Category: कवितेचा उत्सव 2

सौ. वंदना अशोक हुळबत्ते

 कवितेचा उत्सव 

☆ वाढत्या अक्षरांची कविता ☆ सौ. वंदना अशोक हुळबत्ते ☆ 

               तू           १

             माझा        २

           मी तुझी       ३

           एकरूप       ४

         अव्दैत सारे     ५

        ऋतू  ते हसले   ६

     हरकलो आपण    ७

   जीव गेला मोहरून   ८

दिसतो आपल्यात आता  ९

बहरलेला वसंतोत्सव       १०

 

© सौ.वंदना अशोक हुळबत्ते

मो.९६५७४९०८९२

सांगली 

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

श्री उदय गोपीनाथ पोवळे

 

 कवितेचा उत्सव 

☆ माझा तू ☆ श्री उदय गोपीनाथ पोवळे ☆ 

प्रेमाचा तू मोहरून टाकणारा

माझा प्रिय तू जीव लावणारा

माझाच तू, होतास माझा

होतास तू , प्रेमाचा माझा

 

मांडलास डाव, खेळ तो रचिला

प्रेमात रंगुनी तूच तो फुलविला

 

अघडीत घडले, काळ काळाकडूनी

कसा गेलास खेळ अर्धा सोडुनी

 

भार मज तो, खांद्यावर देऊन

गेलास तू का, मध्यावर सोडून

 

रुतलास तू, हृदयी तो काटा

तुझ्याविणा व्यर्थ, जीवन ते आता

 

तपा वरी वेळ ती, सरून गेली

तुझ्या येण्याची, आस ती पाहिली

 

नाही लागली हळद, नाही रे उतरली

शशी संगे साथीला, नाही मी बहरली

 

तुझ्याच प्रतीक्षेत, वेडी मी अजुनी

मनी ज्ञात आहे, येणार तू फिरुनी

 

निशेदिनी स्वप्नी तूच रोज येशी

आशा मनी खोटी तूच मज देशी

 

तुझ्याविणा कठीण आहे रे सगळे

तुझ्याविणा जग सगळे ते वेगळे

 

नसेल मनी तुझे येणे परतुनी

मलाच ने रे त्या, विश्व विलक्षणी

माझाच तू, होतास माझा

होतास तू, प्रेमाचा माझा

 

© श्री उदय गोपीनाथ पोवळे

मो. नं. ९८९२९५७००५. 

ठाणे

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

सौ.मंजुषा आफळे

 कवितेचा उत्सव 

☆ झूल ☆ सौ. मंजुषा आफळे ☆

आनंदाची झूल हवी

हर एक त्या जीवाला

श्वासा संगे यातायात

घडे टाकून मनाला

 

तुडविता गं फुलांना

धावू नये वाटेवरी

सजवेल कोण झूल

तुजसाठी या भूवरी

 

मखमली झुल लाभे

असामान्य कर्तुत्वाला

सन्मान त्यांचाच होई

जागवितो, जो सत्याला

 

अंतरीचे प्रेम धागे

विणता झूल मोहवि

मनीची सद् भावना

आदराने गं फुलवी

 

रंग खोटे, झूलीवरी

काळासंगे विरणारी

अशी झूल नको देवा

गर्व तो जोपासणारी

 

पीडितांचा हात हाती

हरक्षणी देता साथ

निर्मळ आनंद होई

झूल पांघरी श्रीनाथ

© सौ.मंजुषा सुधीर आफळे

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

श्री शामसुंदर महादेवराव धोपटे

☆ कवितेचा उत्सव ☆ चंद्र त्यांचा नी अमुचा ☆ श्री शामसुंदर महादेवराव धोपटे ☆

चंद्र त्यांचा मधुचंद्राचा

आम्हा कधी दिसलाच नाही

अमुचा चंद्र तो भाकरीचा

त्यांना कधी रूचलाच नाही

 

कोजागिरीच्या दुधात त्यांच्या

विसावला तो कसा ते पहिलेच नाही

असेलही तो भांड्यात अमुच्या

पण पडावा तो इतके दूधच नाही

 

सजलेल्या प्रेयसीच्या मुखाला

उपमा शशीची दिली तुम्ही

घामेजल्या चेहऱ्यात साजणीच्या

कधी तो विसावलाच नाही

 

असेल तो बरसवित अमृताला

आम्ही तो कधी चाखलाच नाही

झोपलो थकूनी तुज बघ पहाता

गोडवा अमृताचा हवा सा वाटलाच नाही.

