जीवनरंग 
☆ खार….भाग 3 ☆ मेहबूब जमादार ☆
सगळ्यांनी आपला मोर्चा फांदीवरून उड्या घेत जवळजवळ शंभर फूट लांब असलेल्या रानटी झाडाकडे वळविला.झाडांवर गोल गोल पिवळी फळे लगडली होती. सगळ्यानीं त्यावर झेप घेतली.ती फळे कुरतडुन खाण्याचा त्यानीं सपाटा लावला.सा-याजणी गाभा फस्त करत अन बिया खाली टाकत.खाली बियांचा बिछाना पडत होतां.
पोट भरल्यानंतर त्यानीं परतीचा प्रवास चालू केलांं.कांही सरसर…झाडावरून खाली उतरल्या.खालच्या पाचोळ्यावर त्यानीं बैठक मारली.भोवतालचे निरीक्षणं केलं अन त्या ओढ्याकडे पाणी पिण्यासाठी गेल्या.त्या पाणी प्यायल्या.काहीनीं पाणी घेवून एकदोनदा डोक्यावरून हात फिरविला.
दिवस मध्यान्हात होता.परत सरसर करीत त्यानी झाड गाठलं.तिनं मात्र घरट जवळ केलं.ती त्यात पहूडली.
सायंकाळी फिरत असता तिला जवळच जांभळाच झाड दिसल.निळीभोर जांभळ पिकलेली होती. तिनं बरीच फळं खाल्ली.येतानां तिनं कांही पानं,गवताच्या काड्या सोबत आणल्या होत्या.तिचा प्रसव काळ जवळ आला होता.त्याचीच ती तयारी करत होती. कांहीवेळा वा-याने उडून आलेले रूईच्या झाडांवरील बोंड ही ती गोळा करत होती.तिच्या घरट्यात आताशा मऊमऊ बिछाना तयार झाला होता.
दिवस पुढे जात होते.सारं वन ते पहांत होता. तीं ही बारकाईनं वनांच निरीक्षण करत होती.आंता ती जाड झाली होती.प्रसूतीचां काळ अगदी जवळ आला आहे असं तिला वाटू लागलं होतं.
ती रात्र कशीबशी तिनं कण्हत काढली.उजाडताच तिला राहवलं नाही.तिच्या तोंडातून असह्य असे चित्कार बाहेर पडू लागले.तिच्या सहका-यानीं ओळखलं.हळूहळू तिच्या घरट्याकडे पाच-सहा खारी गोळा झाल्या.एक म्हातारी खार तिच्या घरट्यात शिरली.ती तिच्या डोक्यावरुन व पाटीवरून हात फिरवत होती. ती तिच्या नजरेला नजर देत असह्यपणे चित्कार करत होती.
कांही वेळातच तिनं दोन गोंडस पिल्लानां जन्म दिला.इंच-दिड इंचाची पिल्लं पहाताच ती हरखून गेली.पिल्लानां ती चाटू लागली.तिनं पिल्लानां जवळ घेतलं.कारण त्यानां ऊबेची गरज होती. ती अशक्त झाली होती.निपचिप घरट्यात पडून होती.
त्या दिवशी तिनं कांहीच खाल्ल नाही.ती पिल्लानां पाहून फारच खूशीत होती.तो दिवस अन पूर्ण रात्र अशीच गेली.त्या पिल्लांचा श्वास सोडला तर जिवंतपणाचं त्याच्यात कुठलंही लक्षण नव्हतं.इवल्याश्या पिल्लांच संगोपन करणं एवढं सोप नव्हतं.पिल्लं एका महिन्यानंतर डोळं उघडणार होती.तिला या काळात तिच्या सहका-यानीं बरीच मदत केली.
तिला हवी असणारी छोटी छोटी फळं तिनं आधीच घरट्यात आणून ठेवली होती. पाला अन कापूसही घरट्यात होता. रात्र होताच ती पिल्लांना अगदी जवळ घेई.
पिल्लांना अन्नापेक्षा तिच्या गरम ऊबेची गरज होती.भूक लागली की ती लोचत होती
आठवडय़ानंतर ती आज बाहेर पडली. जवळच असणा-या चिंचेच्या झाडावर तिनं झेप घेतली.तिनं छोटय़ाशा चिंचा कुरतडल्या.तसेच चिंचेचा कोवळा पाला तर ती ब-याच दिवसानंतर खात होती. मोकळ्या हवेत ती आनंदली होती. अजून कांही झाडांवर जावं,सहका-याबरोबर खेळावं असं तिला क्षणभर वाटलं.पण लगेच तिला पिल्लं आठवायची.क्षणांत ती पिंपळ जवळ करायची.घरट्यात शिरायची.पिल्लं वाट पहात असायची.
हळूहळू पिल्लं वाढू लागली होती.तिच्या घरट्यात ऐसपैस जागा होती. त्यात असणा-या गादीवर ती दोन्ही पिल्लानां घेवून मजेत जगत होती.
ती आज चार-पाच झाडांच्या फांद्यावरून झेप घेत जांभळाच्या झाडावर आली होती.झाडांवर छानपैकी जांभळ पिकली
होती. तिच्या सह बरेच पक्षी जांभळांचा आस्वाद घेत होते. जांभळ खात होती. बिया खाली टाकत होती.ती खाण्यात दंग होती.
क्रमश:…
© मेहबूब जमादार
मु- कासमवाडी, पो-पेठ, ता-वाळवा
जि-सांगली.मो-९९७०९००२४३
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
