Tag: #मराठी-कविता

प्रा. भरत खैरकर

 कवितेचा उत्सव 

☆ “स्टेशनची कविता…” ☆ प्रा. भरत खैरकर ☆

☆

स्टेशनात जाणं

म्हणजे कविता मिळविणं..

कविता म्हणजे स्टेशन

पोहचणं अन् पुढे जाणं..

कविता लांब लांब गाडीसारखी..

कविता मालगाडी भरगच्च माल

भरुन येणारी सांडेस्तोवर..

कविता ‘एक्सप्रेस’ गाडी

सा-यांना हादरवून पुढे जाणारी.

कविता म्हणजे प्लॅटफॉर्म

विसावा देणारा..

कविता म्हणजे विचारांची गर्दी

स्टेशनवरची..

कविता मनाला समांतर

चालणारी दोन रूळांसारखी.. !!

☆

© प्रा. भरत खैरकर

संपर्क – बी १/७, काकडे पार्क, तानाजी नगर, चिंचवड, पुणे ३३. मो.  ९८८१६१५३२९

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

डाॅ. निशिकांत श्रोत्री 

 मनमंजुषेतून 

☆ किमया मिरचीची…  ☆ डाॅ. निशिकांत श्रोत्री ☆

मिरची म्हटलं म्हणजे ठसकाच लागतो नाही का! एकेकाळी झणझणीत तिखटाला चटावलेली माझी जीभ आता या वयात मात्र नुसत्या मिरचीच्या दर्शनाने देखील होरपळून निघते. माझ्या पानापासून मिरचीने दूरच रहावे अशी मी मनोमन प्रार्थना करत असतो इतकं आता माझं आणि मिरचीचं वैर झाले आहे.

तरीही या मिरचीनेच नुकतेच माझ्यावर थोर उपकार केले, अगदी इंग्रजीत म्हणतात तसे ब्लेसिंग इन डिसगाईज!

माझ्या पानातला एवढा मोठा मिरचीचा तुकडा मला दिसला नाही हे बघताच माझा मुलगा तडक मला नेत्रविशारदाकडे घेऊन गेला. तेथे माझ्या नेत्रपटलात काही तरी गडबड झाल्याचा संशय आल्याने नेत्रपटलाची सखोल तपासणी करण्यासाठी माझूया डोळ्यात औषध घालून मला डोळे बंद करून बसविले होते.

डोळे बंद करताच संपूर्ण जग पापण्यांच्या पलिकडे गेल्यावर मात्र माझ्या मस्तकात विचारांचे मोहोळ उठले. एक डोळा तर नेत्रपटल फाटल्याने फारसे काहीच काम करू शकत नव्हता. गेली पंधरा-सोळा वर्षे मी या एकाच डोळ्याने सगळे करत होतो. हळूहळू मी वैद्यकीय व्यवसायातून निवृत्त झालो होतो. तथापि माझे साहित्यिक लिखाण एका डोळ्याच्या आधारावर चालू होते. आता याही डोळ्याची दृष्टी अधू झाली तर मी लिहायचे कसे; शब्ददेवतेची आराधना करायची कशी? विलक्षण कासावीस झालो मी!

आणि माझ्या मनात शब्ददेवतेला उद्देशून काही विचार येऊ लागले. त्यांना मूर्तस्वरूप द्यायला मी डॉक्टर कडे कागद मागितला. त्यांना वाटले मला डोळे टिपायला कागद हवा आहे. मात्र मी माझा हेतू सांगताच त्यांनी मला डोळे उघडता येणार नाहीत याची आठवण करून दिली.

अन् मी तशाच बंद डोळ्यांनी शब्ददेवतेला उद्देशून काव्य रचून कागदावर लिहिले. ते तुमच्यासाठी सादर करीत आहे.

