Tag: #मराठी-कविता

श्री प्रमोद वामन वर्तक  

  चित्रकाव्य  

भक्तांची आण… ☆ श्री प्रमोद वामन वर्तक ☆

☆

विरह विठुरायाचा 

होणार आजला दूर

सावळ्याच्या पंढरीला

येई भक्तीचा महापूर

*

धन्य झाली चंद्रभागा

सारी पंढरी रंगली

पांडुरंगाच्या दर्शनाने 

भक्ती रसात दंगली 

*

नको देवू तू अंतर

जीव तुटे तुझ्याविण

घडुदे वारी दरवर्षी

तुला भक्तांची आण 

☆

© प्रमोद वामन वर्तक

संपर्क – दोस्ती इम्पिरिया, ग्रेशिया A 702, मानपाडा, ठाणे (प.) 400610 

मो – 9892561086 ई-मेल – [email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री राजकुमार दत्तात्रय कवठेकर

 कवितेचा उत्सव 

☆ झळा श्रावणाच्या… ☆ श्री राजकुमार कवठेकर ☆

☆

कधी ऊन.. पाऊस..वारा सुगंधी 

                  धरा तृप्त.. ओसंडणारी तळी

*

खुले वैभवाचेच भांडार झाले 

                 भराव्या कश्या अन् किती ओंजळी 

*

दिशातून उस्फूर्त आनंद धावे

                 प्रफुल्ले उदासी, निवाल्या धगी

*

सरे दुःख.. दुष्काळ रानी..मनीचा 

                 सुरू जाहलेली सुखाची सुगी

*

क्षणी विध्द पक्षी निवा-यास येई

                 उदासीन डोळे..भिजे..गारठे

*

आता ऊन.. पाऊस..वारा.. झळांचा

                 ऋतू श्रावणाचा दिसेना कुठे…

☆

© श्री राजकुमार दत्तात्रय कवठेकर

संपर्क : ओंकार अपार्टमेंट, डी बिल्डिंग, शनिवार पेठ, आशा  टाकिज जवळ, मिरज

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री मनोज कुमार शुक्ल “मनोज”

संस्कारधानी के सुप्रसिद्ध एवं सजग अग्रज साहित्यकार श्री मनोज कुमार शुक्ल “मनोज” जी  के साप्ताहिक स्तम्भ  “मनोज साहित्य ” में आज प्रस्तुत है आपकी भावप्रवण कविता “बूढ़ी आजी माँ और मैं”। आप प्रत्येक मंगलवार को आपकी भावप्रवण रचनाएँ आत्मसात कर सकेंगे।

मनोज साहित्य # 138 – बूढ़ी आजी माँ और मैं ☆

☆

मैं

टकटकी लगाए

देख रहा हॅूं ,

उन हाथों को

जो कर्मठता के

प्रतीक थे ।

माटी के लौंदो में

सने वे हाथ

अपने व अपने-

जिगर के टुकड़ों के लिए

घरौंदा बनाने

कितने उतावले थे ।

संग्रह की प्रवृत्ति ने

उन्हें कहीं का न छोड़ा था ,

तन तार-तार कर दिया था –

और सम्पूर्ण जीवन

लगा दिया था, दाँव पर ।

तब कहीं जा कर

एक घर बना था ।

ऐसा घर, जहाँ पूरा

कुनबा का कुनबा

रह रहा था-बड़े ठाट से,

बड़े आराम से ।

आज वही हाथ

झुर्रियों से भऱे थे –

और काँप रहे थे ,

किसी सहारे की आस में ।

इस कोने से उस कोने

घिसट- घिसट कर

लोगों के दिलों में

बैठने भर के लिये

स्थान ढूँढ़ रही थी ।

पर जगह तो

बिल्कुल सिमट कर

रह गयी थी ।

अब तो वह मात्र

पूजा गृह से बुहारे गये

बासे फूलों

और शेष बचे हवन के

कचरे जैसी थी ,

जिसे यूँ ही झाड़ कर

कहीं भी नहीं डालते

क्योंकि ऐसा करने से

लगता है -पाप ।

फिर तो उसे अभी कुछ दिन और

एक कोने में पड़े रहना है ।

जब तक वह ढेर न हो जाये,

ऐसा करने से किसी को भी

पाप नहीं लगेगा ।

और साथ ही सब पुण्य के

भागीदार बनेंगे ।

बस सभी को इंतजार है,

उनकी मृत्यु और उनसे मुक्ति का ।

जीवन का यह अंतिम सत्य

इसी तरह बार-बार दुहराया जाता है ।

इसीलिए कभी -कभी

मुझे अपना शरीर भी

झुर्रियों के आवरण से ढॅंका,

कमानी सा झुका,

खाँसता खखारता-

और हड्डियों के ढाँचे सा

किसी डॉक्टर की डिस्पेंसरी में टंगा

कैडलॉक सा नजर आता है।

बूढ़ी आजी के

काँपते तन के समान

स्वयं को पाता हूँ ।

और लगता है- मैं भी

उस कचरे के समान पड़ा हूँ ,

एक किनारे

ढेर होने के लिए ।

कोई आए और मुझे भी

विसर्जित कर आए ।

शायद इसी को

प्रत्येक के जीवन की

नियति कहते हैं ।

या कृतघ्नता की

पराकाष्ठा ।

☆

©  मनोज कुमार शुक्ल “मनोज”

संपर्क – 58 आशीष दीप, उत्तर मिलोनीगंज जबलपुर (मध्य प्रदेश)- 482002

मो  94258 62550

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडल (हिन्दी) – श्री विवेक रंजन श्रीवास्तव ‘विनम्र’/श्री जय प्रकाश पाण्डेय  ≈

