Category: कवितेचा उत्सव 2

श्री राजकुमार दत्तात्रय कवठेकर

 कवितेचा उत्सव 

☆ काही कविता… ☆ श्री राजकुमार कवठेकर ☆

पावसाची शक्यता

वा-याने आधीच होती वर्तवली

भिजली.. कुडकुडली.. ज्यांनी दुर्लक्षिली…

***

नकोश्या पाना-फुलांना

झाडाने वा-यावर सोडलं

धरतीने पदरात घेतलं….

***

क्षणभर पक्षी

खिडकीच्या गजांवर बसला

घराचा खोपा झाला…

***

हिरवळ; कितीही

अन् कुणीही तुडवा

पावलांना देतच रहाते गारवा….

***

भर वस्तीतला

तो एक वाडा पडका

भरल्या घरातला जणू म्हातारा पोरका…

***

क्षणभर मासोळी

पाण्याच्या पृष्ठभागावर आली

चाणाक्ष पक्षाने पट्कन टिपली…

***

पुराच पाणी

काठोकाठ असतं वहात

म्हणून त्यात कोणी बसत नाही नहात…

***

शांत आत्ममग्न डोह

दिसायला समाधिस्त दिसतो

इवलसं पान पडताच थरथरतो…

***

अंधारात पक्षी किलबिलू लागले

की उजाडणार हे समजावे

असे नाही की सूर्यानेच दिसावे…

***

कितीही उंची गाठली तरी

उतार मिळताच धावू लागत पाणी

मग त्याला अडवू शकत नाही कोणी…

***

कच-याच्या ढिगावर

मोहक रंगीत पक्षी बसला

कचरा लक्षवेधी बनला…

***

पक्षाचा खोपा

टांगता अधांतरीच असतो

पक्षाचा फांदीवर गाढ विश्वास असतो…

***

© श्री राजकुमार दत्तात्रय कवठेकर

संपर्क : ओंकार अपार्टमेंट, डी बिल्डिंग, शनिवार पेठ, आशा  टाकिज जवळ, मिरज

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री प्रमोद वामन वर्तक

 कवितेचा उत्सव  

💃 मी आणि माझी ती ! 🖊️ श्री प्रमोद वामन वर्तक  

शल्य मनाचे तिजवीण

जाणले कधी ना कोणी,

असे मज प्राणाहून प्रिय

माझीच बघा लेखणी !

जे जे उतरे तिच्यातून

असे माझ्या मनीचे गूज,

भावले न जरी ते कोणा

देई समाधानाची गाज !

भले बुरे कळता मत

तिचे मन सुखावते,

नाही कळलेच काही

ती दुःखी कष्टी होते !

कानी लागून ती मग

मी संप करीन म्हणते,

हवी कशास ही उठाठेव

मज उगाच धमकावते !

होतो बापुडा शरणागत

समजूत तिची काढतो,

सुचता मग नवीन विषय

पुन्हा हाती तिज धरतो !

© श्री प्रमोद वामन वर्तक

दोस्ती इम्पिरिया, ग्रेशिया A 702, मानपाडा, ठाणे (प.)

मो – 9892561086

ई-मेल – [email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे

अशोक भांबुरे जी यांची कविता अभिव्यक्ती # 163

श्री हरिश्चंद्र कोठावदे

 कवितेचा उत्सव 

☆ नियमांस सक्त येथे… ☆ श्री हरिश्चंद्र कोठावदे ☆ 

(वृत्त : आनंदकंद – गागाल गालगागा गागाल गालगागा)

नियमांस सक्त येथे अपवाद फार होते

दाते भिकार काही याचक उदार होते !

कळपात होयबांच्या शिरलो कधीच नाही

मानी बुलंद माझे काही नकार होते !

तपसाधना युगांची नाही फळास आली

होण्यास संधिसाधू…साधू तयार होते !

संग्राम घोर होता…संताविरुद्ध संत

श्वासात रोखलेले काही थरार होते !

सरला वसंत आता अधिराज्य पावसाचे

जलशात बेडके पण कोकिळ फरार होते !

झाले मरण सुगंधी अंतिम तुझाच घाव

किरकोळ बेहिशेबी बाकी प्रहार होते !

