मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ अद्भूत  ☆ सुश्री शुभा गोखले ☆

? वाचताना वेचलेले ?

☆ अद्भूत  ☆ सुश्री शुभा गोखले

९२ वर्षांचे गुरुवर्य पंडित वसंतराव घोटकर हे वृद्धापकाळातील आजारामुळे कोमामध्ये होते. दहा एक दिवस वाट पाहिल्यानंतर डॉक्टरांनी त्यांचे पुत्र विवेक घोटकर यास सांगितले की गुरुजी आता काही तासांचेच पाहुणे आहेत, तेव्हा सर्व कुटुंबाला एकदा बघून जायला सांगा. हे कळताच दुसऱ्याच दिवशी गुरुजींचा पट्टशिष्य प्रकाश वाडेकर त्यांना भेटायला आला आणि त्यांच्या पायाजवळ बसून त्यांना “गुरुजी गुरुजी” अशी हाक मारु लागला. पण गुरुजी काही केल्या ओ देईनात. सुमारे अर्धा तास असाच गेला शेवटी प्रकाश म्हणाला की “ दादा मला तबला दे. मी गुरुजींच्या पायाजवळ बसून शेवटचा तबला वाजवतो, तेव्हडाच मला आशीर्वाद मिळेल. “ प्रकाशने असे म्हणताच विवेकदादाचा मुलगा शुभम हा तबला घेऊन आला, आणि प्रकाश गुरूजींच्या पायाजवळ बसून तबला वाजवू लागला. त्यांनी दिलेल्या वेगवेगळया चीज़ा एकानंतर एक वाजवू लागला आणि पाहतो काय?— गेल्या दहा दिवसांपासून बेशुद्धावस्थेत मौन असलेले गुरुजी हळुवारपणे पुटपुटले— ” कोण? प्रकाश? ” हे ऐकताच घरातील सगळ्यांच्या  अंगावर काटा उभा राहिला. सगळे जण आश्चर्यचकित होऊन तो चमत्कार पाहू लागले आणि आता गुरुजी  फक्त उठलेच नव्हते, तर मृत्युशय्येवर असून सुद्धा  चक्क तबला शिकवू लागले होते. सांगत होते, चुका दुरुस्त करत होते, आणि वाजवून सुद्धा दाखवत होते. आणि असेच जवळपास दहा – पंधरा मिनिटे  शिकवून ते पुन्हा झोपी गेले ते सरळ पंचतत्वात विलीन होण्यासाठी – ईश्वराच्या चरणी जाण्यासाठी.

ही माहिती, सरस्वतीची उपासना काय असते? गुरु कसे असावे? भारताची गुरु-शिष्य परंपरा काय आहे? गुरु शिष्यांची श्रद्धा आणि प्रेम काय असते? याबद्दल बरंच काही सांगून जाते .

संग्रहिका :  शुभा गोखले

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ.मंजुषा मुळे/सौ.गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ गीतांजली भावार्थ … भाग 46 ☆ प्रस्तुति – सुश्री प्रेमा माधव कुलकर्णी ☆

सुश्री प्रेमा माधव कुलकर्णी

? वाचताना वेचलेले ?

☆ गीतांजली भावार्थ …भाग 46 ☆ प्रस्तुति – सुश्री प्रेमा माधव कुलकर्णी ☆

८३.

हे माते! माझ्या दु:खाच्या अश्रूंनी

तुझ्या गळ्यात घालण्यासाठी

मी मोत्यांचा हार बनवेन.

तुझे चरण चांदण्यांच्या तेजाच्या पैंजणांनी सजवले आहेत. पण माझा हार तुझ्या वक्षस्थळावर रुळेल.

 

संपत्ती आणि कीर्ती तूच देतेस.

ती देणं न देणं तुझ्याच हाती आहे.

पण हे दु:ख केवळ माझ्या एकट्याचं आहे.

ते तुला अर्पण करायला मी आणतो

तेव्हा तुझ्या वैभवाचं वरदान तू मला देतोस.

 

८४.

ताटातुटीचं दु:ख जगभर फैलावतं,

अनंत आकाशात अगणित आकार जन्मतात.

