श्री प्रदीप केळुस्कर
जीवनरंग
☆ शबरी – भाग-२ ☆ श्री प्रदीप केळूसकर ☆
(पोलिसांनी ऍम्ब्युलन्स बोलावली आणि तिला उचलून आत ठेवले आणि ऍम्ब्युलन्स हॉस्पिटलच्या दिशेने पळाली.) – इथून पुढे —
तिच्या घरी फोन गेले, आई वडील घाबरत हॉस्पिटल मध्ये आले.
दुसऱ्या दिवशी मेधाला जाग आली तेंव्हा तिचे अंग कमालीची दुखतं होते. पाय तुटून गेला की काय असे तिला वाटले. रात्री डॉ नी गुंगीचे इंजेकशन दिल्याने तिला झोप लागली होती. आजूबाजूला आई बाबा, मावशी सगळे काळजीत उभे होते.
पुन्हा नर्स आली तिने इंजेकशन दिले.
दोन दिवसांनी तिच्या पायावर प्लास्टर चढवळे होते, एका हातावर प्लास्टर होते. कम्बर कमालीची दुखतं होती.
आणि दोन दिवसांनी ती घरी आली. तिच्या असिसिडेन्ट ची बातमी कळताच हेमंत, लेखक अश्विन, निर्माते वसंतराव आणि नाटकातले तिचे सहकारी सतत येत जात होते.
सुरवातीचे चार दिवस अनेक माणसे, नातेवाईक तिच्या चौकशीला येत होते, जात होते. शेजारी, नातेवाईक, मित्र मैत्रिणी तसेच नाट्य सिनेमा क्षेत्रातील मंडळी.
हेमंत, आशिष येत होते. त्याचे चेहेरे काळजीने भरले होते, मेधाच्या लक्षात येत होते, शूटिंग तारीख जवळ येत होती, इतर कलाकारांच्या डेट्स घेतल्या होत्या, आणि मुख्य अभिनेत्रीचा हात आणि पाय प्लास्टर मध्ये होता.
मग एकदा आशिष, हेमंत आणि वसंतराव तिच्या घरी आले आणि तोपर्यत कोल्हापूर मध्ये जाऊन इतर शॉट्स जे मेधा खेरीच होते, ते पुरे करून मग तिचे शॉट्स घेऊया असे म्हणाले.
मग सर्व युनिट कोल्हापूर मध्ये गेले आणि घरी मेधा आणि तिचे आईवडील एवढेच राहिले. सतत कामात, नाटकाच्या तालमीत, प्रयोगात, मित्र मैत्रिणी मध्ये अडकलेली मेधा एकटी पडली. आई बरोबर गप्पा तरी किती मारणार. हेमंत तिला शूटिंग मधले फोटो पाठवत होता, त्यामुळे तिला शूटिंग ची प्रगती कळत होती.
खुप कंटाळवाणा काळ तिच्या आयुष्यात आला होता. वेळ जाता जाता जात नव्हता,रात्री झोप येत नव्हती, जेवणं जात नव्हते.
दीड महिण्यानंतर तिचे प्लास्टर काढले, मग फिजिओ सुरु झालं.
मग एकदा अश्विन आणि हेमंत तिच्या घरी आले, आणि जे शॉट्स खुर्चीवर बसून आहेत, ते घेऊया अशी त्यानी विनंती केली आणि मग मेधा तिच्या आईवडीला सामावेत कोल्हापूर मध्ये आली.
पहिल्याच दिवशी तिचे शॉट्स तिची आई झालेली सुकन्या बरोबर होते. नाटकात काम करायची मेधाला सवय. तिला कॅमेरा समोर काम करायची सवय नव्हती पण सुकन्याने तिला कॅमेऱच्या समोर येण्याच्या टिप्स दिल्या आणि मग तिला जमले.
कोल्हापूर मध्ये सकाळी तिथे फिजिओ येऊन तिचे व्यायाम घेत होता, त्यामुळे हळूहळू ती चालू लागली.
