कधी रिमझिम पाऊस धारा
कधी टपटप नाचती गारा
कोंब फुटतील असे तरांरा
अंगावरती जणू शहारा
आनंदुन हे मोर नाचती
फुलून गेला नवा पिसारा
नजर ना लागो या शिवारा
कणीसभर तो मोतीचारा
पक्षी घिरट्या घालत आले
गोफण हाती खडा पहारा
पक्षांची या चिवचिव दारा
आसमंत हा भरेल सारा
या धरतीने त्या गगनाने
कशा छेडिल्या सप्तक तारा
© अशोक भांबुरे, धनकवडी, पुणे.
मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८
श्री संतोष ज्ञानेश्वर भुमकर
कोणी आले पोटासाठी कोणी आले प्रेमासाठी,
कोणी कुटुब जगविण्यासाठी तर कोणी देशभक्तीसाठी.
नऊ महीने पोटात वाढला, नऊ महीने मैदानात झिजला,
खडतर प्रशिक्षण पुर्ण करुनी तो झुजण्या पोलीस झाला.
जनसेवाची नशाच चढली आठवण कुटुबाची मनातच विरली.
कधीखुन कधीदरोडा तर कधी दगलीत दगड अंगावर आली.
भिती त्याच्या ना डोळ्यात ना मनात कर्तव्यतही ना दिसली.
करीता तपास त्याची लेखनी अन काया नाही कधी दमली.
चौकीलाच घर माने जनतेतच मायबापाचा शोध असे डोळी.
मुला बाळाची आठवण येता ना आश्रु ढाळी आनंदानी गिळी.
पत्नीच्या विरहात जरी त्याची जात असे रोजच रात्र काळी.
तरीही जोमाने कार्यास लागे रविच्या साक्षीने रोज सकाळी.
तो यंत्र आहे का देव कसला हा अजब मानव प्रश्न मज पडे
कीती प्रकारची कामे करती त्याचे मोजमाप नाही कोणाकडे.
करता तपास रात्रदिनी कोणी बंदोबस्तात सदैव असते व्यस्त.
कोणी नक्षल्याची झुजते त्याच्या कामाला कधीच नाही अस्त.
कोणी जखमी दगड फेकीत कोणी अतंकवाद्याच्या गोळ्यात,
कोणी भुसुरुगात गेले गाडुन कोणी नक्षल्याच्या चकमकीत,
तरीही त्याची माघार नसे कर्तव्यत दुःख लपवत अश्रु गिळत,
जनतेसाठी भावनांचे बलिदान देत आनंदाने होतो तो शहीद.
ज्यांच्या बलिदानावर कुटुब आपले सुरक्षित आम्ही जगतो.
त्याच्याच त्यागाच्या अश्रुवर आम्ही सणवार साजरे करतो.
आपण मात्र सुखात आपल्या ते बलिदान क्षणात विसरतो.
तो मात्र हा विचार नकरता विरहातही कार्यतत्परतेने करतो.
राज्या राखीव बल असो वा गडचिरोलीचा जहाबाज पोलीस.
मुबईचा असो वा रेल्वे, ग्रामीण, माझा महाराष्ट्रचा तो पोलीस.
प्रत्येकाचे आहे बलिदान मोठे, आम्हासाठी दुसरा पर्याय कुठे,
‘सदरक्षणाय खल निग्रहनाय’ हे ब्रीद त्याचे आचारातही वठे
क्षणा क्षणाला मी त्याचे हे बलीदान खाकीत स्वताही स्मरतो.
खाकीलाच शान मानतो जनतेसाठी, तिरंग्यासाठी जीव देतो.
माझा असे त्रिवार मुजरा धन्यावाद त्याचे व देवाचे मानतो.
या जन्मी मला तु केला पोलिस पुढिल जन्माची वाट पाहतो.
© संतोष ज्ञानेश्वर भुमकर.
पोमके सावरगाव.
सुश्री ज्योति हसबनीस
? अनोखे नाते ?
