श्री सुहास रघुनाथ पंडित
वाचताना वेचलेले
☆ – बापाचं काळीज… – लेखक – श्री अक्षय भिंगारदिवे ☆ प्रस्तुती – श्री सुहास रघुनाथ पंडित ☆
मुलगी : गुड मॉर्निंग पप्पा.
वडील : एवढ्या लवकर उठलीस?
मुलगी : हो.
वडील : सासूने कंबरेत लाथ घालून उठवलं की काय?
मुलगी : पप्पा..
वडील : अशीच लवकर उठत जा बेटा. कारण आता तू काय तूझ्या पप्पाच्या घरी नाही.
मुलगी : मारला टोमणा.
वडील : आमचे जावई उठले?
मुलगी : हो. तो सकाळीच उठून जिमला गेलाय.
वडील : लगेच अरे तुरे?
मुलगी : तुमच्याशीच तर बोलतेय.
वडील : अगं पण आजूबाजूला सासरचे लोक असतील. कुणी ऐकलं तर आमचे संस्कार निघायचे.
मुलगी : तसं काही नाही होणार.
वडील : तूझ्या बापाला मान झुकवावी लागेल, असं काही..
मुलगी : हो पप्पा..
वडील : आवडतंय ना तिकडे?
मुलगी : नाही.
वडील : का?
मुलगी : रोपटं उपटून थेट दुसऱ्याच्या अंगणात लावायचं आणि त्यालाच विचारायचं?
वडील : म्हणून तर तूझ्या सावलीवर आता फक्त त्यांचाच अधिकार.
मुलगी : नकोशी झालेली ना पप्पा मी?
वडील : बापाचं कर्तव्य असतं बेटा.
मुलगी : ज्या हाताचा पाळणा केला, त्याच हाताने पाठ थोपटून पाठवणी केली ना?
वडील : नाईलाज होता बाळा.
मुलगी : कळतंय.
वडील : समजूतदार झालंय माझं लेकरू.
मुलगी : पप्पा, थँक यू..
वडील : का बरं?
मुलगी : जेव्हा सगळे लोक माझ्या लग्नासाठी तुमच्यावर दबाव टाकत होते आणि सतत सगळे चौकश्या करत होते, तेव्हा तुम्ही माझ्या पाठीशी खंबीर उभे होतात.
वडील : तुला शिकून स्वावलंबी बनायचं होतं. म्हणून मग समाजाचा विरोध सोसायची तयारी ठेवली.
मुलगी : मागची ४ वर्षे, तुम्ही माझ्यासाठी खूप काही सहन केलं.
वडील : तूझ्या आनंदात माझा आनंद.
मुलगी : खरं ना?
वडील : म्हणजे?
मुलगी : माझ्या आनंदात तुमचा आनंद?
वडील : हो.
मुलगी : कुठे आहात?
वडील : बेडरूममध्ये बसलोय.
मुलगी : समोर हिशोबाची डायरी आहे ना?
वडील : आईने सांगितलं?
मुलगी : पप्पा जन्मल्यापासून ओळखते तुम्हाला.
वडील : हो.
मुलगी : हिशोब करताय?
वडील : हो. थोडेफार पैसे देणे बाकी आहे. त्याचीच जुळवाजुळव..
मुलगी : थोडे की फार?
वडील : म्हणजे?
मुलगी : मंगल कार्यालयाचे २ लाख, केटरिंगचे दीड लाख, दागिन्यांचे सव्वा २ लाख, कपडे दीड लाख आणि..
वडील : तुला कसं माहीत?
मुलगी : तुमच्या हातातील हिशोबाचे डायरी बघतच तर लहानाची मोठी झाले.
वडील : काहीही..
मुलगी : आठवतंय?
वडील : काय?
मुलगी : माझ्या दहावीच्या क्लासची अर्जंट फी भरायची होती.
वडील : हो.
मुलगी : तेव्हा तुम्ही सर्वांकडे पैसे मागितलेले.
वडील : हो. मात्र मार्च एंडमुळे कुणाकडेच पैसे नव्हते.
मुलगी : त्यादिवशी दुपारी तुम्ही घराबाहेर पडलात आणि मग रात्री उशिरा पैसे घेऊन घरी आलात.
वडील : मित्राने मदत केलेली.
मुलगी : खोटं बोललं होतात ना?
वडील : म्हणजे?