आता तिचे भराभर शॉट्स ओके होऊ लागले. या असिडेन्ट च्या गडबडीत तिच्या लक्षात आले, अजून वसंतराव यांनी आपल्याशी करार केलेला नाही किंवा पैसे दिलेले नाहीत.
तिने तसें हेमंत कडे बोलताच दुसऱ्या दिवशी कराराचे कागद तिच्यापुढे आले आणि तिला पंधरा लाख देण्याचा करार झाला आणि पाच लाखाचा चेक तिला मिळाला.
तिच्या समवेत असलेल्या वडिलांनी दुसऱ्या दिवशी चेक बँकेत जमा केला.
मेधाचे बरेच शॉट्स सुकन्या आणि हेमंत बरोबर होते. अपघाता नंतर शबरी पांगळी होते, तेंव्हा नितीन तिला सांभाळतो, तिला मॉरल सपोर्ट करून पुन्हा तिला व्यवस्थित करतो, असा नाटकाचा आणि फिल्मचा विषय होता. हेमंत नितीनची भूमिका करत असल्याने, त्या दोघांची केमिस्ट्री उत्तम असल्याने मेधाचें नितीन म्हणजेच हेमंत बरोबरचे शॉट्स उत्तम व्हायचे.
म्हणता म्हणता मेधाला कोल्हापूर मध्ये येऊन बावीस तेवीस दिवस झाले, तिची तब्येत पण आता बऱ्यापैकी सुधारली होती, आता ती व्यवस्थित चालत होती, तिला जेवणं जात होते आणि मुख्य म्हणजे अनेकजण आणि मुख्य म्हणजे तिचा प्रियकर हेमंत आजूबाजूला असल्याने तिची मनस्थिती पण उत्तम होती.
आणि अचानक तिला ती भेटली…
कोल्हापूर मधील पर्ल हॉटेलवर मेधा तिच्या आई सह मुक्कामाला होती. तिची आई कधी स्टुडिओ मध्ये येई कधी नाही. त्या दिवशी तिची आई तिच्यासामवेत नव्हती. सायंकाळी सहा वाजता तीची गाडी हॉटेल जवळ आली, तेंव्हा एक अंदाजे साठ वर्षाची बाई तिची वाट पहात वेटिंग रूममध्ये बसून होती.
काउंटर वरील मुलीने कोणीतरी बाई तुमची वाट पहात आहेत असे संगितल्यावर वेटिंग रूम मध्ये आली, तेंव्हा तिला पाहिल्यावर ती स्त्री उभी राहिली.
स्त्री –नमस्ते.
मेधा –नमस्ते, काय काम होत? कोण तुम्ही?
स्त्री –हो, मी शबरीची आई, खऱ्या शबरीची आई.
मेधा –काय?खरी शबरी?
स्त्री –तू जी नाटकात भूमिका करतेस आणि आता तुमचे शूटिंग सुरु आहें, ती गोष्ट शबरीची म्हणजे माझ्याच मुलीची.
मेधा –काय बोलताय तुम्ही? खरी शबरी आहें?
स्त्री –होय, खरी शबरी आहें, त्या जीवघेण्या वेदना गेली चार वर्षे सहन करतेय. त्या नाटकात तुम्ही दाखवले आहें, अपघातानंतर शबरी बरी होऊन तिला प्रियकर मिळतो म्हणून. पण खरी शबरी डॉक्टरचा खर्च झेपत नाही म्हणून अजून मरनप्राय वेदना सहन करतेय.
मेधा –पण ती आहें कुठे?
स्त्री याच कोल्हापूर मध्ये.तुम्हांला तिला भेटायचे असेल तर माझ्याबरोबर यावे लागेल. तुम्ही प्रत्यक्ष तिची परिस्थिती पहा.
मेधा –मला तिला भेटायचे आहें.
स्त्री –मग चला माझ्याबरोबर, येथून अर्ध्या तासाच्या अंतरावर माझे घर आहें. गाडी आहेना तुमची.