 

रात्रीच्या प्रहरी ताटातुटीच्या या दु:खानं

आवाज न करता तारका एकमेकींकडे पाहतात

आणि जुलैच्या पावसाच्या रात्री

अंधारात त्यांचीच गीते होतात.

 

सर्वत्र पसरत जाणारं हे दु:ख प्रेमात,

आनंदात,वासनांत आणि

माणसांच्या घराघरात झिरपत राहतं.

माझ्यासारख्या कवींच्या ऱ्हदयातून, गीतांच्या रूपानं सतत झरत राहतं.

 

८५.

आपल्या धन्याच्या प्रसादातून पहिल्यांदाच

योद्धे बाहेर पडले तेव्हा त्यांनी

आपले सामर्थ्य कुठे लपवलं होतं?

त्यांची शस्त्रं चिलखतं कुठं होती?

 

आपल्या धन्याच्या महालातून ज्या दिवशी

ते बाहेर पडले तेव्हा त्यांच्यावर बाणांचा वर्षाव झाला, तेव्हा ते किती दीनवाणे,

असहाय्य दिसत होते.

 

आपल्या धन्याच्या महालाकडं ते माघारी परतले

तेव्हा त्यांनी आपलं सामर्थ्य कुठं लपवलं होतं?

 

तलवार,बाण, धनुष्य त्यांनी फेकलं होतं.

त्यांच्या चेहऱ्यावर शांतता होती.

आपल्या आयुष्याचं साफल्य त्यांनी

धन्याच्या महाली जाताना मागेच ठेवली होती.

 

८६.

मृत्यू, तुझा हा चाकर,

माझ्या दाराशी आला आहे.

अनोळखी समुद्र ओलांडून आणि

तुझा सांगावा घेऊन तो आला आहे.

 

रात्र अंधारी आहे. मनात माझ्या भीती आहे.

तरी मी दिवा घेईन. माझा दरवाजा उघडेल,

नम्रपणे वाकून त्यांचं स्वागत करेन.

तुझा दूत माझ्या दाराशी आला आहे.

 

हात जोडून व साश्रू नयनांनी मी त्याला वंदन करेन. माझ्या ऱ्हदय गाभाऱ्यातील संपत्ती त्याच्या चरणांवर वाहून त्याची पूजा करेन.

 

आपलं काम पूर्ण करून एक काळी सावली

माझ्या प्रभात समयावर ठेवून तो परत जाईल.

माझ्या निर्जन घरात माझं निष्प्राण अस्तित्व

तुझ्या पूजेसाठी राहील.

मराठी अनुवाद – गीतांजली (भावार्थ) – माधव नारायण कुलकर्णी

मूळ रचना– महाकवी मा. रवींद्रनाथ टागोर

 

प्रस्तुती– प्रेमा माधव कुलकर्णी

कोल्हापूर

7387678883

[email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ ATM बद्दल थोडंसं — ☆ प्रस्तुती – सौ. गौरी गाडेकर ☆

सौ. गौरी गाडेकर

📖 वाचताना वेचलेले 📖

☆ ATM बद्दल थोडंसं — ☆ प्रस्तुती – सौ. गौरी गाडेकर ☆

प्लीज हे वाचा…

तुम्हाला माहित आहे का?

जर का तुमच्या एटीएम (ATM) कार्डासहीत तुमचं कोणी अपहरण केलं, तर काही काळजी करू नका !

 तुम्ही त्यांना अजिबात विरोध करू नका,

अपहरणकर्त्याच्या सांगण्यानुसार ATM मशीनमध्ये तुमचं ATM कार्ड टाका. तुम्ही काळजी करण्याचं

काहीही कारण नाहीये .फक्त तुम्ही अपहरणकर्ते सांगतील, त्याप्रमाणे पैसे काढण्याचे काम करा !

—-पण तेव्हा, आपल्या ATMचा PIN उलटा टाईप करा—

समजा, जर का आपला PIN १२३४ असेल, तर त्या जागी ४३२१ असा टाईप करा.

