Category: कवितेचा उत्सव 2

श्री सुजित कदम

 कवितेचा उत्सव 

☆ सुजित साहित्य # 133 ☆ फराळ..! ☆ श्री सुजित कदम ☆

(दिवाळी निमित्त एक खास कविता….!)

आई म्हंटली दिवाळीला

फराळ करू छान

फराळात चकलीला

देऊ पहिला मान..!

 

गोल गोल फिरताना

तिला येते चक्कर

पहिलं कोण खाणार

म्हणून घरात होते टक्कर..!

 

करंजीला मिळतो

फराळात दुसरा मान

चंद्रासारखी दिसते म्हणून

वाढे तिची शान..!

 

एकामागून एक करत

करंजी होते फस्त

फराळाच्या डब्यावर

आईची वाढे गस्त..!

 

साध्या भोळ्या शंकरपाळीला

मिळे तिसरा मान

मिळून सा-या एकत्र

गप्पा मारती छान…!

 

छोट्या छोट्या शंकरपाळ्या

लागतात मस्त गोड

दिसत असल्या छोट्या तरी

सर्वांची मोडतात खोड..!

 

बेसनाच्या लाडूला

मिळे चौथा मान

राग येतो त्याला

फुगवून बसतो गाल..!

 

खाता खाता लाडूचा

राग जातो पळून

बेसनाच्या लाडू साठी

मामा येतो दूरून..!

 

चटपटीत चिवड्याला

मिळे पाचवा मान

जरा तिखट कर

दादा काढे फरमान..!

 

खोडकर चिवडा कसा

मुद्दाम तिखटात लोळतो

खाता खाता दादाचे

नाक लाल करतो…!

 

रव्याच्या लाडूला

मिळे सहावा मान

पांढरा शुभ्र शर्ट त्याचा

शोभून दिसतो छान…!

 

आईचा लाडका म्हणून

हळूच गालात हसतो

दादा आणि मी मिळून

त्यालाच फस्त करतो…!

 

लसणाच्या शेवेला

मिळतो सातवा मान

जास्त नको खाऊ म्हणून

आई पिळते माझा कान..!

 

शेवेचा गुंता असा

सुटता सुटत नाही

एकमेकां शिवाय ह्यांचं

जरा सुद्धा पटत नाही…!

 

दिवाळीच्या फराळाला

सारेच एकत्र येऊ

थोडा थोडा फराळ आपण

मिळून सारे खाऊ..!

©  सुजित कदम

संपर्क – 117, विठ्ठलवाडी जकात नाका, सिंहगढ़   रोड,पुणे 30

मो. 7276282626

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सुश्री प्रभा सोनवणे

इथे कधी दरवळले नाही वसंत वैभव

उदास हृदयी रुळले नाही वसंत वैभव

 

निशीदिनी मी राखण केली रक्त सांडले

सभोवती सळसळले नाही वसंत वैभव

 

अता मलाही जगता येते तुझ्याविना रे

ऋतुबहरांशी वळले नाही वसंत वैभव

 

सख्या नको मज केविलवाणे तुझे समर्थन

मनात का वादळले नाही वसंत वैभव

 

कुहू कुहू कोकिळ गातो आर्त पंचम जरी

मधुर स्वरांशी जुळले नाही वसंत वैभव

 

किती दिसांनी जल हे सजले कमल फुलांनी

मृणाल ओठा कळले नाही वसंत वैभव

 

मला किती ते उपरोधाने उदंड हसले

“कसे तुझ्यावर खिळले नाही वसंत वैभव “

© प्रभा सोनवणे

संपर्क – “सोनवणे हाऊस”, ३४८ सोमवार पेठ, पंधरा ऑगस्ट चौक, विश्वेश्वर बँकेसमोर, पुणे 411011

मोबाईल-९२७०७२९५०३,  email- [email protected]

श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे

अशोक भांबुरे जी यांची कविता अभिव्यक्ती # 161

नावे तिच्या फुलांची केलीय बाग आता

सुस्तावल्या कळ्यांना येईल जाग आता

 

किमया अशी कशीही झाली मला कळेना

हलतो गुलाब तैसा डुलतोय नाग आता

 

ही जात लाकडाची झाली महाग इतकी

भावात चंदनाच्या विकतोय साग आता

 

चर्चा नका करू रे खड्डे नि पावसाची

खड्डेच जीवनाचा झालेत भाग आता

 

वाहून पीक गेले पोटास काय सांगू

जर भूक लागली तर गिळतोय राग आता

 

सूर्यास दोष देऊ सांगा अता कसा मी

वर्षाच लावते रे शेतास आग आता

 

तू चंद्र निरखुनी बघ आहेच डाग तेथे

शोधू नको उगाचच माझ्यात डाग आता

 

© अशोक श्रीपाद भांबुरे

महंत कवी राज शास्त्री

  हे शब्द अंतरीचे # 103  

☆ स्वप्ने गोड असतात… ☆

(विषय:- जगू पुन्हा बालपण…)

जगू पुन्हा बालपण,

होऊ लहान लहान

मौज मस्ती करतांना,

करू अ,आ,इ मनन.!!

