूर
मो 9518942105
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