आणि मग त्यानंतर पाहा काय होतं ते. तुम्ही PIN क्रमांक उलटा टाईप केल्याने ATM मशीनला कळेल की,

तुम्ही काही तरी अडचणीत आहात. त्यामुळे तुम्ही फारच अडचणीत आहात हे जाणवल्याने ATM मशीन तुमच्या बँकेला आणि जवळच्या पोलीस स्टेशनलाही सूचना देईल. आणि त्याचबरोबर ATM चा बँकेचा दरवाजा देखील लगेचच बंद होईल.—- आणि अपहरणकर्त्याला काहीही न कळता तुम्ही सुरक्षितरित्या वाचू शकता.

 

ATM मध्येपहिल्यापासूनच सिक्युरिटीबाबत अशी सोय करण्यात आली आहे. याबाबत फारच थोड्या लोकांना माहिती आहे — तर तुम्ही अपहरणकर्त्याला सहजपणे पकडून देऊ शकता.

तुमच्या मित्रांना पण ह्याबद्दल सांगा…

From…Mumbai Police, Maharashtra Police

संग्राहिका :सौ. गौरी गाडेकर

संपर्क – 1/602, कैरव, जी. ई. लिंक्स, राम मंदिर रोड, गोरेगाव (पश्चिम), मुंबई 400104.

फोन नं. 9820206306

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ आळस हा शोधाचा पिता… ☆ प्रस्तुती – श्री अमोल अनंत केळकर ☆

श्री अमोल अनंत केळकर

 

? वाचताना वेचलेले ?

☆ आळस हा शोधाचा पिता… ☆ प्रस्तुती – श्री अमोल अनंत केळकर ☆ 

मी फक्त एक उदाहरण देणार आहे.कारण मोठी पोस्ट वाचण्याचा लोक आळस करतात.

मानवाला कच्चे अन्न खाण्याचा ( शक्तिनिशी तोडण्याचा आणि तासनतास चावण्याचा ) आळस आला, म्हणून चूल आली.

चूल पेटवण्याचा आळस, म्हणून त्याने स्टोव्ह आणला.

 सतत रॉकेल भरण्याचा आळस,म्हणून गॅस आणला.

सिलेंडर संपल्यावर नवीन आणा.जुना काढा . नवीन लावा.या कामाचा आळस आला म्हणून नळीने गॅस आणला.

गॅसवर पदार्थ गरम होईपर्यंत लक्ष ठेवण्याचा आळस येतो, म्हणून  ओव्हन आला.

आता सगळ्याच सोयी सुविधांचा वापर करण्याचा आळस आला, म्हणून तो निघाला नाविन्याच्या शोधात.

तो आता पांचशे रुपयाचे पेट्रोल आणि चार तास खर्च करुन चुलीवरचे जेवण जेवायला घरापासून वीस किलोमीटर दूर जातो.दोन हजार रुपये बील पे करुन घरी परत येतो.

सुरुवातीलाच चूल वापरायचा आळस केला नसता तर आज त्याला तिन्ही त्रिकाळ चुलीवरचे जेवण, चुलीवरचा चहा,चुलीवरची मिसळ मिळाली असती.

 मला टाईप करण्याचा आळस आला आहे,नाहीतर मी अशाच अनेक विषयावर लिहिले असते.

कसे लिहिले आहे हे  सांगण्याचा आळस मात्र करू नका.

संग्राहक : अमोल केळकर

बेलापूर, नवी मुंबई, मो ९८१९८३०७७९

poetrymazi.blogspot.in, kelkaramol.blogspot.com

[email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ.मंजुषा मुळे/सौ.गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ महा पंचाक्षरी  द्रौपदीची थाळी… ☆ प्रस्तुती – सौ. प्रज्ञा गाडेकर ☆

? वाचताना वेचलेले ?

⭐ महा पंचाक्षरी  द्रौपदीची थाळी… ☆ प्रस्तुती – सौ. प्रज्ञा गाडेकर ⭐

थंडीत भाज्या

मिळती ताज्या

खाव्यात रोज

म्हणती आज्या…. १

 

दिल्ली मटार

हिरवागार

करंज्या करा

चटकदार…. २

 

वांगं भरीत

झणझणीत

घाला फोडणी

चरचरीत…. ३

 

खीर , हलवा

घालून खवा

काजू पिस्त्याने

मस्त सजवा…. ४

 

सार नी कढी

सांबार वडी

उंधियोमध्ये

वालपापडी…. ५

 

वरण भात

लिंबाची साथ

तूप हवेच

सढळ हात… ६

 

