मराठी साहित्य – मराठी कविता – ☆ अमलताश ☆ – सुश्री ज्योति हसबनीस

सुश्री ज्योति हसबनीस

अमलताश

 

(सुश्री ज्योति हसबनीस जी का पुष्पों एवं प्रकृति के प्रति अपार स्नेह की साक्षी है । इसके पूर्व हमने सुश्री ज्योति जी की “कदंब के फूल” एवं “गुलमोहर ” पर कवितायें  प्रकाशित की थी जिसे पाठको का अपार स्नेह प्राप्त हुआ था। )

 

संपली शिशिराची पानगळ,

नवोन्मेषांनी बहरले भंवताल ।

 

रृतुबदलाचे संकेत देत,

मंद वाहे पहाट वारा ।

शिरीषाच्या फांदीतून ऊसळे,

अत्तर कुपीचा गोड फवारा ।

 

मंगलमय सृष्टीची शुचिता रेखी,

धवल शुभ्र वलयांकित अनंत हा

लालकेशरी पखरण करी,

गुलमोहोर राजस,अग्नीशिखेसम पलाश हा ।

 

घेत होते भरूनी गंध

मी श्वासाश्वासांत ,

धुंद पाऊले वाट चालती,

सृष्टीच्या स्पंदनांत ।

 

अवचित एका वळणावरती,

पाऊले मग अडखळली ।

देखोनि सुवर्णचित्र ते ,

नजर तयावरच खिळली ।

 

भार तोलत, लय साधत ,

फांदी फांदीही लवली ।

सोनपुटे लेऊन दैवी ,

हंड्या झुंबरे सजली ।

 

नेत्र अनिमिष टिपे

दृष्य हे लडिवाळ,

मति होई कुंठीत ,

बघूनी कांचन झळाळ ।

 

जणू चैत्रगौरीच्या स्वागता ,

चित्रकार तो सरसावला ।

फांदीफांदीतून झुंबरांचा ,

सुवर्ण साज हा अवतरला ।

 

अधोवदना ही सालंकृत तरुणी,

जणू पुढ्यात ऊभी साक्षात् ।

घरंदाज हे , अवनत रूप सोनसळी,

ठसले मम अंतर्मनांत  ।

 

उधळून सारे ऐश्व़र्य आपले,

अमलताश हा पुढ्यात उभा ।

ऐश्वर्यसंपन्न होई परिसर सारा,

लेऊन त्याची कांचन आभा ।

 

©  सौ. ज्योति हसबनीस