श्री मोहन निमोणकर
वाचताना वेचलेले
☆ “रिटायर्ड वडील…!!!” – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – श्री मोहन निमोणकर ☆
☆
आज जेवून झाल्यावर वडील म्हणाले …
” मी आता रिटायर्ड होतोय.
मला आता नवीन कपडे नको.
जे असेल, ते मी जेवीन.
रोज वाचायला पेपर नको.
आजपासून सिगरेट बंद.
तुम्ही मला जसं ठेवाल, तसा मी राहीन.”
…. काहीतरी कापताना सुरीनं बोट कापलं जावं आणि
टचकन पाणी डोळ्यात यावं .. काळीजच तुटावं,
अगदी तसं झालं…
एवढंच कळलं, की आजवर
जे जपलं, ते सारंच फसलं…
का वडिलांना वाटलं, ते
ओझं होतील माझ्यावर…?
मला त्रास होईल, जर ते गेले
नाहीत कामावर…?
ते घरात राहिले,
म्हणून कोणी ऐतखाऊ म्हणेल…
की त्यांची घरातली किंमत शून्य बनेल…???
आज का त्यांनी दम दिला नाही…?
“काय हवं ते करा, माझी तब्बेत बरी नाही,
मला कामावर जायला जमणार नाही…”
खरंतर हा अधिकार आहे, त्यांचा सांगण्याचा.
पण मग ते काकुळतीला का आले…?
ह्या विचारातच माझं मनं
खचलं. नंतर माझं उत्तर मला मिळालं…
…. जसजसा मी मोठा होत गेलो, वडिलांच्या कवेत मावेनासा झालो.
तेव्हा नुसतं माझं शरीरच वाढत नव्हतं,
…. तर त्याबरोबर वाढत होता तो अहंकार
…. आणि त्यानं वाढत होता, तो विसंवाद…
आई जवळची वाटत होती.
पण, वडिलांशी दुरावा साठत होता…
मनाच्या खोल तळापर्यंत
प्रेमच प्रेम होतं. पण, ते कधी शब्दांत सांगताच आलं नाही…
वडिलांनीही ते दाखवलं असेल
… पण, दिसण्यात आलं नाही.
मला लहानाचा मोठा करणारे वडील,
आज स्वतःच स्वतःला लहान समजत होते…
मला ओरडणारे – शिकवणारे वडील,
का कुणास ठाऊक.. बोलतांना धजत होते…
मनानं कष्ट करायला तयार असलेल्या वडिलांना,
शरीर साथ देत नव्हतं…
शून्यातून सारं उभं केलेल्या तपस्वीला,
घरात नुसतं बसू देत नव्हतं…
…… हे मी नेमकं ओळखलं…!!
खरंतर मी कामावर जायला लागल्यापासून,
सांगायचंच होतं त्यांना –
की थकला आहात, आराम करा. पण,
आपला अधिकार नव्हे, सूर्याला सांगायचा, की
“मावळ आता”…!!
लहानपणीचे हट्ट पुरवणारे वडील…
मधल्या वयांत अभ्यासासाठी ओरडणारे वडील…
आणि नंतर चांगलं वागण्यासाठी कानउघडणी करणारे वडील…
आजवर सारं काही देऊन
कसलीच अपेक्षा न ठेवता,
जेव्हा खुर्चीत शांत बसतात,
तेव्हा वाटतं, की जणू काही
आभाळंच खाली झुकलंय !!
कधीतरी या आभाळाला जवळ बोलवून
.. खूप काही बोलावसं वाटतं…!!
पण तेव्हा लक्षात येतं, की
आभाळ कधीच झुकत नाही,
ते झुकल्यासारखं फक्त वाटतं…!!
आज माझंच मला कळून चुकलं,
की आभाळाची छत्रछायाही
खूप काही देऊन जाते…!!!
सर्व रिटायर्ड आणि जेष्ठ नागरिकांना समर्पित…!!!
☆
कवी : अज्ञात
संग्राहक : श्री मोहन निमोणकर
संपर्क – सिंहगडरोड, पुणे-५१ मो. ८४४६३९५७१३.
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