☆ शब्ददेवते… ☆

☆

शब्ददेवते रुसू नको गे अपुल्या भक्तावरी

लीन दीन मी शरण पातलो तुझिया चरणांवरी ||ध्रु|

*
कुवत जशी मी सजवीत आलो अलंकार चढवुनी 

कथा कविता कादंबरीना नटविले रूपांनी

अगतिक झालो वयोपरत्वे दृष्टी झाली अधुरी

लीन दीन मी शरण पातलो तुझिया चरणांवरी ||१||

*

सादाविले तुम्हाला येता ओथंबुन भाव मना

निराश कधी न केले माझ्या भावभावनांना

असे कसे मी सांडू माझ्या कवीकल्पनांना 

लीन दीन मी शरण पातलो तुझिया चरणांवरी ||२||

*

देवी शारदे कृपा करावी जागृत ठेवी कविता 

अमर करी मम साहित्याला देऊनिया शाश्वता

सारे सोडून गेले तरीही ते पावो अक्षरा

लीन दीन मी शरण पातलो तुझिया चरणांवरी ||३||

☆

© डॉ. निशिकान्त श्रोत्री

एम.डी., डी.जी.ओ.

मो ९८९०११७७५४

सौ. गौरी गाडेकर

 वाचताना वेचलेले 

☆ मैत्री… तुमची नी माझी !! – अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ. गौरी गाडेकर ☆

☆

पावसाच्या थेंबाचं शिंपल्यात पड़णं अन्

मोती म्हणून त्याचं नवजीवन घडणं…

अगदी तसंच

अनोळखी अनोळखी म्हणत असतानाच

अचानक एकमेकांची सवय होवून जाणं

म्हणजे…. मैत्री… !!

 

मोगऱ्याचा दरवळणारा मनमोहक गंध

म्हणजे मैत्री….

चुकलोच कधी वाट तर दिशा दाखवणारा दीपस्तंभ

म्हणजे मैत्री… !!

 

नकळत जडलेला एक स्वैर छंद

म्हणजे…. मैत्री

मनापासून जपावासा वाटणारा हा रेशीमबंध

म्हणजे…. मैत्री… !!

 

तुमच्या सारखी खूप खूप गुणी…

अन् माझ्यासारखी थोड़ी थोड़ी खुळी….

जशी कायम बहरलेली सदाफुली…

म्हणजे मैत्री… !!

 

हसवणाऱ्या, फसवणाऱ्या तर कधी कंटाळवाण्या गप्पा..

म्हणजे…. मैत्री….

मनात निर्माण झालेला तुमच्या आठवणींचा कप्पा…

म्हणजे…. मैत्री… !!

 

मनाने मनाशी गुंफलेली सुंदर वीण अन्

तुमच्या शी बोलताना विसर पडलेला शीण

म्हणजे…. मैत्री… !

 

मंदिराचे पावित्र्य जपणारा घंटेचा जणु मंजुळ नाद

सुखदुःखात हक्काने आवर्जुन मारावी अशी साद

म्हणजे… मैत्री… !!

 

अगदीच महागडं सुंदर फुलझाड नसेलही पण दुर्मिळ

गवताचं एक नाजुक पातं…

म्हणजे…. मैत्री….

देवानेही हेवा करावा अन् प्रेमानेही लाजावं असं पवित्र नातं

म्हणजे…. मैत्री… !!

 

उतरत्या वयाच्या सांजवेळीही ऐकु यावी अशी सुंदर तान

आणि आयुष्याच्या रुपेरी पुस्तकात सुवर्णाक्षरांनी लिहावं

असं पान….

म्हणजे…. मैत्री… !!

 

हसता हसता अलगद टीपावं असं डोळ्यातलं पाणी..

अन्…

स्वप्नवत वाटणाऱ्या स्नेहबंध जपणाऱ्या पवित्र नात्याची 

अशी ही कहाणी…

म्हणजे….

 मैत्री…….

 तुमची अन् माझी…… !!!!

☆   

 लेखक : अज्ञात 

संग्राहिका : सौ. गौरी गाडेकर

संपर्क – 1/602, कैरव, जी. ई. लिंक्स, राम मंदिर रोड, गोरेगाव (पश्चिम), मुंबई 400104.

