श्री अमोल अनंत केळकर
वाचताना वेचलेले
☆ पॉझिटिव्ह थिंकिंग — ☆ प्रस्तुती – श्री अमोल अनंत केळकर ☆
शाळेत असताना टीचरकडून हातावर छडी पडल्यावर मी नेहमी माझ्या हाफ पँटला हात पुसून दुसरा हात पुढे करत असे….
कारण मी हातावरील छडीची घाण पुसायचो..
तसा साफसफाईच्या बाबतीत मी खूपच जागरूक होतो!
माझ्या शालेय दिवसांमध्ये माझे शिक्षक बर्‍याचदा माझ्या आई वडिलांना घेऊन यायला सांगत. कदाचित ते मला काहीही direct सांगायला मला घाबरत असावेत…
मी जे काही लिहायचो ते वाचायला माझ्या शिक्षकांना खूप आवडत असावं, माझ हस्ताक्षरच त्याला कारणीभूत असणार.. म्हणूनच बऱ्याच वेळा ते मला एकच उत्तर 10 वेळा लिहून आणायला सांगत असत…
कितीतरी वेळेला शिक्षक मला न विचारता त्यांचा chalk माझ्या दिशेने फेकत असत…
उद्देश एकच होता की मी नेहमीच अतिशय दक्ष असावं..
परीक्षेच्या वेळी नेहमीच 3-4 शिक्षक मला सुरक्षा देण्यासाठी माझ्या बेंचच्या आजुबाजूलाच पूर्ण exam संपेपर्यंत उभे राहत असत..
अगदी Z security च असायची!
कितीतरी वेळा मला बेंचवर उभं करून माझा सन्मान करण्यात येत असे..
म्हणजे मी इतर सर्व मुलांना व्यवस्थित दिसून त्यांनी माझ्याकडून प्रेरणा घ्यावी, हाच प्रमुख उद्देश असावा…
शिक्षकांना माझ्या आरोग्याची विशेष काळजी होती..माझ्या शरीराला vitamin D आणि भरपूर ऑक्सिजन असलेली मोकळी हवा मिळावी, ह्यासाठी मला बर्‍याच वेळा सकाळच्या कोवळ्या उन्हात बाहेर उभा करत असत. आणि मैदानाला रोज ५-५ फेर्‍या पण मारायला सांगितल्या जात असत…. हु:! तेव्हा बाकीची मुलं मात्र वर्गात घामाघूम होऊन त्या कोंडलेल्या, गुदमरलेल्या वातावरणात शिकत असत..
तसा मी इतर मुलांपेक्षा खूपच हुशार असल्यामुळे माझे बहुतेक शिक्षक मला नेहमीच म्हणत असत….
“ तू शाळेत का येतोस? …खरं तर तुला ह्याची काहीच गरज नाहीये…”
वा !!! काय सोनेरी दिवस होते ते …. अजूनही आठवतात मला !
— यापेक्षा पॉझिटिव्ह थिंकिंग वेगळं असूच शकत नाही —–
संग्राहक : अमोल केळकर
बेलापूर, नवी मुंबई, मो ९८१९८३०७७९
poetrymazi.blogspot.in, kelkaramol.blogspot.com