सलाड ,फळ

कधी उसळ

कधी झटका

शेव मिसळ… ७

 

मेथी लसूणी

डाळ घालूनी

पालक, चुका

ही बहुगुणी… ८

 

शिळी वा ताजी

अळूची भाजी

मसालेभात

मारतो बाजी… ९

 

चिंचेचे सार

सूप प्रकार

सोलकढीही

पाचक फार… १०

 

गाजर, मुळे

हादगा फुले

शेवगा शेंगा

खा कंदमुळे… ११

 

शेपू दोडका

घेवडा मका

खा,नाक मुळी

मुरडू नका…. १२

 

कडू कारले

करा आपले

आरोग्यासाठी

आहे चांगले… १३

 

माठ, चवळी

खावी टाकळी

केळफूल नि

घोळू,तांदळी…. १४

 

मूग कढण

भेंडी, सुरण

चिंच खोबरे

लावा वाटण…. १५

 

सुरळी वड्या

शुभ्र पापड्या

पापडां साथ

देती बापड्या… १६

 

बीट काकड्या

करा पचड्या

वाटली डाळ

कोबीच्या वड्या… १७

 

पोळी आमटी

लोणी दामटी

खर्ड्याची वर

थोडी चिमटी… १८

 

चटकदार

मसालेदार

जेवण कसे

खुमासदार… १९

 

कांदा, बटाटा

आलं टमाटा

व्यंजनी मोठा

असतो वाटा…. २०

 

मिर्ची लसूण

घाला वाटून

खा बिनधास्त

पण जपून…. २१

 

कढीपत्त्याची

नि पुदिन्याची

चटणी खावी

शेंगदाण्याची…. २२

 

चणा, वाटाणा

बेताने हाणा

गुळासवे खा

दाणा, फुटाणा…. २३

 

पॅटिस, वडे

भारी आवडे

कांद्याची भजी

फक्कड गडे… २४

 

तूप भिजली

स्वाद भरली

पुरणपोळी

पक्वान्नातली…. २५

 

लोणचे फोड

जिला न तोड

सुग्रास घासां

शोभेशी जोड… २६

 

भाजी नि पाव

कधी पुलाव

भाज्या घालून

खा चारीठाव…. २७

 

कधी मखाणे

पनीर खाणे

मश्रूम पण

योग्य प्रमाणे…. २८

 

मनमुराद

घ्यावा आस्वाद

मठ्ठा जिलबी

केशर स्वाद… २९

 

श्रीखंड पुरी

जाम जरुरी

बासुंदी विना

थाळी अपुरी… ३०

 

मांडी ठोकून

बसा वाकून

जेवणे शांत

मौन राखून…३१

 

देवाचा वास

वेळेला घास

समजावे ही

सुखाची रास…. ३२

 

बसे पंगत

येई रंगत

लज्जतदार

खाशी संगत…. ३३

 

थंडीत मस्त

रहावे स्वस्थ

हे खवैय्यांनो

तुम्ही समस्त…. ३४

 

नियम स्वस्त

व्यायाम सक्त

वर्ज आळस

राहणे व्यस्त…. ३५

 

थोडे जेवण

थोडे लवण

तब्येतीसाठी

हवे स्मरण.. ३६

 

भागते भूक

हेच ते सुख

खाताना रहा

हसत मुख…. ३७

 

बांधावा चंग

व्यायामा संग

सांभाळा सारे

खाण्याचे ढंग…..३८

 

साहित्य कृती

ह्या पाककृती

जपूया सारे

खाद्य संस्कृती…३९

 

गृहिणी भाळी

तिन्ही त्रिकाळी

अन्नपूर्णेची

द्रौपदी थाळी… ४०

 

मुखी सकळ

मिळो कवळ

हीच प्रार्थना

हरिजवळ…. ४१         

संग्राहिका :सौ. प्रज्ञा गाडेकर

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ एकाच या जन्मी जणू… लेखक – श्री सुधीर मोघें ☆ सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे ☆

सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे

📖 वाचताना वेचलेले  📖

☆ एकाच या जन्मी जणू… लेखक – श्री सुधीर मोघें ☆ सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे ☆

आयुष्य म्हटलं, की कष्ट आले, त्रास आला,

मनस्ताप आला ,भोग आले आणि जीव जाईपर्यंत काम आलं…मग ते घरचं असो नाहीतर दारचं….

