वाचताना वेचलेले
”सा रं का ही स्व तः सा ठी…” – कवी : मंगेश पाडगावकर ☆ प्रस्तुती – सुश्री सुप्रिया केळकर ☆
।। देवधर्म पूजाअर्चा
।। सारं असतं स्वतःसाठी
।। देवाला यातलं काही
।। नको असतं स्वतःसाठी
।। फुलं अर्पण करतो देवाला
।। ती काय त्याच्याकडे नाहीत म्हणून ?
।। सारी पृथ्वीच ज्याचा बगिचा
।। त्याला काय करायचंय फुलं घेऊन ?
।। नैवेद्य जो आपण दाखवतो
।। तो काय देव खातो ?
।। तो तर स्वतःच प्राणीमात्रांचं
।। भरणपोषण करीत असतो !
।। निरांजनाच्या इवल्या ज्योतीने
।। ओवाळतो आपण प्रभूला
।। चंद्रसूर्य जातीने
।। हजर ज्याच्या दिमतीला
।। स्तोत्रं त्याची गातो ती काय
।। हपापलाय म्हणून स्तुतीला ?
।। निर्गुण निराकार जो
।। त्याला अवडंबर हवंय कशाला ?
।। सारं काही जे करायचं
।। ते स्वतःसाठीच असतं करायचं,
।। प्रार्थनेनं देव बदलत नसतो
।। स्वतःच स्वतःला असतं सुधारायचं !
|। आवडलेल्या आमटीचा
।। आवाज करीत मारता भुरका
।। विश्वास ठेवा यात काही पाप नाही,
।। आनंदाने जगायचं नाकरणं
।। याच्यासारखा दुसरा शाप नाही !
।। जबरदस्त डुलकी येते
।। धर्मग्रंथ वाचता वाचता !
।। लहान बाळासारखे तुम्ही
।। खुर्चीतच पेंगू लागता !
।। विश्वास ठेवा यात काही पाप नाही,
।। आनंदाने जगायचं नाकारणं
।। याच्यासारखा दुसरा शाप नाही !
।। देवळापुढील रांग टाळून
।। तुम्ही वेगळी वाट धरता !
।। गरम कांदाभजी खाऊन
।। पोटोबाची पूजा करता !
।। विश्वास ठेवा यात काही पाप नाही,
।। आनंदाने जगायचं नाकारणं
।। याच्यासारखा दुसरा शाप नाही !
।। प्रेमाची हाक येते
।। तुम्ही धुंद साद देता !
।। कवितेच्या ओळी ऐकून
।। मनापासून दाद देता !
।। विश्वास ठेवा यात काही पाप नाही,
।। आनंदाने जगायचं नाकारणं
।। याच्यासारखा दुसरा शाप नाही !
कवी : मंगेश पाडगावकर
संग्राहिका – सुश्री सुप्रिया केळकर
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
कवितेचा उत्सव 
इंद्रधनुष्य 
नुपूर कुठे…कुठे बेडी… 