फोन नं. 9820206306

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

 

श्रीशैल चौगुले

 कवितेचा उत्सव 

☆ शब्दसुख… ☆ श्रीशैल चौगुले ☆

☆

काही व्रण पुसतच नसतात

खोल-खोल अंतरित ठसलेले

काही लाटा प्रवाहत असतात

कातरल्या किनार्यात घुसलेले.

*

काही क्षण आठवण असतात

हृदयात जन्मभरी. जपलेले

काही दुःख सलतच असतात

नियतीच्या बाणापरी खुपलेले.

*

स्पर्श, थेंब मनातून ओथंबून

काही ऋतू वेदना थोपवतात

कस्तुरीमृग भाव शोधताना

बहर, जख्मांना लपवतात.

*

धुंद-मंद स्पंदनातला भ्रमर

शब्द छंद मकरंद मुग्धपान

नव चंद्र प्रहरी जणू बांधणी

वृत्त बंधनात नृत्य काव्यगान.

☆

© श्रीशैल चौगुले

श्री आशिष  बिवलकर

  चित्रकाव्य  

– वास्तवरंग… –  ☆ श्री आशिष  बिवलकर ☆

☆

✍🏻

तोच. कचरा,

कुंडी नवीन!

 

तोच गोंधळ,

घालणारे. नवीन!

 

तिची खुर्ची,

उबवणारे नवीन!

 

तीच दारू!

बाटली. नवीन!

 

तीच. जनता,

पिळणारे नवीन!

 

तोच. चिखल,

उडवणारे नवीन!

 

तीच. ढोलकी,

वाजवणारे. नवीन!

 

तोच. मीडिया,

चालवणारे. नवीन!

 

तोच मार्ग,

चालणारे. नवीन!

 

तीच. तिजोरी,

लुटणारे नवीन!

 

त्याच पंक्ती,

गाणारे नवीन!

 

तेच. भाषण,

देणारे. नवीन!

 

तिचा महागाई,

करणारे नवीन!

 

तोच. खेळ,

डोंबारी नवीन!

 

तोच तमाशा,

तमासगीर नवीन!

 

तोच. मुजरा,

करणारे नवीन!

 

तोच. बाजार,

मांडणारे. नवीन!

 

तोच. आक्रोश,

ऐकणारे नवीन!

 

तोच. छळ,

छळणारे. नवीन!

 

तीच. वृत्ती,

निभावणारे नवीन!

 

तोच वधस्तंभ,

रक्त पिणारे नवीन!

 

तोच. फंदा,

जल्लाद नवीन!

 

तेच.. तेच.. तेच.. तेच.. हाल,

सोसणारे नसती येथे नवीन

☆

(चित्र – Old cartoon by RK Laxman – साभार श्री आशिष  बिवलकर)