बायकांना तर म्हातारपणापर्यंत कष्ट करावे लागतात…

75 वर्षाच्या म्हातारीनेपण भाजी तरी चिरुन द्यावी, अशी घरातल्यांची अपेक्षा असते….

ही सत्य परिस्थिती आहे…..

आपण जोपर्यंत आहोत तोपर्यंत हे रहाणारच……

त्यामुळे ही जी चार भांडीकुंडी आपण आज नीटनेटकी करतो…ती मरेपर्यंत करावी लागणार…

ज्या किराणाचा हिशोब आपण आज करतो तोच आपल्याला सत्तरीतही करावा लागणार….

” मी म्हातारी झाल्यावर ,माझी मुलं खूप शिकल्यावर, त्यांच्याकडे खूप पैसे येतील, मग माझे कष्ट कमी होतील,” ही खोटी स्वप्नं आहेत….

मुलं , मुली कितीही श्रीमंत झाली तरी ..

” आई बाकी सगळ्या कामाला बाई लाव, पण जेवण तू बनव..”

असं म्हटलं की झालं…

पुन्हा सगळं चक्र चालू..

 

आणि त्या चक्रव्युहात आपण सगळ्या अभिमन्यू ….,

 

पण..पण ..जर हे असंच रहाणार असेल..

जर परिस्थिती बदलू शकत नसेल, तर मग काय रडत बसायचं का ??

तर नाही…..

परिस्थिती बदलणार नसेल तर आपण बदलायला हवं…..

 

मी हे स्वीकारलंय…. खूप अंतरंगातून आणि आनंदाने….

 

माझा रोजचा दिवस म्हणजे नवी सुरुवात असते… खूप उर्जा आणि उर्मीने भरलेली…..

 

सकाळी सात वाजता जरी कुणी मला भेटलं तरी मी तेवढ्याच उर्जेने बोलू शकते आणि रात्री दहा वाजताही…

आदल्या दिवशी कितीही कष्ट झालेले असू देत….दुसरा दिवस हा नवाच असतो….

 

काहीच नाही लागत हो…

हे सगळं करायला …

रोज नवा जन्म मिळाल्यासारखं उठा…

छान आपल्या छोट्याश्या टेरेसवर डोकावून थंड हवा घ्या..आपणच प्रेमाने लावलेल्या झाडावरून हात फिरवा…

आपल्या लेकीला झोपेतच जवळ घ्या.

इतकं भारी वाटतं ना….

अहाहा….!

सकाळी उठलं की ब्रश करायच्या आधीच रेडिओ लागतो माझा…

अभंग ऐकत ऐकत मस्त डोळे बंद करून ब्रश केला….ग्लास भरुन पाणी पिलं आणि मस्त…आल्याचा चहा पित…. खिडकी बाहेरच्या निर्जन रस्त्याकडे बघितलं ना

की भारी वाटतंं👌👍…..

 

रोज मस्त तयार व्हा….

आलटून पालटून स्वतःवर वेगवेगळे प्रयोग करत रहा.

कधी हे कानातले ..कधी ते गळ्यातले…..

कधी ड्रेस…कधी साडी….

कधी केस मोकळे…कधी बांधलेले….

कधी ही टिकली तर कधी ती….

सगळं ट्राय करत रहा….नवं नवं नवं नवं…

रोज नवं…..

रोज आपण स्वतःला नवीन दिसलो पाहिजे….

 

स्वतःला बदललं कि…. आजूबाजूला आपोआपच सकारात्मक उर्जा पसरत जाईल……..तुमच्याही नकळत……

आणि तुम्हीच तुम्हाला हव्या हव्याश्या वाटू लागाल……

 

मी तर याच्याही पार पुढची पायरी गाठलेली आहे….

माझ्याबद्दल नकारात्मक कुणी बोलायला लागलं, की माझे कान आपोआप बंद होतात….काय माहीत काय झालंय त्या कानांना….

 

आता मी कितीही गर्दीत असले तरी मी माझी एकटी असते….

मनातल्या मनात मस्त टुणटुण उड्या मारत असते…..