मुलगी : त्या दिवसानंतर तुमच्या हातात पुन्हा कधीच तुमची ती आवडती अंगठी दिसली नाही.
वडील : करावं लागतं.
मुलगी : बारावीला फी भरण्यासाठी गळ्यातली सोन्याची चेन?
वडील : तूच माझा दागिना आहे ना पोरी.
मुलगी : कॉलेजला ॲडमिशन झाल्यावर मला कॉम्प्युटर हवा होता.
वडील : तुला प्रॅक्टिस करायला.
मुलगी : तेव्हा गाडी विकून टाकलीत.
वडील : जुनीच झाली होती.
मुलगी : पप्पा तुम्ही दरवेळी स्वतःचं मन मारून, माझ्या इच्छा पूर्ण केल्या.
वडील : यासाठी फोन केलाय का?
मुलगी : का तुम्ही एवढे समजूतदारपणाने वागलात?
वडील : माझ्या परीला खूप मोठं करून, तिचं धूमधडाक्यात लग्न लावून देण्यासाठी.
मुलगी : पलंगावर बसलेले आहात ना?
वडील : हो.
मुलगी : डाव्या हाताच्या बाजूचा ड्रॉवर उघडा.
वडील : का बरं?
मुलगी : उघडा तर..
वडील : काय आहे या एन्वलपमध्ये?
मुलगी : साखरपुड्यानंतर तुमच्या जावयाने नवा फ्लॅट बुक केलेला.
वडील : मग?
मुलगी : तेव्हा मी त्यांना माझ्या सेव्हींगबद्दल सांगितलं.
वडील : काय?
मुलगी : मागील ३ वर्षांपासून मी माझा पगार बँक अकाऊंटमधून काढलेला नाही.
वडील : आपलं तेच ठरलं होतं.
मुलगी : हो. मात्र तुमच्या जावयाला ते मान्य नव्हतं.
वडील : म्हणजे?
मुलगी : त्यांनी लग्नाआधीचे दागिने, पैसे अनाई बाईक माहेरीच सोडून, सासरी यायला सांगितलं.
वडील : पण..
मुलगी : मी त्याला मनवण्याचा खूप प्रयत्न केला, पण त्याने नाही ऐकलं.
वडील : मग?
मुलगी : तोच सेव्हींगच्या जमा रकमेचा १२ लाखाचा चेक आहे.
वडील : तुझी सिक्युरिटी आहे बेटा.
मुलगी : माझा नवरा म्हणतोय की..
वडील : काय?
मुलगी : तू सोबत असशील तर शून्यातून विश्व निर्माण करू.
वडील : अगं पण..
मुलगी : पप्पा आयुष्यभर एवढा समजूतदारपणा दाखवलात ना..
वडील : मग?
मुलगी : माझ्या शरीरातही तुमचचं रक्त धावतंय. म्हणून तर समजूतदारपणा आणि स्वाभिमान मला वारसा हक्काने मिळालाय.
वडील : मुलगी म्हणून जन्माला आलीस, मात्र..
मुलगी : मात्र काय?
वडील : कायम आई बनून जीव लावलास.
मुलगी : पप्पा..
वडील : बाळा मी माझ्या काळजावरचं ओझं हलकं करायला गेलो आणि..
मुलगी : काही ओझं वगैरे नाही. तुम्ही तुमचं कर्तव्य केलं आणि मी माझं.
वडील : खूप मोठी झालीस पोरे.
मुलगी : उधारी चुकवण्यासाठी घर गहाण ठेवणार होतात ना?
वडील : नाही.
मुलगी : पुन्हा खोटं.
वडील : मी केलं असतं कसंही मॅनेज.
मुलगी : पप्पा नका करू मॅनेज.
वडील : का?
मुलगी : कारण आता तुमची लेक तुम्हाला त्रास द्यायला नाही तिथे.
वडील : गप मूर्ख.
मुलगी : रिटायरमेंटनंतर आईसोबत मस्त परदेशात फिरायला जा. खुप एन्जॉय करा आणि तब्बेतीची काळजी घ्या.
वडील : हो.
मुलगी : आणि एक लक्षात ठेवा.
वडील : काय?
मुलगी : लेक बापाच्या काळजावरचं ओझं नसतं.
वडील : मग?
मुलगी : लेक बापाचं काळीज असतं.
☆
लेखक : श्री अक्षय भिंगारदिवे
संग्राहक : सुहास रघुनाथ पंडित
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
