सुश्री प्रभा सोनवणे
कवितेच्या प्रदेशात # 146
☆ माझ्या मनाचे आभाळ ☆ सुश्री प्रभा सोनवणे ☆
माझ्या मनाचे आभाळ,
नेहमीच भरून यायचे आणि…
बरसत रहायचे धुवाँधार …..
उगीचच!
शाळेत असताना…
इवलेसेच होते आकाश …
दप्तरातल्या वह्या पुस्तकात कमी आणि
कथा कादंबरीत जास्त रमायचे !
गुंतायचे रेडिओवरच्या गाण्यात…
हिंदी सिनेमातही ….!
माझ्या मनाचे आभाळ,
माझ्यासारखेच वेंधळे…
ओढाळ आणि एकाकी
गुलशन नंदाच्या उपन्यासात…
शोधत असायचे चंद्र सूर्य तारे !
खिळून रहायचे राजेंद्र यादवांच्या
“सारा आकाश”च्या पानापानावर,
मनाच्या आभाळाला,
आपोआप मिळायचे,
कुठले कुठले रंग….
इंद्रधनुष्यही यायचे हातात !
चंद्र सूर्य तारेही
आपल्याच मालकीचे वाटायचे !
चांदण्या मस्त
रुणझुणत रहायच्या,
वारे ही वहायचे मर्जीनुसार
पण खूप एकटे होते माझे ते
मूठभर आकाश!
विस्तारण्याची स्वप्नेही
नव्हते पहात !
महत्त्वाकांक्षेच्या वारूवर
नाही झाले स्वार कधी ,
माझ्या मनाचे आभाळ
नेहमीच
जमीनीवर राहिले!
काळे पांढरे रंग सोसत,
निरभ्र होत गेले!
© प्रभा सोनवणे
संपर्क – “सोनवणे हाऊस”, ३४८ सोमवार पेठ, पंधरा ऑगस्ट चौक, विश्वेश्वर बँकेसमोर, पुणे 411011
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
परसदारची सकाळ 
