Category: कवितेचा उत्सव 2

सुश्री निलांबरी शिर्के

 कवितेचा उत्सव 

☆ अश्व… शब्दांचे ☆ सुश्री निलांबरी शिर्के ☆

मनात चळवळ करणारे

सारखी पाय आपटून

 मुक्ततेसाठी धडपडणारे

 शब्दांचे  अश्व मोकळे सोडले तर

सारीकडे टापांचा आवाज

आणि धुरळाच धुरळा उडेल

याची खात्री आहे  मनाला

 सारेच घोडे अबलख

 एकदा मुक्त सोडले की

 पायाखाली काय येईल

  काय तुडवल जाईल

 किती उडवल जाईल

 अंदाजच करता येत नाही

 म्हणूनच मी त्यांना सोडू

 की नको या संभ्रमातच

  आहे

नकोच वाटत सोडायला

त्या पेक्षा आतल्या आत

त्यांच्या  नाल लावलेल्या

पायांचे तडाखे सहन करत

 राहीलेल आयुष्य काढलेल बर

© सुश्री निलांबरी शिर्के

सांगली 

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

प्रा डॉ जी आर प्रवीण जोशी

 कवितेचा उत्सव 

☆ जीवन यात्रा… ☆ प्रा डॉ जी आर प्रवीण जोशी ☆

☆

सुखदुःखाचे बांधून तोरण

माणसा तुझे हे कसले जीवन ।। ध्रु ।।

*

अस्थी मांसानी शरीर सजले

निज अवयवानी सुंदर नटले

रसरक्तानी तुला पोशीले

श्वेत कृष्ण कातडीचे पांघरुण

*

मांडलास तू जीवन व्यापार

गण गोताचा माया बाजार

पाप पुण्य कर्माचा शेजार

निर्मिलेस जरी तू नन्दनवन

*

मोह मायेचा पिंजरा सजला

संसारी जीव एथेच रमला

झाली घालमेल घात जाहला

आले यमाजी चे अवताण

*

चारचौघे घेती खांदयावरी

निघाली यात्रा यमाच्या दारी

प्रत्येक जण असतो त्या  वाटेवरी

गुंडाळले तुला पांढरे कफ़न

*

उठ ऊठ प्रेता तिरडी सजली

गण गोत  आप्त सर्वही जमली

कमी ज्यास्त सगळी  रडली

धग धगते पेटले चिता सरण

*

माणसा तुझे हे कसले जीवन

☆

© प्रो डॉ प्रवीण उर्फ जी आर जोशी

ज्येष्ठ कवी लेखक

मुपो नसलापुर ता रायबाग, अंकली, जिल्हा बेळगाव कर्नाटक, भ्रमण ध्वनी – 9164557779 

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

डॉ.सोनिया कस्तुरे

 कवितेचा उत्सव 

☆ मातृदिनामित्त : जगण्याचा आदर्श ती…. ☆ डॉ.सोनिया कस्तुरे ☆

☆

मी जिथं आहे तिथं

‘ती’ मला सोबत करते;

आता नाही भेटत ती ,

‘तिची’ आठवण साथ देते.

*

‘ती’ जवळ नसली तरी,

मला नेहमीच जवळ वाटते..

प्रत्येक क्षणी मला…

‘तिची’ सोबत भासते.

*

मन माझे दुःखी होते,

तेव्हा “ती” स्वप्नात येते;

हलकं करुन मन माझं,

उत्साह देऊन जाते..

*

माझ्या सुखात खूप हसते,

जखमांवर फुंकर घालते;

कुरवाळतं कुरवाळत ‘ती’,

हळूच मला मिठ्ठीत घेते…

*

‘तिचं’ माझं नातं आईचं

एवढंच वाटेल तुम्हाला…

माझी सगळी नाती ‘ती’ च होती

हे सांगायला आवडेल मला..

*

माझी शक्ती ‘ती’

माझी भक्ती ‘ती’

माझा आधार ‘ती’

खरं तर जगण्याचा आदर्श ‘ती”

*

निरोप ‘तिला’ देताना

सावरता येईना मला..

वाटलं, चितेवरुन उठून यावी,

‘ती’ जीवंत आहे हे सांगायला…

*

तिच्या ताकदीनं “तीनं”

मला खूप चांगल घडवंल…

हृदय विकाराच्या झटक्यानं

क्षणात मला पोरकं केलं..

*

भ्रमात जगणं पटत नाही

तिच्याशिवाय करमत नाही

मग काय करावे सांगा ,

इलाज काही  उरत नाही

*

आपल्या मन, मेंदू , हृदयात

“आई” नेहमीच असते;

अंतानंतरही विश्वव्यापून उरते

‘ती’ आपली  “आई” असते.

☆

© डॉ.सोनिया कस्तुरे

विश्रामबाग, जि. सांगली

भ्रमणध्वनी:- 9326818354

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सौ. अलका ओमप्रकाश माळी

  कवितेचा उत्सव 

☆ मातृदिनानिमित्त : आई… – ☆ सौ. अलका ओमप्रकाश माळी ☆

आज म्हणे मदर्स डे असतो..

पण मला सांगा हो आई,

तिची माया एका दिवसापूर्ती कशी असेल?