© श्री हरिश्चंद्र कोठावदे

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री तुकाराम दादा पाटील

 कवितेचा उत्सव 

☆ खेळ… ☆  प्रा तुकाराम दादा पाटील ☆ 

संध्याकाळी

आयुष्याच्या गडद सावल्या लांबत गेल्या संध्याकाळी

आठवणींच्या तळ्यात सगळ्या मिसळत गेल्या संध्याकाळी

स्वप्नामधल्या ठोस प्रतिमा आदर्शाच्या मनात होत्या

काळासोबत फिरता फिरता वितळत गेल्या संध्याकाळी

सहजपणाने जगतानाही संघर्षाला भिडणे झाले

चालत असता अवघड वाटा चकवत गेल्या संध्याकाळी

अनंतकोटी ब्रम्हांडाची ओळख पुरती झाली नाही

जगण्यामधल्या मोहक बाबी फसवत गेल्या संध्याकाळी

अंधारातच अंदाजाने दिशा शोधल्या मानवतेच्या

मग प्रेमाच्या प्रकाश रेषा उजळत गेल्या संध्याकाळी

संसाराचा खेळ मांडला तो तर होता प्रभावशाली

प्रतिमा त्याच्या डोळ्यादेखत सरकत गेल्या संध्याकाळी

सुखदुःखाची करत बोळवण तडजोडीच्या घटना घडल्या

झंजावाती वादळात त्या उधळत गेल्या संध्याकाळी

खरे काय ते अखेर कळले अनुभवले ते मृगजळ होते

लोचनातल्या आसवधारा बरसत गेल्या संध्याकाळी

© प्रा. तुकाराम दादा पाटील

मुळचा पत्ता  –  मु.पो. भोसे  ता.मिरज  जि.सांगली

सध्या राॅयल रोहाना, जुना जकातनाका वाल्हेकरवाडी रोड चिंचवड पुणे ३३

दुरध्वनी – ९०७५६३४८२४, ९८२२०१८५२६

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री सुहास रघुनाथ पंडित

 कवितेचा उत्सव 

☆ विडंबन गीत… ☆ श्री सुहास रघुनाथ पंडित ☆

(मूळ गीत:घरात हसरे तारे असता, मी पाहू कशाला नभाकडे)

विडंबन:

घरात असले खाणे असता

मी जाऊ कशाला उडप्याकडे

मी जाऊ कशाला उडप्याकडे

चकल्यांचे ते मला खुणवणे

चिवड्याचे कधी मारू बकणे

शेवेमध्ये जीव गुरफटे हात जातसे पुढे पुढे

मी जाऊ कशाला उडप्याकडे

गोल गोल ते लाडू पळती

काजू कतली वरची चांदी

कोर जशी ती करंजी बघता ढगाआड ग चंद्र दडे

मी जाऊ कशाला उडप्याकडे

खारी बुंदी न् माहीम हलवा

चवीपुरता ग तो ही फिरवा

डब्यातले ते ताटी पडता तृप्तीचे मग पडती सडे

मी जाऊ कशाला उडप्याकडे

संमेलन हे खाद्यपुरीचे

प्रयोग सगळे पाककलेचे

दीपावलीच्या आनंदाला याचमुळे ग भरती चढे

मी जाऊ कशाला उडप्याकडे

घरात असले खाणे असता

मी जाऊ कशाला उडप्याकडे?

सुहास रघुनाथ पंडित. सांगली.

9421225491

श्री रवींद्र सोनावणी

 कवितेचा उत्सव 

☆ प्रकाश वाटा… ☆ श्री रवींद्र सोनावणी ☆ 

चालत होतो मी एकाकी आयुष्याची वाट

पसरत होता अवतीभवती अंधकार घनदाट

पूर्वांचल कधी निघेल उजळून नव्हते ठाऊक मजला

ठेचाळत धडपडत चाललो रेटीत काळोखाला ।।१।।

कर्म भोग हा असा न जाई भोगून झाल्याविणा

गिळेल मज अंधार परंतु राहतील पाऊलखुणा

जे होईल ते खुशाल होवो मधे थांबणे नाही

असेल संचित त्याचप्रमाणे न्यायनिवाडा होई ।।२।।

निश्चय ऐसा होता उठली नवीन एक उभारी

शीळ सुगंधित वाऱ्याची मज देई सोबत न्यारी

बेट बांबूचे वन केतकीचे पल्याड मिणमिणतो दीप

दूर दूर तो प्रकाश तरीही मज भासला समीप ।।३।।

हे देवाने जीवन आम्हा दिधले जगण्यासाठी

उषःकाल तो नक्कीच आहे अंधाराच्या पाठी

मनात आली उसळून तेव्हा उत्साहाची लाट

त्या मिणमिणत्या दीपाने मज दाविली प्रकाश वाट ।।४।।

© श्री रवींद्र सोनावणी

निवास :  G03, भूमिक दर्शन, गणेश मंदिर रोड, उमिया काॅम्पलेक्स, टिटवाळा पूर्व – ४२१६०५

मो. क्र.८८५०४६२९९३

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