सुश्री नीलांबरी शिर्के
चित्रकाव्य
☆ जपणूक… ☆ सुश्री नीलांबरी शिर्के ☆
☆
कितीसे पुढे आयुष्य उरले
असते माहीत झाडालाही
त्याच्या रूपरंगावरूनही
असते कळत सर्वांनाही
*
तरी झाड फांदीमार्फत
असते हिरवाई पुरवीत
जोडून आहे जीव देठी
काळजी घेणे खरी रित
*
थकलो आता गळून पडेल
म्हणून नाही दुर्लक्ष करीत
मानवाच्याच जगामधे
कळेना कुठून आली रित
*
वृद्धाश्रम संख्या म्हणून
दिवसेंदिवस वाढत आहे
कित्ती म्हातारे हतबलतेने
घराघरातून कुढत आहेत
*
निसर्गाकडून शिकावं असं
खुप आहे आजुबाजूला
फक्त आपली कुवत पाहिजे
निसर्ग भाषा कळायला
*
कळणं तस अवघड नाही
निसर्गाशी समरस व्हावं
केवळ जमीन अन आभाळ
थोडं थोडं कवेत घ्यावं
*
तेवढं जरी केलं तरीही
वाळलेलं पान, थकलं मन
जपेल इवल्या हिरव्याला
गिरक्या घेत पडेल नंतर
जागा नवी पालवी फुटायला
☆
© सुश्री नीलांबरी शिर्के
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
कवितेचा उत्सव 