 

जे जसं आहे….ते तसं स्वीकारते आणि पुढे चालत रहाते…

कुणी आलाच समोर तर .. “आलास का बाबा..बरं झालं” ..म्हणायचं… पुढे चालायचं….

अजगरा सारखी…सगळी परिस्थिती गिळंकृत करायची….

 

माहीत आहे मला…

सोपं नाहीये….

 

पण मी तर स्विकारले आहे…

आणि एकदम खुश आहे….

आणि म्हणूनच रोज म्हणते….

 

” एकाच या जन्मी जणू…

फिरुनी नवी जन्मेन मी…

हरवेन मी हरपेन मी..

तरीही मला लाभेन मी…”

हो. अप्रतिम लिहिलंय

श्री सुधीर मोघें नी

प्रस्तुती – सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ शब्द… ☆ प्रस्तुती – श्री कमलाकर नाईक ☆

श्री कमलाकर नाईक

📖 वाचताना वेचलेले  📖

☆ शब्द… ☆ प्रस्तुती – श्री कमलाकर नाईक ☆

 शब्दांमुळे आनंद मिळतो—–

शब्दांमुळे दुःख मिळते—–

शब्दांमुळे समस्याही निर्माण होतात—–

शब्दांमुळे उत्तरंही सापडतात—– 

शब्द शापही  देतात—–

आणि शब्द आशीर्वादही देतात—–

आणि शुभेच्छाही देतात—– 

शब्द शत्रुत्वही देतात—–

आणि शब्द मित्रही जोडतात—– 

 

शब्दांच्या आजारावर औषधही शब्दच असतात!!!!!

त्यामुळे जीवनात प्रत्येक शब्द सुंदर असला पाहिजे!!!!!!!

 

संग्राहक – श्री कमलाकर  नाईक

फोन नं  9702923636

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित  ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆  फुंकर… ☆ प्रस्तुती – सौ. विद्या पराडकर ☆

सौ. विद्या पराडकर

📖 वाचताना वेचलेले  📖

☆ फुंकर… ☆ प्रस्तुती – सौ. विद्या पराडकर ☆

फुंकर.. किती सुंदर अर्थवाही शब्द. नुसता शब्द वाचला तरी डोळ्यापुढे तरळतो तो ओठांचा चंबू, ते अर्धोन्मीलित प्रेमव्याकूळ नेत्र, ती माया, ती ममता, तो स्नेह, ती सहवेदना, ती संवेदनशीलता. आणि अस्फुट ऐकूही येतो,  फू ऽऽऽ, तो अलगद सोडलेला हवेचा विसर्ग, एक लाघवी उच्छ्वास.

फुंकर.. एक सहजसुंदर, स्वाभाविक, हळूवार भावनाविष्कार.

☆ फुंकर… ☆

धनी निघाले शेतावरती

बांधून देण्या भाजी भाकर

चुलीत सारून चार लाकडे

निखार्‍यावर घाली फुंकर

 

माय जाणते दमले खेळून

बाळ भुकेले स्नानानंतर

बशी धरूनी दोन्ही हातानी

दुधावरती हळूच फुंकर।

 

कुसुम कोमल तान्हे बालक

चळवळ भारी करी निरंतर

ओठ मुडपुनी हसे, घालता

चेहर्‍यावरती हळूच फुंकर।

 

खेळ खेळता सहज अंगणी

डोळ्यात उडे धूळ कंकर

नाजूक हाते उघडून डोळा

सखी घालते हळूच फुंकर।

 

राधारमण मुरलीधर

धरूनी वेणु अधरावर

काढीतसे मधु मधूर सूर

अलगुजात मारून फुंकर।

 

किती दिसांचा वियोग साहे

रागेजली ती प्रिया नवथर

कशी लाजते पहा खरोखर

तिच्या बटांवर घालून फुंकर।

 

सीमेवरूनी घरधनी येता

अल्प मिळाला संग खरोखर

रात जाहली पुरेत गप्पा

दिवा मालवा मारून फुंकर।

 

संसारातील जखमा, चटके

सोसायाचे जगणे खडतर

सुसह्य होते कुणी घालता

सहानुभूतीची हळूच फुंकर।

 

अटल आहे भोग भोगणे

कुणी गेल्याचे दु:ख भयंकर

पाठीवरती हात फिरवूनi

दु:खावरती घाला फुंकर।

 

कितीक महिने गेले उलटून

मित्र भेटही नाही लवकर

मैत्रीवरची धूळ झटकुया

पुनर्भेटीची घालून फुंकर।

संग्राहिका –  सौ. विद्या पराडकर

वारजे  पुणे.

