मराठी साहित्य – साप्ताहिक स्तम्भ ☆ कवितेच्या प्रदेशात # 110 ☆ अभंग ☆ सुश्री प्रभा सोनवणे

 कितीक चेहरे ।आणि मुखवटे ॥

पहातो आपण।सदोदित ॥

 असे का पहाता ।त्रासून नेहमी ।

हसू की जरासे ।कधीतरी ॥

 जग हे कृत्रिम ।परकेच वाटे ।

झाले अचंबित ।येथे देवा ॥

 कितीतरी भाव । मनात दाटती।

कधी प्रकटती । मुखावर ॥

लपविला मी ही । चेहराच माझा ।

नवा मुखवटा ।चढविला ॥

नका करू प्रेम ।माझ्यावर कुणी ।

तृप्त या जीवनी । तुम्ही असा ॥

 मला टाळणारे । सख्खे सोबतीच।

करू तकरार ।कोणाकडे ॥

सारे भाव माझे । दाविले तुम्हास ।

आता मात्र झाले । निर्विकार ॥

                     *

पंढरीच्या राया ॥ नाही आता वारी॥

तूच ये सत्वरी॥ घरी माझ्या!

          *

केली ज्यांनी वारी॥सदोदित पायी

घेई हृदयाशी ॥देवा त्यांना

           *

 एकदाच गेले ॥वारी मध्ये तुझ्या

 केली मनोमन ॥नित्य  पूजा

           *

थकले पाऊल॥अवेळीच माझे

नाही आले पुन्हा ॥तुझ्या भेटी

           *

 आली महामारी॥जगतात सा-या

पंढरीच्या फे-या ॥बंद आता

       *

तूच माझी भक्ती ॥तूच माझी शक्ती

फक्त बळ देई ॥ जगण्याचे

       *

 सांग आता भक्ता॥येऊ नको दूर

रे पंढरपूर ॥बंद आता

       *

 पांडुरंग ध्यानी ॥पांडुरंग मनी

झाले मी हो जनी ॥अंतर्बाह्य

         *

देह त्यागताना ॥डोळाभर दिसो

आत्म्यामधे वसो॥विठ्ठलचि 

© प्रभा सोनवणे