वाचताना वेचलेले
☆ भारतरत्न गुलझारीलाल नंदा ☆ संग्राहक – श्री माधव केळकर☆
भाडे न दिल्याने घरमालकाने ९४ वर्षीय वृद्धाला भाड्याच्या घरातून हाकलून दिले. म्हाताऱ्याकडे जुना पलंग, काही अॅल्युमिनियमची भांडी, प्लास्टिकची बादली आणि घोकंपट्टी वगैरे शिवाय काहीही सामान नव्हते. म्हातार्‍याने मालकाला भाडे देण्यासाठी थोडा वेळ देण्याची विनंती केली. शेजाऱ्यांनाही म्हातार्‍याची दया आली आणि त्यांनी घरमालकाला भाडे देण्यासाठी थोडा वेळ द्यायाला सांगितले . घरमालकाने अनिच्छेने त्याला भाडे भरण्यासाठी थोडा वेळ दिला.
म्हातार्‍याने सामान आत घेतले.
तेथून जाणाऱ्या एका पत्रकाराने थांबून सर्व दृश्य पाहिले. ही बाब आपल्या वृत्तपत्रात प्रसिद्ध करणे उपयुक्त ठरेल असे त्यांना वाटले. त्याने एक मथळा देखील शोधला, ” क्रूर जमीनदार पैशासाठी म्हातार्‍याला भाड्याच्या घरातून बाहेर काढतो.”.. मग त्याने त्या जुन्या भाडेकरूचे काही फोटो काढले आणि भाड्याच्या घराचेही काही फोटो काढले.
पत्रकाराने जाऊन आपल्या प्रेस मालकाला घडलेला प्रकार सांगितला. प्रेसच्या मालकाने चित्रे पाहिली आणि त्यांना धक्काच बसला. त्यांनी पत्रकाराला विचारले, “ म्हाताऱ्याला ओळखता का? “ पत्रकार नाही म्हणाला.
दुसऱ्या दिवशी वर्तमानपत्राच्या पहिल्या पानावर मोठी बातमी छापून आली. ” गुलझारीलाल नंदा, भारताचे माजी पंतप्रधान, एक दयनीय जीवन जगत आहेत.” असे शीर्षक होते. या बातमीत पुढे लिहिले होते की, माजी पंतप्रधान कसे भाडे देऊ शकले नाहीत, आणि त्यांना घरातून कसे हाकलून देण्यात आले. आजकाल फ्रेशर्सही भरपूर पैसे कमावतात, अशी टिप्पणीही केली गेली. तर दोन वेळा माजी पंतप्रधान राहिलेल्या आणि दीर्घकाळ केंद्रीय मंत्री राहिलेल्या व्यक्तीकडे स्वतःचे घरही नाही.
वास्तविक गुलझारीलाल नंदा यांना रु. 500/- प्रति महिना भत्ता उपलब्ध होता. मात्र आपण स्वातंत्र्यसैनिकांच्या भत्त्यासाठी लढलो नसल्याचे सांगत त्यांनी हे पैसे नाकारले होते. नंतर त्यांच्या मित्रांनी त्यांना असे सांगून भत्ता स्वीकारण्यास भाग पाडले की मुळात त्यांना दुसरे कोणतेही स्त्रोत नाही. या पैशातून ते घरभाडे देऊन गुजराण करत असत .
दुसऱ्या दिवशी विद्यमान पंतप्रधानांनी मंत्री आणि अधिकाऱ्यांना वाहनांच्या ताफ्यासह त्यांच्या घरी पाठवले. एवढ्या व्हीआयपी वाहनांचा ताफा पाहून घरमालक थक्क झाला. तेव्हाच त्यांना कळले की त्यांचे भाडेकरू श्री गुलझारीलाल नंदा हे भारताचे माजी पंतप्रधान होते. घरमालक त्यांच्या गैरवर्तनाबद्दल लगेच गुलझारीलाल नंदा यांच्या चरणी नतमस्तक झाले.
अधिकारी आणि व्हीआयपींनी गुलझारीलाल नंदा यांना सरकारी निवास आणि इतर सुविधा स्वीकारण्याची विनंती केली. गुलझारीलाल नंदा यांनी, ‘या वृद्धापकाळात अशा सुविधांचा काय उपयोग?’ असे सांगून त्यांची ऑफर स्वीकारली नाही. शेवटच्या श्वासापर्यंत ते एका सामान्य नागरिकाप्रमाणे सच्चे गांधीवादी म्हणून जगले. 1997 मध्ये सरकारने त्यांचा भारतरत्न देऊन गौरव केला.
आदरांजली आणि विनम्र अभिवादन
संग्राहक : माधव केळकर
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
