Tag: #मराठी-कविता

☆ कवितेचा उत्सव ☆ जागर ☆ श्रीमती सुधा भोगले ☆ 

बऱ्याच वर्षांची आमची गट्टी

कधीच नाही झाली कट्टी

 

बी रुजले मैत्रीचे

अंकुर फुटले प्रेमाचे

 

त्याचा झाला वटवृक्ष

दाट मायेच्या सावलीचा

 

मैत्रीचा वेल वाढत गेला

ताणला तरी चिवट राहिला

 

जीवा जीवाचे नाते जुळले

द्वेषाने कधी मन नाही चळले

 

‘स्नेहाचा’ बंध बांधत राहिले

जोडलेला दुवा सांधत राहिले

 

‘ताई’ म्हटल त्यांना त्या होत्या ‘जेष्ठ’

प्रेमाचे त्यांच्याशी नात ‘घनिष्ठ’

 

परकेपणाचा पडदा निखळून गळला

उरातला ओलावा तिथेच कळला

 

ओलाव्याच्या तेलाची ‘पणती’ लावीन

साऱ्यांशी एक होऊन ‘मैत्री’ जागवीन !

 

स्नेहाचा कल्पून ‘नारळ’

मायेचा पांघरून ‘खण’

 

ओंजळीत भरीन जिव्हाळ्याचा ‘तांदूळ’

जीवाचे होईल ‘कुंकू’

कायेची होईल ‘हळद’

रेखीन मी त्यांच्या भाळी

नयनांच्या दोन ‘निरांजनातून’

 

ओटीची तयारी झाली

पदरात त्या साऱ्यांच्या भरली

पदरातली ओटी सांडू नका

अशी तशी समजू नका

जवळ तुमच्या जपून ठेवा

आठवणीत ‘मला’ जागवून पहा !

 

© श्रीमती सुधा भोगले 

९७६४५३९३४९ / ९३०९८९८९१९

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित  ≈

☆ कवितेचा उत्सव ?‍?आयुष्याच्या या टप्प्यावर?‍?  सुश्री प्रज्ञा मिरासदार ☆

आयुष्याच्या या टप्प्यावर आलो तेव्हा समजले |

खूप खूप झालं भोगून, सुख नि दु:ख पाहिले ||१||

 

वाटते आता पण, गेले त्याची खंत नको |

नकोशा क्षणांचे, गाठोडे बाळगणे नको ||2||

 

हव्याशा सुखद आठवांनाच पुन्हा आठवू या |

त्या स्मृतींच्या हिंदोळ्याचे हलके झोके घेऊ या ||3||

 

गतस्मृतींना उजाळा देताना रडायचे कशाला |

बळेबळे खोल जखमांना भिडायचे कशाला ||4||

 

नाही त्याने काही लाभ , नाही काही फायदा |

आपण आपल्या मनाप्रमाणे जगावे हाच आता कायदा ||5||

 

नको आता नाराजी नको ताप संताप |

देवधर्म करीत रहावे मनात नको काही पाप ||6||

 

वाचन मनन करीत रहावे चिंतन करावे ध्यानात |

योग्य व्यायाम , प्राणायाम मान राखावा जनात ||7||

 

मित्र मैत्रिणी जोडावे त्यांच्याशी  समरस व्हावे |

शक्य तेवढी मजा करावी सोडून द्यावे हेवेदावे ||8||

 

उतारवयातले आयुष्य जावे सुखा समाधानात |

सर्व ज्येष्ठ नागरिकांच्या हीच इच्छा असेल मनात ||9||

 

माझे दोन शब्द समर्पित मित्र मैत्रिणींसाठी |

काही तरी चांगले करून पुण्य बांधू गाठी ||10||

 

© सुश्री प्रज्ञा मिरासदार

≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित  ≈

 

सौ. गौरी सुभाष गाडेकर

☆ कवितेचा उत्सव ☆ श्री गुरुदेव दत्ता ☆ सौ. गौरी सुभाष गाडेकर ☆

(चाल :हे भोळ्या शंकरा )

श्री गुरुदेव दत्ता

त्रैलोक्यीचा तू राणा

शुद्ध भक्ती तव बाणा

नवनाथांचा तूच प्रणेता

श्री गुरुदेव दत्ता           ||धृ ||

 

ब्रह्मा, विष्णू, शिव तुझ्या ठायी

साऱ्या जगताची तूच आई

जितेंद्रिय योगी तू

त्रिगुणाचा स्वामी तू

अवघ्या विश्वाचा तू त्राता ||1||

 

वायुवेगे तुझे भ्रमण

त्रिस्थळात तुझे गमन

भागीरथी स्नान

कोल्हापुरी भोजन

मातापुरी निद्रा घेता      ||2||

 

दीन आम्ही भक्त अजाण

मायामोही रममाण

तमोगुण दूर सार

रज-सत्व रुजू कर

हो रे आमचा मुक्तीदाता    ||3||

 

© सौ. गौरी सुभाष गाडेकर

संपर्क –  1/602, कैरव, जी. ई. लिंक्स, राम मंदिर रोड, गोरेगाव (पश्चिम), मुंबई 400104.

फोन नं. 9820206306

≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित  ≈

सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे

☆ कवितेचा उत्सव ☆ गतसालातुन नववर्षाकडे …. ☆ सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे ☆

काय लिहावे तुझ्या वरती,

हे मावळत्या गत साला!

शतकानंतर संकटाचा,

कसा घातलास तू घाला!

 

स्वागत तुझे केले तेव्हा,

आम्ही जरी नव उत्साहाने!

बीज पेरले जगी त्या क्षणी,

ह्या कोरोनाच्या व्याधीने !

 

जाणीव झाली  कोरोनाची,

येई तो मुंगीच्या पावली !

जगभर पसरत गेली ,

हळूहळू मृत्यूची सावली!

 

कसा जिवाणू, कुठे प्रकटतो,

त्या होते जग अज्ञानी !

मास्क, सॅनिटायझर आधार ,

होती सार्या समाज जीवनी!

 

कसे वर्ष हे गेले अमुचे,

भीतीच्या छायेखाली!

नव साल हे येईल आता,

जगी सुखद पाऊली !

 

आशेवरती जगतो माणूस,

विश्वास दाखवत स्वतः वरी!

व्हॅक्सीन शोधून मात करील

तो आल्या संकटावरी !

 

© सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे

≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित  ≈

सौ ज्योती विलास जोशी

☆ जीवनरंग ☆ अजि म्या भूत पाहिले…. भाग-3 ☆ सौ ज्योती विलास जोशी☆

(करोनाचं हे दुसरं भूत….)

पाटणकर फॉर्मात आला होता. कारण आता त्याची गाठ भूताशी होती. थापा मारायला आणि बाता ठोकायला त्याला आता बराच वाव होता.

“आमच्या गावच्या विठोबाच्या देवळाचे आम्ही पुजारी.”  पाटणकर भूताशी वार्तालाप करीत होता. “पूर्व परंपरागत चालत आलेला हा मान आम्ही प्रयत्नपूर्वक जपत होतो. लहानपणी माझ्या मानेला एक गळू झालं होतं.काही केल्याने ते बरे होईना. तेव्हा माझ्या आईने विठ्ठल चरणी नवस बोलला  ‘देवा माझ्या लेकराला बरं कर, तो तुझी जन्मभर यथासांग पूजा करेन.’

विठुराया तिच्या नवसाला पावला. मी ठणठणीत बरा झालो.

यथावकाश मोठा झालो डॉक्टर झालो अन् मुंबईत आलो. विठुरायाची पूजा करायला दुसरे पुजारी आले. विठुरायाच्या पूजेत कधीच खंड पडला नव्हता. सर्वकाही यथासांग चालले होते. मी विठुरायाची वारी ही कधी चुकवली नाही.

आत्ताच करोनामुळेआमची वारी चुकली” म्हणून पाटणकरने करोनाच्या नावाने कडाकडा बोटं मोडली.

“भूत काय करत होतं रे? ऐकत होतं तुझं सगळं?”जोश्याचा बालिश प्रश्न!त्यावर पाटणकर म्हणाला, “आता तुम्ही कसे तल्लीन होऊन ऐकताहात ना ? तसेच ते पण माझे बोलणे तल्लीन होऊन ऐकू लागलं. माझ्या मानेवरची त्याची पकड थोडी सैल झाली होती”

पाटणकरच स्वप्न खूपच रंजक होत चाललं होतं आणि आमची उत्सुकताही शिगेला जाऊन पोहोचली होती.

“पुढे काय झालं?”मी पाटण्याला बोलत केलं.

“मी भुताकडे विठुराया बद्दल तक्रार केली. यंदा या करोनामुळे आम्हा वारकऱ्यांची वारी चुकली यात आमचा काय दोष? पणआता विठुराया आम्हा वारकऱ्यांवर रुसलाय.’ठेयेची बैसुनी मन करा रे प्रसन्न’ असं म्हणायला लागलाय आम्हा वारकऱ्यांना! मन अगदी व्याकूळ झालं आहे आम्हा वारकऱ्यांच ! काय करू ? आज दगडावर बसून त्यालाच आळवत होतो रे भुता… आणि गाणं म्हणत होतो ‘अजि म्या ब्रह्म पाहिले”

“मग? पुढे?” आमची प्रश्नांची सरबत्ती सुरू होती.

तू अगदी खरं बोललास. मी तुझ्यावर खुश आहे! भूत माझ्यावर खूश झालं होतं.

“चला! भूताशी तरी खरं बोललाआमचा पाटणकर.”असे म्हणून पेंडसेने मला चिमटा काढला.

“पण जोवर विठुराया का रुसला? चंद्रभागा का नाही हसली ? या प्रश्नांची उत्तरे तू शोधून काढत नाहीस तोवर मी तुझ्या मानगुटीवरच बसणार.

मी भुताला अगदी खरं खरं सांगायचं ठरवलं. ”पाटणकरचा चेहरा अगदी निरागस वाटू लागला होता.

“काय सांगितलंस?” आमची उत्सुकता ताणली गेली. पाटणकरने स्टोरी सांगायला सुरुवात केली….

क्रमशः….

© सौ ज्योती विलास जोशी

इचलकरंजी

मो 9822553857

[email protected]

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈

सुश्री दीप्ती कुलकर्णी

☆ कवितेचा उत्सव ☆ लपंडाव ☆ सुश्री दीप्ती कुलकर्णी☆

अशीच एक सायंकाळ

विरहाने व्यापलेली

दुःखाने ओथंबलेली

अस्वस्थतेच्या गाभार्यात

खोलवर दडलेली

 

अशीही एक सायंकाळ

हास्याने फुललेली

आनंदाने बहरलेली

उत्फुल्लतेच्या जाणिवेत

उत्साहाने ओसंडलेली

 

ही संध्या-ती संध्या

कोण ही?कुठली ती?

नव्हे ,हा तर खेळ असे

लपाछपीचा-सुखदुःखांच्या पाठशिवणीचा.

 

© सुश्री दीप्ती कुलकर्णी

कोल्हापूर

≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित  ≈

श्री शामसुंदर महादेवराव धोपटे

☆ कवितेचा उत्सव ☆ दृष्टीकोन ☆ श्री शामसुंदर महादेवराव धोपटे ☆

निसर्गचित्र पाहून ती म्हणाली

बघ आभाळ

मी म्हणालो स्वप्नांचे विश्व.

 

ती म्हणाली वाहते पाणी.

मी म्हणालो जागृत जीवन

 

ती म्हणाली फुले

मी म्हणालो समर्पण

 

ती म्हणाली मार्ग दगडाचा

मी म्हणालो विकासाचा संघर्ष.

 

ती म्हणाली बैलबंडी

मी म्हणालो गतीचे सहजीवन

 

ती म्हणाली डोंगराची रांग

मी म्हणालो  हिम्मत संघर्षाची

 

ती म्हणाली उगवता सूर्य

मी म्हणालो जगाचा पोशिंदा

 

ती म्हणाली शेत,शेतकरी

मी म्हणालो निर्मितीचा आनंद

 

ती म्हणाली अरे निसर्ग हा

मी म्हणालो दृष्टिकोन जीवनाचा

 

© श्री शामसुंदर महादेवराव धोपटे

चंद्रपूर,  मो. 9822363911

≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित  ≈

महाकवि कालीदास कृत मेघदूतम का श्लोकशः हिन्दी पद्यानुवाद : द्वारा प्रो. चित्र भूषण श्रीवास्तव ‘विदग्ध’