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ गीतांजली भावार्थ … भाग 45 ☆ प्रस्तुति – सुश्री प्रेमा माधव कुलकर्णी ☆

सुश्री प्रेमा माधव कुलकर्णी

? वाचताना वेचलेले ?

☆ गीतांजली भावार्थ …भाग 45 ☆ प्रस्तुति – सुश्री प्रेमा माधव कुलकर्णी ☆

८०.

आकाशात निरर्थकपणे भटकणाऱ्या

शिशिरातल्या ढगाच्या तुकड्याप्रमाणे

माझं अस्तित्व आहे.

 

हे माझ्या सदैव प्रकाशणाऱ्या सूर्या!

तुझ्यापासून विलग होऊन

किती महिने, किती वर्षे मी वाट पाहातो आहे.

तुझ्या प्रकाशमय हाताचा स्पर्श होईल,

माझी वाफ विरेल आणि तुझ्याशी एकरूप होईन.

 

जर तुझी तशी इच्छाच असेल आणि

तुझा तसा खेळ असेल तर

तरंगणारा हा माझा मोकळेपणा स्वीकार,

त्यात रंग भर, सोनेरी छटेनं त्याचा काठ रंगव,

उनाड वाऱ्यावर तो सोडून दे

आणि त्यात अनेक चमत्कार दाखव.

 

आणि रात्रीच्या वेळी हा खेळ संपवावा

अशी तुझी इच्छाच असेल तर मी वितळून जाईन,

अंधारात नष्ट होईन अगर

शुभ्र प्रभातीच्या शांत पारदर्शक शुद्धतेच्या

प्रसन्न हास्यात विलय पावेन.

 

८१.

अनेक दिवस आळसात घालवल्यावर

मी पस्तावलो आहे.

पण परमेश्वरा! तो दिवस वाया गेलेला नसतो.

तू माझा दिवस हातात घेतलेला असतोस.

 

चराचरात लपून तू बीजांतून रोपं फुलवतोस.

कळ्यांची फुलं आणि फुलांची माळ बनवतोस.

 

मी दमून आळसानं बिछान्यावर पडून राहिलो.

वाटलं सारी कामं थांबलीत.

 

सकाळी उठून पाहिलं तर. . .

माझी बाग टवटवीत फुलांनी बहरून गेली होती.

 

८२.

माझ्या धन्या, तुझ्याकडे समय अंतहीन आहे.

तुझी मिनिटं कोण मोजणार?

रात्रंदिवस जातात, युगं मुलांप्रमाणं कोमेजतात.

कसं थांबावं, तुला समजतं!

 

शतकं एखाद्या रानफुलाप्रमाणं

एकापाठोपाठ येतात -जातात.

 

गमवायला आम्हाला वेळ नाही आणि

वेळ नाही म्हणून येणारी संधी

आम्हाला अधाशीपणानं पकडावी लागते.

आम्ही उशीर करू शकत नाही.

आम्ही दरिद्री आहोत.

 

कुरबुर करणाऱ्या येणाऱ्या

प्रत्येक माणसाला मी वेळ देतो

आणि अशा रीतीनं माझा वेळ संपून जातो.

(वेळ नसल्यामुळे) तुझ्या वेदीवर समर्पण

करता येत नाही,ती वेदी रिकामीच राहते.

 

उशीर झाल्यामुळे मी घाईघाईनं येतो.

तुझी कवाडं बंद होतील अशी शंका मला येते,

पण वेळ अजून गेलेली नाही,हे मला समजतं.

 

मराठी अनुवाद – गीतांजली (भावार्थ) – माधव नारायण कुलकर्णी

मूळ रचना– महाकवी मा. रवींद्रनाथ टागोर

 

प्रस्तुती– प्रेमा माधव कुलकर्णी

कोल्हापूर

7387678883

[email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ उत्तरायण… प्रीतीश नंदी ☆ सुश्री सुनिता गद्रे ☆

सुश्री सुनिता गद्रे

? वाचताना वेचलेले ?

