कवितेचा उत्सव ☆ सप्रेम द्या निरोप ☆
तो एक वृद्ध माळी गेला पिकून आहे
निद्रिस्त शांतकाया आता पडून आहे
गुंफून शेज त्याची हळूवार पाकळ्यांनी
हा वेल मोग-याचा पानी मिटून आहे
अंगावरी कळ्यांची पसरून शाल गेला
सारा गुलाब आता रोखून श्वास आहे
जाईजुई बसून कोन्यांत दूर कोठे
अस्फुट गीत मंद हुरहूर बोलताहे
वनवेळू वाजताहे एकांतकिर्र ऐसा
माळीच की अखेरी निश्वास टाकताहे
वाजून मेघ जातो घननीळसा विरून
सर्वत्र तो भरून गंभीर नाद आहे
बोले अखेरचे तो:आलो ईथे रिकामा
“सप्रेम द्या निरोप,बहरून जात आहे”
© आरती प्रभू
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