© श्री आशिष  बिवलकर

बदलापूर

मो 9518942105

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री तुकाराम दादा पाटील

 कवितेचा उत्सव 

☆ नोंद… ☆ प्रा तुकाराम दादा पाटील ☆

☆

जीव झाला इथे गुंतण्या सारखा

काळ आहेच हा नोंदण्या सारखा

*

पावले वाजली ओळखीची जरा

साद होता तिच्या बोलण्या सारखा

*

कोण आले इथे लुप्त झाले कुठे

कोण भेटेल का सांगण्या सारखा

*

फार आहे जुना आरसा लाडका

चेहरा दावतो पाहण्या सारखा

*

स्वप्न जपले मनी पाहताना तिला

जोड जोडायचा शोभण्या सारखा

*

मीच आहे सखा तिचं माझी सखी

प्रश्न आहे कुठे शोधण्या सारखा

*

नाव फोडू कसे गूज सांगायला

घोळ आहे पुढे गाजण्या सारखा

*

छान मुद्दे कसे मांडतो हा नवे

लेख आहे पुरा वाचण्या सारखा

*

नोंद ठेवा जरा मांडुनी चांगली

मामला  हा तसा गोंदण्या सारखा

☆

© प्रा. तुकाराम दादा पाटील

मुळचा पत्ता  –  मु.पो. भोसे  ता.मिरज  जि.सांगली

सध्या राॅयल रोहाना, जुना जकातनाका वाल्हेकरवाडी रोड चिंचवड पुणे ३३

दुरध्वनी – ९०७५६३४८२४, ९८२२०१८५२६

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर ≈

महंत कवी राज शास्त्री

  हे शब्द अंतरीचे # 193  

☆ अभंग… जावे पुस्तकाच्या गावा… ☆ महंत कवी राज शास्त्री ☆

☆

पुस्तकांच्या गावी, प्रवास करावा

हट्ट हा धरावा, प्रत्येकाने.!!

* 

वाचावी पुस्तके, जीवन फुलेल

घडी ही बसेल, जीवनाची.!!

 *

काळ्या अक्षरांची, किमया निराळी

सर्वांच्या वेगळी, शब्द-प्रभा.!!

 *

एक एक शब्द, तयातील गूढ

होतील अमूढ, वाचताची.!!

 *

ज्ञान मुक्ताफळे, स्वनेत्री पहावी

पाठी प्रकाशावी, स्वप्रवृत्ती.!!

 *

कवी राज म्हणे, विश्वाच्या अंगणी

घ्यावे निवडूनि, हवे तेचि.!!

☆

© कवी म.मुकुंदराज शास्त्री उपाख्य कवी राज शास्त्री

श्री पंचकृष्ण आश्रम चिंचभुवन, वर्धा रोड नागपूर – 440005

मोबाईल ~9405403117, ~8390345500

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ.गौरी गाडेकर≈

प्रा. सौ. सुमती पवार

 कवितेचा उत्सव 

☆ जगणे मिरास आहे…☆ प्रा. सौ. सुमती पवार ☆

☆

जगणेच प्रत्येकाचे जणू काही मिरास आहे

अंतरी कोपरा एक पण नेहमी उदास आहे…

* 

मिरविती वर्ख सोन्याचे पोकळ दिमाख आहे

लक्तरे पाहूनी सारी मन नेहमी निराश आहे..

 *

लावूनी दात सोन्याचे टाकती मुखा उजळून

दुर्गंधी लोपते ना ती तर उधाण आहे…

 *

काजळी काळजात लपणार कशी ती सांगा

उलताच ओठ मग वाणीत शाप आहे…

 *

हा वर्ख हा मुलामा निघताच दिसती जखमा

कातडीत लपला नर श्वापद भयंकर आहे…

 *

किती रूप देखणे पण का नासके हो फळ

कळ अंतरात येते दुखणे जुनेच आहे…

 *

होणार शापमुक्त होणार कधी शहाणा

आशेवरी तो देव माणूस हा “खकाणा”…

☆

© प्रा.सौ.सुमती पवार 

 नाशिक

(९७६३६०५६४२)

[email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री अनिल वामोरकर

 कवितेचा उत्सव 

☆ बोध… ☆ श्री अनिल वामोरकर ☆

☆

लहान होवून

याचक व्हावे

काहीच न मागून

मोठेपण घ्यावे…

 

जन्माला येण्याचे सार्थक

पुन्हा जन्माला न येणे

आणि उत्तम मरण म्हणजे

पुन्हा मरावे न लागणे..

 

विषारी विष

विषयातच आहे

दु:खाचे मूळ

जो विषयासक्त आहे..

 

येते जग जिंकता

ज्याने जिंकले मना

सद्गुरू कोण?

जो बोट धरून मोक्षापर्यंत नेई जना…

संदर्भ:- डॉ श्री.द.देशमुख – आद्य शंकराचार्य कृत प्रश्नोत्तरी

☆

© श्री अनिल वामोरकर

अमरावती

≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित  ≈