मेधा –हो, आहें ना. पण मी आईला फोन करुंन सांगते, थोडा वेळ होईल म्हणून.
मेधाने आईला फोन करून आपण बाहेर जात असून थोडा वेळ लागेल, ड्रायव्हर सोबत आहें, असे सांगून ती त्या स्त्री बरोबर बाहेर पडली.मेधा त्या बाई बरोबर गाडीत बसली. तिला वाटतं होत, हेमंत जो अजून सेट वर होता, त्याला कळवावे. ती त्या स्त्रीला म्हणाली
“मला या नाटकाचा आणि फिल्म दिग्दर्शक हेमंत याला कळवावे लागेल.
स्त्री –त्याला माहित आहें सर्व.
मेधा एकदम आश्रयचकित झाली.
मेधा –त्याला माहित आहें? कस? त्याचा काय संबंध? मग मला कस माहित नाही.
ती स्त्री दाखवत होती, त्या रस्त्याने ड्रायव्हर गाडी चालवत होता. शेवटी उचगाव रस्त्यावर गाडी थांबली.
त्या वसतीत छोटी छोटी घर होती. एका अशाच घरा समोर गाडी थांबली. ती स्त्री बाहेर पडली, तिच्या मागोमाग मेधा बाहेर पडली.त्या स्त्रीने दरवाजा उघडला आणि ती मेघाला म्हणाली
“या, या आत ‘.
तिच्या मागोमाग मेधा घरात शिरली, तीन खोल्यांचं घर होतं. छोटा हॉल, लहान किचन आणि बंद असलेले बेडरूम. त्या बाईंनी बेडरूमचा दरवाजा उघडला, बेडवर एक अत्यन्त कृष मुलगी उताणी झोपलेली होती.
त्या बाईंनी तिला थोपटले आणि ती मेधाला म्हणाली
“ही शबरी, माझी मुलगी ‘., त्यानी झोपलेल्या शबरीला जागे केले. त्या मुलीने डोळे उघडले. तिच्याकडे पहात त्या बाई म्हणाल्या
“शबू, ही बघ मेधा, नाटकात आणि सिनेमांत तुझी भूमिका करणारी ‘
त्या मुलीने अत्यन्त कृश हात वर केले.
तिचा हात हातात घेत मेधा म्हणाली
“काय झाले हिला?
“हे सर्व तुला सांगावे लागेल. तुमच्या नाटकाचा आणि फिल्मचा लेखक अश्विन हा माझा भाचा.
“काय? परत मेधा किंचाळली.
“होय, माझ्या मुंबईच्या बहिणीचा मुलगा. तो अधूनमधून माझ्याकडे यायचा. त्याचापेक्षा माझी मुलगी शबरी एका वर्षाने लहान. अकरावीत असताना सुट्टीत तो आला, पण येताना या वेळी त्याचा मित्र हेमंतला घेऊन आला ‘.
“कोण हेमंत? म्हणजे आमचा दिग्दर्शक?
“होय, तोच हेमंत. मी येथील एका हॉस्पिटल मध्ये नर्स होते. माझे यजमान स्कुटर अपघातात शबू लहान असताना वारले, मी तिला वाढवले.
हेमंत आणि शबू हे जवळ येत होते, हे माझ्या लक्षात येत होते. तसे मी अश्विन आणि शबू दोघांनाही बजावले होते. पण अश्विन मला म्हणाला, हेमंत हा एका सज्जन कुटुंबातील मुलगा आहें आणि चांगला कलाकार आहें, तू काळजी करू नकोस.
त्यानंन्तर पुढील वर्षातील सुट्टीत सुद्धा अश्विन आणि हेमंत आले, या वेळी मुंबई हुन मोटर सायकल घेऊन आले. मी कामावर गेले की ही तिघ गाडीवरून फिरायची. स्विमिंगला जायची, सिनेमा पाहायची.
– क्रमशः भाग दुसरा
© श्री प्रदीप केळुसकर
मोबा. ९४२२३८१२९९ / ९३०७५२११५२
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर
