मराठी साहित्य – पुस्तकांवर बोलू काही ☆ “अडीच अक्षरांची गोष्ट’  – श्री प्रदीप आवटे ☆ परिचय – डाॅ. सोनिया कस्तुरे ☆

डॉ.सोनिया कस्तुरे

 पुस्तकावर बोलू काही 

 ☆ “अडीच अक्षरांची गोष्ट’  – श्री प्रदीप आवटे ☆ परिचय – डाॅ. सोनिया कस्तुरे ☆ 

पुस्तक : अडीच अक्षरांची गोष्ट  

लेखक : प्रदीप आवटे.

प्रकाशक : वॉटरमार्क पब्लिकेशन्स 

परिचय : डॉ. सोनिया कस्तुरे 

प्रेमाला जातधर्माची लेबलं नसावीत. निळ्याशार आभाळात शांती, प्रेम, आणि करुणा याची कबुतरे विहरत रहावीत. आपल्या सर्वांच्या अंगणात प्रेमाचे इंद्रधनु फुलावे. या सार्थ मानवतेच्या हेतूने मा. डाॅ. प्रदीप आवटे सरांचे अडीच अक्षरांची गोष्ट हे पुस्तक लाखमोलाचे ठरते.

आपण अफाट माहिती, ज्ञान मिळवले पण अडीच अक्षरं समजून घेवून जोपासता आली नाहीत तर काहीच उपयोग नाही हे बाकी खरं आहे.

प्रेम भावना व्यक्त करायला आपल्याकडे खूप अडचणी आहेत. आपण खूप कडकडून भांडतो, द्वेष, तिरस्कार, राग सहज व्यक्त करतो. पण मनातला स्नेहभाव, प्रेमभाव सहज व्यक्त करणं आपल्याला जमत नाही हे मान्य केलं तरच आपल्या मनात अलौकिक प्रेमभावाची फुलझाडांना खतपाणी घालतात येईल.

‘मुळांचा पासवर्ड सांगणारा दिवस’ या लेखात लेखक लिहितात प्रेम हा अडीच अक्षरी मंत्रच मानवी जगण्याचे सोने करणारा जादूई मंत्र आहे.

पुस्तकं कोणती वाचावीत हा ज्याचा त्याचा विषय, पण डॉ. प्रदिप आवटे सरांचे ‘अडीच अक्षरांची गोष्ट हे पुस्तक सर्वांनीच वाचावे पण तरुणांनी जरुर वाचावे. वाचनाची आवड असो नसो, वाचायला वेळ मिळत असेल नसेल तरीही हे पुस्तक तुमच्या घरी, कामाच्या ठिकाणी आपली नजर सारखी जाते जिथे असावे. म्हणजे आपल्यातील राग, द्वेष, लोभ कमी होईल. प्रेम ही भावना मानवी मनाचा, जगण्याचा गाभा आहे. त्याकडे आपण खूप दुर्लक्ष करतो. जगणं सुंदर करणारी, जगण्याला दिशा देणारी, भांडणतंटे, राग, द्वेष, तिरस्कार, अन्याय, अत्याचार करणारी प्रवृत्ती, बदला घेण्याची, खुनशी वृत्ती यांना समूळ नष्ट करणारी भावना म्हणजे खरी प्रेम भावना. ही भावना जोपासली गेली तरच त्याग, समर्पण कृतज्ञता, निखळता, निर्मळता. निस्पृहता, सहिष्णुता सहानुभूती तडजोड या सारख्या हिताच्या भावना रुजतील. मग मानवी नातेसंबंधातील प्रेम असो, निसर्गप्रेम असो, भूतदया असो वा राष्ट्रप्रेम असो.

कबीराला हवीहवीशी वाटणारी अडीच अक्षर उमजलेली अनेक माणसं डॉक्टर प्रदीप आवटे सरांनी शोधून काढलेली आहेत. या पुस्तकातील अलौकिक प्रेमबहराने आपण वेगळ्याच विश्वात जातो. काहीवेळा प्रेमभाव समजून घेण्यासाठी अजून किती वाट चालावी लागणार आहे याची जाणिव होते.

मोईद्दीनची गोष्ट असो. सौंदर्यांच्या तकलादू, व्यवहारी, बाजारु कल्पनांना छेद देऊन लक्ष्मीवर प्रेम करणारा आलोक असो. समीना प्रशांतची गोष्ट असो, राणी मारियाचा खून केलेल्या समंदरसिंगला आप्त सगळे सोडून जातात पण त्याला माफ करुन, आसरा देऊन मदत करणारे राणीची बहिण आणि आई ही अफलातून माणसं असो.. काळीज हेलावून टाकतात.

आजच्या घडीला अजिबात न पटणारे.. धर्मांध झालेल्या अतिरेकी बापाचा मुलगा, वीस वर्ष वेगवेगळी ठिकाण बदलत फिरणारा झाक इब्राहिम बापाची वाट सोडून मानवतेकडे कसा वळतो याची सुंदर कहाणी अंगावर शहारे आणते.

अरब पॅलेस्टीनी आणि इस्त्राइल यांच्यामधील संघर्षाची भूमी गाजापट्टी. येथील नरसंहार थांबविण्यासाठी गेलेली, मानवी प्रेमाचे, अहिंसात्मक सहजीवनाचे स्वप्न पाहणारी, तेवीस वर्षाची रेचल, गाजापट्टीतील द्वेष आणि हिंसेच्या बुलडोझरने चिरडली जाते हे वाचताना तेवीस वर्षाच्या त्या पोरीचे मानवतेवरील प्रेम आणि बंधूभाव, भगिनीभावाची तिला या वयात असलेली समाज वाचून आपण धन्य होतो. सद्गदित होतो..

माणसांनी प्रेमाला जातीधर्मांच्या क्रुर हिंसक साखळी ने बांधून ठेवलंया. अजूनही ॲॉनरकिलींगच्या घटना संपत नाहीत. ‘एका प्रश्नाचे उत्तर दे’ हे बहिणीने भावाला लिहिलेले पत्र, मुलीला दुय्यम समजणाऱ्या, जातीत अडकून अंधत्व आलेल्या मेंदूला शहाणं करणारा लेख आहे. पण ही कळणाऱ्यांची गोष्ट आहे.

निळ्या आभाळातलं असीम इंद्रधनुष्य आपल्याला या पुस्तकात अनुभवता येईल.. अशी अनेक प्रेमवेडी माणसं या पुस्तकात आपल्याला खऱ्या जगण्याचा अर्थ सांगत आहेत. आवर्जून वाचावे असे हे पुस्तक आहे.

या पुस्तकाला अरविंद जगताप यांची ‘प्रेम_म्हणजे’ या शीर्षकाखाली अतिशय भारी, समर्पक आणि जबरदस्त प्रस्तावना आहे. प्रस्तावना वाचताना काहीवेळा मला खूप हसू आले. काही संदर्भ लिहिल्या वाचून राहवत नाही.

नवरा गाडीवर बायकोच्या मागे बसला तर गाढवावर बसला आहे आणि मिरवणूक काढली आहे असा त्याचा चेहरा असतो आणि बघणारे ही असंच बघतात आज ही बायकोने पर्स काही क्षणभर हातात दिल्यावर नवऱ्याचा चेहरा कसा होतो बघा डॉक्टरने मुतखडा हातात दिल्यासारखे बघतात लोक बायकोच्या पर्स कडे.

धक्कादायक वाटेल पण खूप बायका नवरा वारल्यावर जे त्याच्या छातीवर डोकं आपटून रडतात तोच त्यांचा नवऱ्याला केलेला एकमेव सार्वजनिक स्पर्श असतो.

लोकांना विचारलं बायकोची सगळ्यात आवडणारी गोष्ट कोणती तर खूप लोकांचं उत्तर येईल बायकोच्या हातचा स्वयंपाक. आपल्याकडे हृदयाचा रस्ता पोटातून जातो असं म्हणतात म्हणजे चांगला स्वयंपाक करणारी बायको पाहिजे पण पोट भरल्यावर येणारी सुस्ती त्या प्रेमात आधीच असते त्यामुळे खूपदा आपल्याला प्रेमात आवेश दिसत नाही.

प्रेम खूप वेगवेगळ्या पद्धतीने व्यक्त करता येतं सगळ्यांनीच बायकांचा हात धरून चालायचं ठरवलं तर प्रभात फेरीसारखं होईल. हे वाचल्यावर हसू फुटल्या शिवाय राहत नाही. गांभीर्यानेच पण थोडा विनोदी अंगाने प्रेमाचा लेखा-जोखा मांडलाय… 

अडीच अक्षरांची गोष्ट ही अनवट वाटेवरची अलौकिक प्रेम कथांचा खऱ्याखुऱ्या माणसांवर आधारित लेख आहेत जरूर वाचा.

(ता. क. माधुरी मॅडम आणि डॉ. प्रदीप आवटे सरांची गोष्टही अशीच आपलातून आहे. कधीतरी ती आम्हाला पुस्तक रुपाने वाचायला मिळाली ही अपेक्षा.)

परिचय : डॉ. सोनिया कस्तुरे

विश्रामबाग, जि. सांगली

भ्रमणध्वनी:- 9326818354

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