 

कष्टाचा करपला जीव अमुचा

कधी सौंदर्य तुझे उलगडलेच नाही

वासरमणी तो जगवे जीव अमुचा

त्याहून तू सुंदर हे पटलेच नाही

          

© श्री शामसुंदर महादेवराव धोपटे

चंद्रपूर,  मो. 9822363911

≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित  ≈

सौ.ज्योत्स्ना तानवडे

 कवितेचा उत्सव 

☆ यशाहुनही प्रयत्न सुंदर ☆ सौ.ज्योत्स्ना तानवडे ☆ 

(जेष्ठोत्सव, पुणे मधील  द्वितीय  क्रमांक प्राप्त काव्यपूर्ती रचना.)

रमत गमत कोळी भिंतीवर चढे

वरून पावसाने खाली तो पडे

सूकत जमीन सारी ऊन ते पडे

रमत गमत कोळी पुन्हा वरचढे ||

 

संकटे येती जाती किती संसारात

भीक त्याला न घाली तोचि भाग्यवंत

पुन्हा यत्न करतो तो ठरतो यशवंत

प्रयत्नांते यश लाभे हाचि खरा मंत्र ||

 

प्रयत्ने वाळूचे कण रगडणे शक्य आहे

प्रयत्नांती परमेश्वर वसे हेचि सत्य आहे

धीर सोडू नको रे यश तुझेच आहे

पुढे पुढे चालत जा यशोमंदिर आहे ||

 

हार-जीत हा तर खेळाचा भाग आहे

पुन्हा नव्याने लढणे हाची नेम आहे

विवेकी संयत लढती यशस्वी होत आहे

जीवनाच्या खेळाचा हाच नियम आहे ||

 

बुद्धिवादी तू तर हे नियम जाणतोस

जिद्दीने लढूनी संकटांना हरवतोस

नवी नवी क्षितिजे अचूक गाठतोस

थांबला तो संपला हे सत्य जाणतोस ||

 

कोळ्याप्रमाणे पडणे उठणे तुला जमेल

जिद्द मात्र हरू नको शेवटी यश गवसेल

राखेतूनी ‘मन फिनिक्स’  जर तो उडेल

यशाच्या शिखरावरी  निश्चित विसावेल ||

 

(यातल्या पहिल्या चार ओळी दिल्या होत्या आणि पुढील ४५ मिनिटात तिथेच कविता लिहायची होती.)

© सौ.ज्योत्स्ना तानवडे

वारजे, पुणे.५८

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे

 कवितेचा उत्सव 

☆ हो प्रसन्न आम्हाते….☆ सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे ☆

जय जय दुर्गे माते , भाव दुःखेहरिते ।

नमितो तुजप्रति देवी, हो प्रसन्न आम्हांते ।।

 

सकळांची जननी तू , तू जगउद्धारिणी 

किती असुरा मर्दियले , तू संकटनाशिनी ।।

 

महिषासुर मारला नि , पापच जगी ना उरले 

परि माते आता त्या पापाविण काही नुरले ।।

 

त्या असुरां मारून तू , का विसावलीस अशी 

ते हेरुन असुरसगे , करू धजावती सरशी ।।

 

किती काळ लोटला , महिषासुर गं पुनर्जन्मला 

कलियुगात या माते , तो अतीच गं मातला ।।

 

तेव्हा एकच होता, आता प्रकटे विविध रूपात 

भ्रष्टाचार नि दंगे-धोपे , वर्णू किती शब्दात ।।

 

बेकारी अन महागाई ही , बडगा जातीयतेचा 

किती अस्त्रे या असुरांपाशी , पार न लागे त्यांचा ।।

 

असूर-रूपही किती बदलले , दानव मानव झाले 

भयावह किती चेहरे त्यांचे , मनास जणू लाविले ।।

 

मानव म्हणुनी जवळी जाता , होई अशी फसगत 

भुई धोपटता सर्प निघावा , तशीच गं ही गत ।।

 

तुझ्या कृपेने जरी जन्मती , सगळे ‘ मानव ‘ म्हणुनी 

तरी कुणी त्यातले कितीकां छळती , माणूसपण विसरुनी ।।

 

मनामनात गं कलीच शिरला , तुझे स्थान डळमळते 

कुठे गुंतलीस माते इतकी , तुला का न हे कळते ।। 

 

का तूही भुललीस दिमाख पाहून तुझ्या पूजनाचा 

पामर मी तुज कसे गं सांगू , देखावा गं हा वरचा ।।

 

दुष्कृत्यांना दडवण्यास हा , समाजकार्याचा गं मुलामा 

भीषण वास्तव प्रत्यक्षी , जरी उदात्त भासे ही प्रतिमा ।। 

 

माते जाग तू स्वयेच आता , कारण शोधू नको कुठले 

दार उघड बया “ ऐसे प्रार्थाया , त्राणही ना आम्हा उरले ।। 

 

तव भक्त असूनही किती त्रासलो , सहन न हो काही आता 

धाव घेऊनी तार तू आई , तरीच म्हणू तुज “ तू जगमाता “ ।।  

 

© सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे

९८२२८४६७६२.

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