(संभवतः विश्व में ऐसा कोई भी मनुष्य नहीं होगा जिसका पुस्तकों से परोक्ष या अपरोक्ष न रहा हो। सुश्री ज्योति हसबनीस जी e-abhivyakti के प्रारम्भिक साहित्यकारों में से एक हैं, जिनका साहित्यिक सहयोग अविस्मरणीय है। आपकी यह कविता हमें बचपन से हमारे पुस्तकों से निर्बाध सम्बन्धों का स्मरण कराती हैं।)
पुस्तकांशी नातं लहानपणीच जडलं
चांदोबा वेताळ कुमार ने घट्ट घट्ट केलं
पऱ्यांच्या राज्यात मुक्त संचार
तर कधी जादुच्या सतरंजीवर होऊन स्वार किर्र जंगल घातले पालथे तर ऐटीत चढलो डोंगरमाथे ,
कधी मैफल जमली हिमगौरी अन् सात बुटक्यांची
तर चाखली गंमत फास्टर फेणेच्या सायकल शर्यतीची
तिरसिंगरावाच्या कुस्तीत हरवून गेलो
तर मॅंड्रेकच्या संमोहनात हरखून गेलो
ब. मों. नी साकारलेल्या शिवशाहीने मोहून गेलो
तर ह. ना. आपटेंच्या सूर्यग्रहणाने दु:खी झालो
बोकिल द. मांच्या मिष्कीलीत खळाळून हसलो तर पुलंच्या हसवणूकीत पार विरघळलो
विंदा, बोरकर, शांताबाईंच्या कवितेचे सूरच आगळे होते
कुसुमाग्रजांच्या कुंचल्याचे देखील आगळेच रूप होते
पुस्तकांतलं जग, जगातल्या जाणीवा
झिरपत झिरपत तनामनात रूजल्या
चराचराशी अनोखं नातं जोडत्या झाल्या
आजही माझ्या एकांती मी एकटी कधीच नसते
पुस्तकाची मला लाखमोलाची सोबत असते
तीच माझा सखा सोबती प्रियकर होतात
आणि जीवनाचे अनोखे धडे मला देतात
माझे अश्रू, माझे हास्य,
माझे कुतूहल, माझी खळबळ
सारं काही ह्या पुस्तकांभोवतीच
माझी जिज्ञासा, माझी ज्ञानलालसा
माझा लळा, माझा विरंगुळा
सारं काही ह्या पुस्तकांच्या संगतीच
अंतरीचे मळभ असो,
की मनमोराचा झंकार
पुस्तकांचा त्यांस तत्पर रूकार
वाटते ही सोबत जन्मजन्मांतरी लाभावी
पुस्तक वाचता वाचता पल्याडची हाक यावी ….!
© सौ. ज्योति हसबनीस
श्रीमति सुजाता काले
अळवाचं पाणी
(प्रस्तुत है श्रीमति सुजाता काले जी की एक भावप्रवण कविता अळवाचं पाणी ।)
प्रिये,
तू चांदणी चमचमणारी !
मी टिमटिमणारा तारा ….
तू वादळ घोंघावणारं !
मी मंद वाहणारा वारा …..
तू धुक्यातील सकाळ,
मी दवबिंदू गवतावरचे….
तू मोती शिंपल्यातील,
मी पाणी अळवावरचे…!!
© सुजाता काले 
…
माझ्याच सावलीला फसतो कधी कधी
पाहून सूर्य मजला हसतो कधी कधी
हा आरसा बिलोरी मज सत्य सांगतो
मी चेहर्यात माझ्या नसतो कधी कधी
बाहेर चांदणे हे आहे टिपूर पण
नाराज चंद्र घरचा असतो कधी कधी
टाळून संकटांना जाणार मी कुठे
त्यांच्याच बैठकीला बसतो कधी कधी
पाऊल शेपटीवर पडले चुकून तर
मी साप पाळलेला डसतो कधी कधी
© अशोक भांबुरे, धनकवडी, पुणे.
मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८
*उन्हाळी सुट्टी*
(प्रस्तुत है कविराज विजय यशवंत सातपुते जी द्वारा रचित e-abhivyakti में प्रथम बाल गीत *उन्हाळी सुट्टी* प्रस्तुत है। मुझे पूर्ण विश्वास है कि आपको भी अपनी गर्मियों की छुट्टी याद आ ही जाएगी। इस बालगीत के लिए हम कविराज विजय यशवंत सातपुते जी के हृदय से आभारी हैं।)
© विजय यशवंत सातपुते, यशश्री पुणे.
मोबाईल 9371319798
डॉ. रवींद्र वेदपाठक
☆ आक्रोश ☆
(श्री सुजित कदम जी की कवितायेँ हमें हमारे सामाजिक परिवेश पर विचार करने हेतु बाध्य करती हैं। प्रस्तुत है उनकी नवीनतम कविता स्वप्नातलं घर…!)
सुश्री विजया देव
पुन्हा प्रश्न तेच
(सुश्री विजया देव जी का e-abhivyakti में स्वागत है। प्रस्तुत है उनकी एक भावप्रवण कविता।)
तो फक्त प्राजक्त होता…
(प्रस्तुत है सुश्री आरूशी दाते जी की एक शाश्वत प्रेम पर भावप्रवण कविता।)