ती तर अख्खं आयुष्य व्यापून टाकते..

जन्म तर ती देतेच पण जगणं ही शिकवते..

बोट धरून चालायला शिकवणारी..

आणि वेळ पडतातच

समाजरुपी  सागरात एकट्याला सोडणारी..

तिच तर असते अवघ्या जगाची जननी..

तिच असते पहिली गुरू..

आणि तिच असते एक विद्यापीठ..

तिच्या असण्याने जगाला आधार असतो..

तिच जाणं मात्र पोरक करून जातो ..

तिच्या सावलीत ना कुठली

धग लागते ना पाऊस वारा..

तिच्या मायेच्या पंखाखाली 

रोज बरसतात जणू अमृतधारा..

माय, आई, मम्मी, अम्मा, मॉम

नावानी जरी रूप बदललं..

तरी ममतेचा झरा तोच असतो..

प्रत्येक रुपात भेटलेला साक्षात ईश्वर असतो..

अख्खं जगच जिच अस्तित्व असत..

तिच्यासाठी एक दिवस कसा पुरेल..

रोजच तिचं महत्व थोड जरी 

जाणल तरी आयुष्य सुखाने सरेल..

नकोत कसले डे नकोत कसले सोहळे..

नित्य तिची काळजी घेऊ हेच होईल

सार्थक आपल्या जन्माचे..

ना दिसोत वृध्दाश्रम

ना नकोत कुठल्या संधिछाया..

दिलेल्या प्रेमाला तुमच्या

जन्माला सार्थ केलत,

तरी बहोत पा लिया..

कुठलीच माता एकटी नसावी..

तिच्या आयुष्याची संध्याकाळ

 सुखात जावी..

येवढं जरी जमवलं तरी खूप आहे..

वृद्धश्रमात वाट पाहणारे  डोळे               

    मिटन्या आधी हाकेला ओ द्यारे..

नकोत कुठले डे आणि नकोत सोहळे..

आयुष्याच्या संध्याकाळी तिला

मिळो आनंदी गोकुळ सारे..

एकच मागणे मागते रे ईश्वरा..

सुखी ठेव प्रत्येक जननी, माता..

काळजी तिचं वाहते अख्ख्या जगाची सर्वथा..

© सौ. अलका ओमप्रकाश माळी

मोब. 8149121976

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री शरद कुलकर्णी

 कवितेचा उत्सव 

☆ मातृदिनानिमित्त : …म्हणजे आई… ☆ श्री शरद कुलकर्णी ☆

☆

सुखाच्या सावलीच वैश्विक

परिमाण आणि वेदनेच

वैयक्तिक अविष्करण

म्हणजे आई.

 

पहिल्या उच्चारा पासून अंतिम

श्वासापर्यंतची  सहवेदना,

संवेदना म्हणजे आई.

 

ज्ञानेश्वर माउली, विठु माउली

ही उच्च पदाची पदवी,

म्हणजे आईच.

☆

© श्री शरद  कुलकर्णी

मिरज

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्रीशैल चौगुले

 कवितेचा उत्सव 

☆ हसरा वैशाख… ☆ श्रीशैल चौगुले ☆

☆

वैशाख हसतो

सत्य वाटते का ?

वैशाख,हसतोच हसतो

असत्य का वाटावे ?

बहावा-गुलमोहर फुलतो

कुठेतरी निर्मळ झरा वहातो

पाणंद झाडातून कोकिळ गातो

तापल्या मातीस आम्रतरु बिलगू पहातो

वैशाख हसतोच.

मनात आठवणी उदास भासती

रणरण उन्हाचे निसर्गही सोसती

तरी सांजवेळी डुंबताना दिवस रंगतो

वैशाख हसतोच हसतो

हे निर्विवाद सत्य….!

☆

© श्रीशैल चौगुले

डाॅ. निशिकांत श्रोत्री 

 कवितेचा उत्सव  

☆ मातृदिनानिमित्त : आई ☆ डाॅ. निशिकांत श्रोत्री ☆

☆

शीतल मोहक चांदण्यामध्ये चल ना आई जाऊ

घोस खुडूनी नक्षत्रांचे जीवनास नटवू ||धृ||

*

शिशुपणी मजला अपुल्या संगे उद्यानाअंतरी

थकली तरीही घेई उचलुनी मजला कडेवरी

कुठे पांग फेडू गे तव मी तुझाच तर सानुला

तव स्वप्नांच्या पूर्तीचा मी वसा मनी धरला   ||१||

*

बालपणीची शुभंकरोति निरांजनीची वात

भीमरूपी अन रक्षण करण्या रामरक्षेचे  स्तोत्र

स्वाध्यायी उत्कर्ष घडावा ध्यास कसा विसरू

ध्येय तुझे हे साध्य जाहले दुजा कुणा ना वाहू  ||२||

*

वियोग कधि ना तुझा घडावा  मनात एकच आंस

सुखशय्येवर तुला पहाणे हाच लागला ध्यास

सारे काही अवगत झाले तुझीच गे पुण्याई

दंभ नको ना अहंकार या संस्कारा तू देई ||३||

☆

© डॉ. निशिकान्त श्रोत्री