सुश्री शीला पतकी 

कवितेचा उत्सव

☆ “वारी पंढरीची…” भाग – २ ☆ सुश्री शीला पतकी ☆

☆

आली पंढरीची वारी

 झाली आळंदीत तयारी 

निघे पालखी ज्ञानदेवांची 

भेट घेण्या विठूरायाची 

*

झाले पादुकांना स्नान 

 इंद्रायणीच्या जळात 

विठ्ठल नामघोष चाले 

अन् नाद हो टाळात  

*

पुणे मुक्कामी पालखी 

भक्त सागर हो लोटी 

झाले कीर्तन प्रवचन

 हाती प्रसादाची वाटी

*

दिवे घाटात पालखी  

मार्ग अवघड वळण

 क्षीरसागराची नदी  

झेंडे फडके हो निशाण

  *

आले सासवड सासवड  

भेटे सोपान  समाधी

झाली भेटं उराउरी

 पालखी निघाली जेजुरी  

*

वल्ले लोणंद तरटगाव

 तिथे रिंगण सोहळा 

अश्व धावती सरळ 

अन् भेटती देवाला  

*

फलटण पुढे माळशिरस

 गोलरिंगणाचा घाट

आकाशी पाहता दिसे 

ब्रह्मांड सोहळयाचा थाट

*

भजन  कीर्तना आरती 

रोजच चाले हो दिंडीन 

नाही आपपरभाव

 नाचती विसरुन देहभान  

*

आलं बघता बघता

 आली वाखरी वाखरी 

आता उठता बसता 

आलीपंढरी पंढरी 

*

दिसे कळस मंदिरी

 तिथं भेटेल श्रीहरी 

माझी  विठ्ठल रकुमाई

माझी वारी तेच्या पाई

*

नामदेवाची पायरी 

माथा टेकून वलांडिन 

 गरुड खांबाची ती मिठी

  नादब्रह्म कवटाळीन

*

दिसे विठ्ठल सावळा 

माथी चंदनाचा टिळा 

कासे पितांबर नेसला 

गळा शोभे तुळशीमाळा  

*

माय रखमाई साजरी

 वाट पाही लेकराची 

 माझा माथा  तुचे पाय 

जणू भेटली हो माय

*

बुक्क्या चुरमुऱ्याचा प्रसाद

 नेईन जाताना माघारी 

गळा घालीन तुळशीमाळ   

मुखे विठ्ठल हाती टाळ    

॥विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल विठ्ठल   ॥

☆

© सुश्री शीला पतकी

माजी मुख्याध्यापिका सेवासदन प्रशाला सोलापूर 

मो 8805850279

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर

श्री प्रमोद वामन वर्तक

 कवितेचा उत्सव  

☆ विनवणी ! ☆ श्री प्रमोद वामन वर्तक ☆

☆

खळ नाही आभाळाला

अविरत धरलीस धार

ओल्या दुष्काळाचे सावट,

करू लागले मनी घर !

घे उसंत आता जराशी

नदी नाल्या आले पूर,

वावरात शिरे पाणी

तोडूनिया त्याची मेर !

धीर सुटे बळीराजाचा

पाणी डोळ्याचे खळेना,

उघड्या डोळ्यांनी पाहे

पेरणीच्या शेताची दैना !

कर उपकार आम्हांवर

पुन्हा एकदा विनवितो,

भाकर तुकडा लेकरांचा

सांग कशास पळवतो ?

सांग कशास पळवतो ?

 ☆

© प्रमोद वामन वर्तक

संपर्क – दोस्ती इम्पिरिया, ग्रेशिया A 702, मानपाडा, ठाणे (प.)

मो – 9892561086 ई-मेल – [email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सुश्री नीता कुलकर्णी

 मनमंजुषेतून 

☆ “सावळा – –” ☆ सुश्री नीता चंद्रकांत कुलकर्णी ☆

☆

आभाळात काळ्या ढगांची गच्च दाटी झाली होती…

 काळोख दाटून आला होता ..  अंधारलं होतं 

 तो भार ढगाला सहन होईना

 तसा कोसळायलाच लागला

 धो धो ..  कितीतरी वेळ .. अविरत…

 मग एक क्षण असा आला

 .. सगळं मोकळं झालं

 ढगातून सोनेरी ऊन बाहेर पडलं

 ती बघतच राहिली…

 

 आता धरणी ते पाणी कुशीत घेईल नव्या सृजनासाठी..

 कोवळे अंकुर वर येतील पावसाळ्यातला हा सोहळा..

 आज तिने नीट समजून घेतला

 

 निसर्ग शिकवतो आपल्याला

 भरून आलं की योग्य ठिकाणी मोकळं करावं.. मन…

  मनातलं बोलून सांगून..

 प्रेमाने समजून घेणाऱ्याकडे

 

 मग समजूतीचे अंकुर फुटतात नव्याने जगण्यासाठी….

मायेचा प्रेमाचा प्रकाश मिळाला की अंकुरातून पाने येतील…

 पुढे फुलं फळं सुद्धा येतील

 

 तो सावळा ..

आभाळातला…

 आज तिच्यासाठीच बरसला

 म्हणजे खरंच तो तिथे असतो…

 

 अरे  खरंच की..

मग आता चिंताच नको 

आज तिचा तिला साक्षात्कार झाला.  तिने वर पाहून समाधानाने हात जोडले…

 कधी   कुठे कुठल्या रूपात भेटशील कळतच नाही रे .. .. 

  माझ्या सावळ्या…..

☆

© सुश्री नीता चंद्रकांत कुलकर्णी

मो 9763631255

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