श्री तुकाराम दादा पाटील
कवितेचा उत्सव
☆ माझी गझल… ☆ प्रा तुकाराम दादा पाटील ☆
☆☆☆☆
☆ एक मातला दोन शेर ☆
☆
मानतो मी गझल माझा श्वास आहे
मी तिचा तर एक साधा दास आहे
☆
स्वैर झाल्या भावनांना कोंडतो मी
सोसला मी एवढा वनवास आहे
☆
देव सा-या माणसांना मानतो मी
हा मलाही फसवणारा भास आहे
(मंजुघोषा)
☆☆☆☆☆
माझी गझल
☆
बोल माझ्या अंतरीचे बोलते माझी गझल
या मनाचे त्या मनाला सांगते माझी गझल
☆
गोठलेल्या आसवान मोल मोत्यांचे असे
हार मोत्यांचे खुबीने गुंफते माझी गझल
☆
वेदना संवेदनांच्या मी पखाली वाहतो
प्रेम ओलावा जिव्हाळा जाणते माझी गझल
☆
शब्द सुमनांच्या इथे मी एक बागा लावल्या
सोनचाफा मोगऱ्यासम भासते माझी गझल
☆
माणसाने चेहऱ्यांना चेहऱ्यांनी झाकले
नाटकी सारे मुखवटे वाचते माझी गझल
☆
विरहवेडे दुःख सारे सारले बाजूस मी
आत्मशांती शोधताना रंगते माझी गझल
☆
पीक प्रेमाचे मिळाया पेरतो आनंद मी
सावलीचे झाड होते वाढते माझी गझल
☆
© प्रा. तुकाराम दादा पाटील
मुळचा पत्ता – मु.पो. भोसे ता.मिरज जि.सांगली
सध्या राॅयल रोहाना, जुना जकातनाका वाल्हेकरवाडी रोड चिंचवड पुणे ३३
दुरध्वनी – ९०७५६३४८२४, ९८२२०१८५२६
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
इंद्रधनुष्य 
श्री सुहास रघुनाथ पंडित – अभिनंदन 
संपादकीय निवेदन 
– बदक आणि मासोळी…– 