 

जगू पुन्हा बालपण,

आई सोबती असेल

माया तिची अनमोल,

सर कशात नसेल..!!

 

जगू पुन्हा बालपण,

मना उधाण येईल

रात्री तारे मोजतांना,

भान-सुद्धा हरपेल..!!

 

जगू पुन्हा बालपण,

शाळा भरेल एकदा

छडी गुरुजी मारता,

रड येईल खूपदा..!!

 

जगू पुन्हा बालपण,

कैरी आंब्याची पाडूया

बोरे आंबट आंबट,

चिंचा लीलया तोडूया..!!

 

जगू पुन्हा बालपण,

नौका कागदाची बरी

सोडू पाण्यात सहज,

अंगी येई तरतरी..!!

 

जगू पुन्हा बालपण,

नसे कुणाचे बंधन

कधी अनवाणी पाय,

देव करेल रक्षण..!!

 

जगू पुन्हा बालपण,

माय पदर धरेल

ऊन लागणार नाही,

छत्र प्रेमाचे असेल..!!

 

जगू पुन्हा बालपण,

कवी राज उक्त झाला

नाही होणार हे सर्व,

भाव फक्त जागवीला..!!

© कवी म.मुकुंदराज शास्त्री उपाख्य कवी राज शास्त्री

श्री पंचकृष्ण आश्रम चिंचभुवन, वर्धा रोड नागपूर – 440005

मोबाईल ~9405403117, ~8390345500

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ.गौरी गाडेकर≈

श्रीमती रंजना मधुकरराव लसणे 

 कवितेचा उत्सव 

☆ रंजना जी यांचे साहित्य # 125 – भाकरी ☆

दिसरात राबतिया

माझी माय ही बावरी।

तरी तिला मिळेना हो

चार घास ती भाकरी।।

 

बाप ठेऊनिया गेला

उभा कर्जाचा डोंगर।

उभी हयात राबून

गळा फासाचा हो दोर।

 

मार्ग सारेच खुंटले

भर दिसा अंधारले।

दोन्ही पिलांना पाहून

बळ अंगी संचारले ।

 

शेण पाणी झाडलोट

धुणी भांडी ही घासते।

अधाशीही मालकीण

पाने तोंडाला पुसते।

 

हाता तोंडाचं भांडण

काही सरता सरेना।

किती राबते तरीही

पोट सार्‍यांची भरेना

 

कशी शिकवावी लेक

कसे करावे संस्कार ।

निराधार योजनेला

घूस खोरीचा आधार।

 

कथा दारिद्रय रेषेची

असे फारच आगळी।

लाभार्थीच्या यादीला हो

दिसे दिग्गज मंडळी।

 

माय म्हणे बापा बरी

अर्धी कष्टाची भाकरी।

लाचारीच्या जिण्यापरी

लाख मोलाची चाकरी

©  रंजना मधुकर लसणे

आखाडा बाळापूर, जिल्हा हिंगोली

9960128105

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

कविराज विजय यशवंत सातपुते

कवितेचा उत्सव # 147 – विजय साहित्य

☆ भिजून गेली वाणी ☆ कविराज विजय यशवंत सातपुते ☆

गोंदवल्याच्य सहलिची ही सांगू काय कहाणी

कृतज्ञतेच्या शब्दांनी ही भिजून गेली वाणी.

राजे वदले कवी वृंदाला जाऊ तीर्थ स्थाना

त्यांच्या हाके सवे डोलल्या कित्येकांच्या माना

सुखकर्ता च्या आशीर्वादे बघ दाटून आले पाणी. १

सारी वदली बघत एकटक दूर दूर जाताना

गड जेजुरी,आई यमाई , चैतन्याचा वारा

मग साऱ्यांनी रंगत आणली, सजली सहल दिवाणी. २

सचिन सारथी, सुसुत्र यंत्रणा नाते एक जुळावे

कलेकलेने सहल यात्रीने, कला विश्व फुलवावे

चेष्टा,गंमत आणि मस्करी, स्वामी कृपेची गाणी. ३

धन्य जाहलो आम्ही सारे, गोंदवले बघताना

राम सावळा, परब्रह्म ते, नेत्री या सत्तांना

आबालवृद्धां आनंद दायी, शतायुषी स्वर वाणी. ४

मिळे अनुभूती, झाले दर्शन, यमाईस बघताना

भक्ती शक्ती चा ह्रृद्य सोहळा,सहल अशी खुलताना

अंतरधामी ठसून बसली, प्रासादिक ही वाणी. ५

© कविराज विजय यशवंत सातपुते