सुश्री प्रभा सोनवणे
कवितेच्या प्रदेशात # 248
☆ सावित्री… ☆ सुश्री प्रभा सोनवणे ☆
☆
तो — अगदी लहान असल्यापासून
पाहिलेला,
चाळीशीचा तरूण,
कळलं तो शेजारच्या इस्पितळात येतो–‐-
डायलिसीस साठी!
मानवी शरीराला,
खूप जपूनही,
कधी काय होईल,
सांगता येत नाही !
आम्ही उभयता खूपच,
हळवे झालो होतो…..
त्याला भेटायला गेल्यावर!
सोबत असलेली त्याची पत्नी,
चेहर्‍यावर काळजी, पण—
ठामपणे त्याच्या पाठीशी उभी !
आणि घेत ही होती,
तितक्यात निष्ठेने—
त्याची काळजीही !
नंतर समजलं,
त्याच्या शस्त्रक्रियेविषयी….
त्याची पत्नीच देणार होती,
स्वतःची एक किडनी !
नतमस्तकच,
त्या तरूणीसमोर!
सावित्री अजूनही—
जन्मते या इथेच,
विज्ञानाची कास धरून,
आणि स्वतःच्या जीवावर,
उदार होऊन,
घडवते नवऱ्याचा पुनर्जन्म,
याच जन्मी !
कुण्या यमाची याचना न करता,
आपल्या शरीरातला—
एक नाजूक अवयव,
करते बहाल,
पतिप्रेमासाठी!
ही सावित्री मला “त्या”
सावित्रीपेक्षाही खूपच
महान वाटते–
जीवच ओवाळून टाकते–
जोडीदारावर,
नातं निभावत रहाते आयुष्यभर !!
☆
© प्रभा सोनवणे
संपर्क – “सोनवणे हाऊस”, ३४८ सोमवार पेठ, पंधरा ऑगस्ट चौक, विश्वेश्वर बँकेसमोर, पुणे 411011
मोबाईल-९२७०७२९५०३, email- [email protected]
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