 ☆ उत्तरायण… ब्रिटिश नंदी ☆ सुश्री सुनिता गद्रे ☆ 

शरशय्येवर पडल्या पडल्या भोवतालच्या काळोखातील हालचालींचा मागोवा घेत पितामह भीष्माने सोडला एक सुस्कारा…  आता आणखी थोडाच अवधी राहिला….

आसमंतातील मलमूत्राचा दुर्गंध अजूनही पुरता गेला नव्हता, तरीही तो त्रासदायक राहिला नाही.

कुरुक्षेत्राच्या दिशेने येणाऱ्या  थंडगार वाऱ्यांसमवेत येणारी सडक्या मांसाची दुर्गंधीही आताशा नासिकेला जाणवत नाही.

काळोखात दडून गेलेली सारी घटिते आणि अघटिते रात्री-अपरात्री दचकवत नाहीत….

 तो शस्त्रांचा खणखणाट, रथांचा घरघराट, सैन्याचा थरथराट, वायवास्त्रांचा भरभराट, भयकारी विस्फोटांची मालिका, धराशायी होणाऱ्या सैनिकांच्या किंकाळ्या, अश्वांचे असहाय खिंकाळणे, आकांत……. सारे काही अठरा दिवसात संपले ,फक्त अठरा दिवसात….

…. आपण अजूनही येथे उत्तरायणाच्या प्रतीक्षेत तिष्ठत आहोत ! …..

इतक्यात ….

दूरवर थांबला एक रथ, पाठोपाठ वाजली पावले, आणि ऐकू आली रेशमी वस्त्रांची राजस सळसळ.

 मिटल्या डोळ्यांनीच भीष्मांनी ओळखले…….  “युगंधरा,ये ! तुझीच प्रतिक्षा होती…..”

मध्यरात्री उठून आलेल्या वासुदेवाने वाकून स्पर्शली ती क्षताक्षत वृद्ध पावले.

युगंधराचा युगस्वर काळोखात घुमला……

” गांगेया, सूर्याच्या उत्तरायणासोबतच तुझीही पावले मोक्षाच्या दिशेने पडतील. मला अंतिम समयी बोलून घेऊ दे !

मला स्मरते आहे तुझे लखलखीत चरित्र …… पिता शंतनुचा लंपट हट्ट, तुझी उग्र प्रतिज्ञा, सावत्र बंधू चित्रांगद- विचित्रवीर्याचा निर्ममपणे केलेला प्रतिपाळ, अंबा-अंबालिकेवर तू लादलेला अनन्वित नियोग प्रयोग, आणि तुझे शतवीर्यवान पौरुष, तुझ्या उग्र मंगल व्यक्तिमत्त्वाचे प्राखर्य ! परंतु, असे असूनही देवव्रता, ऐनवेळी तू सत्याची कास सोडलीस !…. हे युद्ध तुला टाळता आले असते, शांतनवा !”

युगंधराचे बोल ऐकून भीष्म हसले……

” विधीलिखित कोणाला टळत नाही, हे तूच सांगितलेस ना रे पार्थाला? देवकीनंदना, तुझा चातुर्यचंपक फुलू दे तुझ्या द्वारकेत किंवा आता बदललेल्या हस्तिनापुरात. मरणाच्या दारातल्या म्हाताऱ्याला निदान बोलण्यात तरी गुंडाळू नकोस ! जे युद्ध टाळणे तुला जमले नाही, ते मला कसे जमावे, विश्वंभरा? “

निरुत्तर होऊन वासुदेव कृष्ण निरोप घेऊन निघाला, तेव्हा पूर्वेकडे आरक्त नभामध्ये कोवळे सूर्यबिंब प्रकट झाले होते…. उत्तरायण सुरू झालेले पाहून पितामह भीष्मांनी दोन्ही हात जोडले……

….  भारतीय युद्ध अठरा दिवसात संपले नाही, ते अजूनही सुरूच आहे, असे म्हणतात.

रचना: प्रीतीश नंदी 

संग्राहिका – सुश्री सुनीता गद्रे

माधवनगर सांगली, मो 960 47 25 805.

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares