मराठी साहित्य – मराठी कविता – * चार मराठी कविताएँ  * – सुश्री मीनाक्षी भालेराव

सुश्री मीनाक्षी भालेराव 

चार मराठी कविताएँ 

(सुश्री मीनाक्षी भालेराव जी की भारतीय परिवेश में स्त्री की पहचान उजागर करती हृदयस्पर्शी कविताएँ।)

 

१)

आई म्हणायची ,

आपल्या मुलींवर कधी हात  टाकू नये.

लक्ष्मी रुसते.

आज  सगळीकडे

दारिद्य्र वाढतंय,

महागाई वाढतेय,

कारण

आज  देशात ठिकठिकाणी

मुलींना मारले जातंय .

 

२)

शेजाऱ्यांच्या घरात भिंत उभी राहिली आहे आताशा .

असे वाटतंय , त्यांची  मुले  कमवू लागली आहेत आताशा .

ज्या आईवडिलांनी हौसेने बांधलं होते घर

ते  वृध्दआश्रम गले  आहेत आताशा .

शेजाऱ्यांच्या घरात भिंत उभी राहिली आहे आताशा .

असे वाटतंय , त्यांची  मुले  कमवू लागली आहेत आताशा .

 

३)

लहानपणी आईपासून

नाईलाजाने दूर राहावे लागले होते ,

तेव्हा आई मला नेहमी

पत्र पाठवत असे.

आज खूप वर्षे झाली

आई जाऊन.

तेव्हापासून तिची ती पत्रेच

बनली आहेत आई !

 

४)

पूर्वी कच्चे असायचे राखीचे धागे

पण नाती असायची पक्की.

आज अगदी मजबूत असतात राखीचे धागे

पण नाती मात्र बनत आहेत तकलादू .

जेव्हापासून आईवडिलांच्या मृत्युपत्रात

मुलीलाही मिळू  लागला वाटा

तेव्हापासून माहेरी भाऊ-वहिनीच्या प्रेमाच्या

राहून गेल्या कथा .

© मीनाक्षी भालेराव, पुणे 

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कविता **पान** श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे

श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे
*पान*
(प्रस्तुत है श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे जी की  एक भावप्रवण कविता।)

 

भाव होते प्रेम होते टाळले का मी तरी ?

गाव माझ्या अंतरीचे जाळले का मी तरी ?

 

वाट माझ्या भावनांची मीच होती रोखली

आसवांचे चारमोती गाळले का मी तरी ?

 

माय-बापाची प्रतिष्ठा थोर तेव्हा वाटली

त्याच खोट्या इभ्रतीला भाळले का मी तरी

 

प्रेम का नाकारले मी ते कळेना आजही

शब्द साधे एवढे ते पाळले का मी तरी ?

 

प्रीतिच्या ग्रंथात माझे नाव नव्हते नेमके

पान माझ्या जिंदगीचे चाळले का मी तरी ?

 

अशोक भांबुरे, धनकवडी, पुणे.

मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८

[email protected]

 

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – मराठी कविता – * ओळख  * – सुश्री मीनाक्षी भालेराव

सुश्री मीनाक्षी भालेराव 

ओळख 

(सुश्री मीनाक्षी भालेराव जी की भारतीय परिवेश में स्त्री की पहचान उजागर करती हृदयस्पर्शी कविता।)

 

लाहान असतानी
जेव्हा  कुणी
घरी आल्यावर
आई बाबा मला
हाक मारून सांगायचे
बाला जा पटकन
चाह नाश्ता बनवून आण
अणी मी
अभ्यास वगैरा
सोड़ून
पदार्थ करून आणायचे
तेव्हा माझी ओळख होते
कित्ती  हुशार हो
लेक तुमची
सुरेख नाष्टा बनविले
मुलगा बघायला आला  तेव्हा ही
माझी ओळख
जेवण बनविल्यानी झाली
काय छाण जेवण
बनवल हो तुमची
लेक नी
आम्हाला आवडली
बर का
रिश्ता पक्का
तेव्हाही
मला कोणी विचारले नाही
तु अभ्यासात् कित्ती
हुशार आहे
इतर गोष्ठी तुला
अजून काय काय आवडते
सासरी पहिल्यांदा
रसोई बनविले
तेव्हाही माझी खुप
स्तुति झाली
अस वाटले मला
आज पण
समाजात काही
बदल झाला नाही
मुलगी कित्ती ही
शिकलेली असावी
कित्ती ही कमवून देणारी असावी
कित्ती ही गुणी असु दया
दिसायला सुरेख असू दया
पण तिची ओळख मात्र
छान स्वयंपाक बनवून देणारी
खाऊ घालणारी हिच राहते
स्त्री म्हणजे
स्वयंपाक घरातली
बन्धवा मजदूर ।
© मीनाक्षी भालेराव, पुणे 

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कविता **पडघम** श्रीअशोक श्रीपाद भांबुरे

श्रीअशोक श्रीपाद भांबुरे
*पडघम*
(प्रस्तुत है श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे जी की शृंगार रस  पर आधारित  एक भावप्रवण कविता।)

 

तुझा हा रेशमी मुखडा, वाटतो चंद्रमा चमचम

तुझे हे पाय चंदेरी, हृदयभर छेडती सरगम

 

कधी ना माळला गजरा, लावली ना कधी लाली

तरी प्रेमात का वेडी, सूरमय शाम झालेली ?

गुलाबी पाकळ्या ओठी, लागला सूर हा पंचम

तुझे हे पाय चंदेरी, हृदयभर छेडती सरगम

 

अशी ही भरजरी वस्त्रे, अंगभर तू जरी ल्याली

नशा ही सांडते अवखळ, तप्त ओठात उरलेली

ऋतुंना ठाव लागेना, कोणता हा तुझा मोसम

तुझे हे पाय चंदेरी, हृदयभर छेडती सरगम

 

वयाला बंधने आली, जाणती आज तू झाली

तुझ्यावर रोखती नजरा, होय हा जीव वरखाली

मनाला शांतता कोठे?, अंतरी वाजती पडघम

तुझे हे पाय चंदेरी, हृदयभर छेडती सरगम

 

सुखाला अंत ना उरला, पाहिला स्वार घोड्यावर

सरसरे अंगभर काटा, स्तब्ध हा देहही पळभर

फुलवण्या बाग ही आता, हात हे आपुले सक्षम

तुझे हे पाय चंदेरी, हृदयभर छेडती सरगम

 

© अशोक श्रीपाद भांबुरे
धनकवडी, पुणे ४११ ०४३.
मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – मराठी कविता – *कविताच माझी* – कविराज विजय यशवंत सातपुते

कविराज विजय यशवंत सातपुते

*कविताच माझी*

(प्रस्तुत है  कविराज विजय यशवंत सातपुते जी  द्वारा “विश्व कविता दिवस – 21 मार्च” पर  वीणावादिनी देवी माँ सरस्वती को नमन करती हुई कवि-हृदय  के उद्गारों  से परिपूर्ण  कविता “कविताच माझी “। )

 

वृत्त  भुजंग प्रयात.

 

गणेशा प्रती रे सदा लीन राहू

मनी शारदेचे, चला गीत गाऊ.

पहा लेक माझी, तिचे गाव  पाहू

गुणी ही कवीता, नवे  विश्व साहू. . . . !

 

कवीता मनाची, तिचे विश्व मोठे

तिथे  अक्षरांचे, किती भव्य साठे

पहा वास्तवाने, मना गांजलेले

तरी कल्पनेने, तया जिंकलेले. . . . !

 

अशी ही कवीता तिचे हे पवाडे

खुली आज झाली, मनाची कवाडे.

जिथे काव्ययात्री, सदा होत गोळा

तिथे सोहळा हा, पहा रंगलेला. . . . !

 

असे ज्ञानदाते, असे ज्ञानदान

कवीता प्रभावी, करे योगदान

मनाचीच बोली, जिथे जन्म घेते

तिथे ही कवीता, करी काम मोठे. . . . . !

 

कुणा जाणिवांची, कुणा नेणिवांची

इथे जोड लाभे, मतीला गतीची

विचारी मनाला, हवी साथ जेथे

तिथे काव्ययात्री, करी काम साचे. . . . !

 

मिळे मेजवानी, मनाची मनाला

अहो भाग्य माझे, असे स्वागताला

इथे ना कुणाला, अपेक्षा धनाची

मिळे मान मोठा, कृपा शारदेची . . . !

 

कधी वेदनेच्या, उरी स्वार व्हावे

कधी भावनेच्या, जगी यार व्हावे

मनाने मनाला, असे पारखावे

जसे सावलीने, उन्हा खेळवावे. . . . !

 

अशी काव्य बोली, कवीता ठरावी

तिथे शब्द शैली, कमी ना पडावी.

कवीताच माझी, तिचा दूर डंका

नमस्कार माझा, तुम्हा ज्ञानवंता . . . . !

 

© विजय यशवंत सातपुते, यशश्री पुणे. 

मोबाईल  9371319798

 

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कविता * माऊली * सुश्री स्वप्ना अमृतकर

सुश्री स्वप्ना अमृतकर

 

*माऊली*

 

(सुश्री स्वप्ना अमृतकर जी की National Single Parent Day  – 21st March पर रचित विशेष रचना। इस रचना के लिए सुश्री स्वप्ना अमृतकर जी का विशेष आभार। )

 

सोबत असते कायम, आमची होऊनी सावली

हसतमुख भासते कायम, आमची मायेची माऊली ,

 

आपसूक पितृछाया हरपली, भावनांचे आभाळ दाटले

नियतीचा खेळ सारा, तीने आधारवड होणे पसंत केले ,

 

दु:खांच्या सरींचा पाऊस, लवला तीचा हळवा डोळा

दृढ निश्चयाचा प्रारंभ, नाही घेतला श्र्वास मोकळा ,

 

कधी मऊ तर कधी कठीण, प्रसंगापरी तीच्या स्वभावछटा

आईवडील दोन भूमिकांमध्ये, तरी ममतेचा शीगेलोट कोटा ,

 

जवाबदारींचा डोंगर कोसळला, नाही वाटत असे तिला

धैर्याने एकेक पाऊल पुढे टाकते, आनंदवनाची ओढ तीला,

 

निवांतक्षणी शब्दांची करी ओवी, आठवणींचे गीत कंठात

उपजत कलागुणांची खाण, सदा देते वाण हा आमच्या पदरांत,

 

आभाळमाया गीतेवरची, आयुष्याची सांज वीणा,

लाडके स्वप्न फुल, सारं काही अपूर्णच आई विना….

 

© स्वप्ना अमृतकर (पुणे)

 

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कविता **रोजच होळी** श्रीअशोक श्रीपाद भांबुरे

श्रीअशोक श्रीपाद भांबुरे
*रोजच होळी*
(प्रसिद्ध मराठी कवि श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे जी का e-abhivyakti में स्वागत है। प्रस्तुत है श्री अशोक जी की होली पर्व पर एक भावप्रवण कविता।)
रणांगणावर खेळत असतो जवान होळी
नकाच भाजू विरोधकांनो त्यावर पोळी
रंग नव्हे ते धमन्या मधले रक्त सांडती
युद्धाचे हे श्रेय लाटण्या कुणी भांडती
भांडण घरचे शेजाऱ्याला नका दाखवू
घरात घुसण्या नका कुणाला संधी देवू
वैऱ्याचे या उगा गोडवे नकाच गाऊ
वैरी शेवट वैरी असतो नसतो भाऊ
रोजच होळी खेळत असतो सीमेवरती
नाव शत्रूचे लिहून ठेवतो गोळीवरती
ईद दिवाळी आणिक होळी असते जेव्हा
तुझी आठवण जीव जाळते तेव्हा तेव्हा
शहीद झाले नमन तयांना कोटी कोटी
विसरत नाही ते तर असती कायम ओठी
© अशोक श्रीपाद भांबुरे
धनकवडी, पुणे ४११ ०४३.
मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कविता * ” चिमुकल्या चिऊला वाचवुया ” * सुश्री स्वप्ना अमृतकर

सुश्री स्वप्ना अमृतकर

“चिमुकल्या चिऊला वाचवुया ” 
(काव्यप्रकार – हायकू)
(सुश्री स्वप्ना अमृतकर जी की World Sparrow Day  – 20th March पर हायकू काव्यप्रकार में रचित विशेष रचना। यह रचना गत वर्ष “Rasika” एवं “Eco” पत्रिका में प्रकाशित हो चुकी है।गौरैया (Sparrow) चिड़िया के संरक्षण के लिए रचित इस रचना के लिए सुश्री स्वप्ना अमृतकर जी का विशेष आभार। )
हिरव्या रानी
     शहर किंवा गाव
           निसर्गहानी . .    १
त्या चिमुकल्या
      शोधाया दाणापाणी
           कुठे हरवल्या?..  २
चिऊ ची टोळी
      होतसे दिसेनाशी
            वेळी अवेळी . .   ३
नदी कोरडी
       चिमण पाखरांची
           तहान वेडी  . .     ४
लेकी प्रमाणे
       चिऊलाही वाचवु
          हो संघर्षाने .. ५

© स्वप्ना अमृतकर (पुणे)

 

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – मराठी कविता – * फोन नंबर…! * – कवी श्री सुजित कदम

श्री सुजित कदम

फोन नंबर…!

श्री सुजित कदम जी  की कवितायेँ हमें हमारे सामाजिक परिवेश पर विचार करने हेतु बाध्य करती हैं।

कविता “फोन नंबर ….!” एक अत्यन्त मार्मिक कविता है जिसने 12.03.2019 को  महाराष्ट्र साहित्य परिषद, पुणे की काव्य गोष्ठी में सबके नेत्र नम कर दिये थे।

श्री सुजित कदम जी के शब्दों में – “सामाजिक बांधिलकी जोपासताना समाजाच हे वास्तव याकडे मी दुर्लक्ष करू शकत नाही.”  

त्या दिवशी
पहाटेच हाँस्पिटल मधून
मी मुलाला
तिन चार वेळा
फोन लावल्यानंतर
मुलाने फोन उचलला.
मी म्हटलं
”पोरा आज तरी आईला भेटायला येशील ना”
एका क्षणाचाही विलंब न लावता
त्यांन उत्तर दिलं..,
बाबा आजचा दिवस ही आईला व्हेंटिलेटरवर
नाही का ठेवता येणार…?
आज माझी महत्वाची
मिंटिग ठरलीय..,
आणि.. . . .
आजच्या मिटिंग साठी मी
खूप वर्षे वाट पाहिलीय….,
किंवा तसं काही झालंच तर…,
तुम्ही सर्व क्रिया करून घ्या
मला वेळ मिळेल तेव्हा
मी येऊन
अस्थी विसर्जन करेन..,!
मी काही बोलायच्या आतच
त्याने फोन

कट केला..!

आज तीन वर्षे झाली…
तिला जाऊन.
तो काही आला नाही..
आणि त्याचा फोनही..,!
कदाचित..,
कदाचित त्याने
फोन नंबर बदलला असावा…,
मी गेल्या नंतर त्याला
पुन्हा फोन येईल
ह्या भितीने…!!

© सुजित कदम, पुणे

मोबाइल 7276282626.

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – मराठी कविता – * कुटुंब * – कविराज विजय यशवंत सातपुते

कविराज विजय यशवंत सातपुते

(कविराज विजय यशवंत सातपुते जी  द्वारा  चारोळी लेखन  विधा  में  “कुटुंब ” शीर्षक से एक प्रयोग ) 

 

*कुटुंब*

(चारोळी लेखन)

चार माणसे, चार स्वभाव

चार कोनात जोडलेली.

कुटुंबातील नाती सारी

जीवापाड जपलेली.

 * * * * * * * * * *

घर असते आकर्षण

कुटुंब असते संरक्षण

माणसांच्या घरकुलात

कुटुंबांचे आरक्षण. . . . !

 * * * * * * * * * *

घर म्हणजे फुलबाग

माणसांनी भरलेली

कुटुंब म्हणजे फळबाग

नात्यांनी लगडलेली. . . . !

 * * * * * * * * * *

दार, खिडक्या, भिंती मध्ये

घर जात खपून

एकेक नात जपताना

अंतर येत फुलून. . . . !

© विजय यशवंत सातपुते, यशश्री पुणे. 

मोबाईल  9371319798

Please share your Post !

Shares
image_print