मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ ।।जीवेत शरद: शतम।। ☆ श्रीमती उज्ज्वला केळकर ☆

श्रीमती उज्ज्वला केळकर

? कवितेचा उत्सव ?

।।जीवेत शरद: शतम।। ☆ श्रीमती उज्ज्वला केळकर ☆

।।जीवेत शरद: शतम।।

डॉ. तारा भावाळकर – शुभेच्छा

आयुष्याची ८५ वर्षे

म्हंटलं तर वाटचाल प्रदीर्घच

पण, चालणे कधी कसे झाले कळलेच नसेल.

कधी पाऊल उचलताना जड झाले असेल.

पायाखालची माती कधी बेसुमार तावली असेल

कधी मातीच बुक्का बनून पायावर गांधली असेल.

कधी टोचले असतील काटे टचकन डोळ्यात पाणी आणीत

कधी फुलली असतील फुले सुगंधाने मन वेढीत

कितीदा आले असतील झेपावत, व्यथा- वेदनांचे सुसाट वारे

तुमच्या खंबीर दृढ मनावर थडकून मुकाट फिरले असतील सारे

कितीकांना दिला असेल घासातला घास तुम्ही

कितीकांना दिला असेल चालण्यासाठी आधाराला हात तुम्ही

कुणाचे ओझे घेतलेत खांद्यावर

कुणाचा आनंदही तुमच्या मुखावर

कितिकांच्या दु:खाने तुमचे डोळे पाणावले असतील

कितिकांचे कष्ट तुमच्या खांद्याने झेलले असतील.

आता वाटचाल अगदी संथ

मनही भारावलेले तृप्त

जीवनाच्या या वळणावर

जगन्नियंता आशीर्वादाचे बोल

तुमच्यासाठी उद्घोषित असेल

कल्याणमस्तु…! कल्याणमस्तु…!

© सौ. उज्ज्वला केळकर

संपर्क – निलगिरी, सी-५ , बिल्डिंग नं २९, ०-३  सेक्टर – ५, सी. बी. डी. –  नवी मुंबई , पिन – ४००६१४ महाराष्ट्र

मो. 836 925 2454, email-id – [email protected] 

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ एक संवाद : ताराबाई भावाळकरांशी ☆ सुश्री नीलम माणगावे ☆

सुश्री नीलम माणगावे

? कवितेचा उत्सव ?

 एक संवाद : ताराबाई भावाळकरांशी ☆ सुश्री नीलम माणगावे ☆

मी म्हणाले, ‘एकट्या कशा हो रहाता तुम्ही?’

‘एकटी कुठे?’ त्या सहज म्हणाल्या,

‘मित्र-मैत्रिणींचा मेला असतोच की दिवसभर!’

‘पण रात्री… ’ मी पुन्हा विचारते, ‘ एकटं नाही वाटत?’

‘पुन्हा तेच….. ’ त्या हसून म्हणाल्या, ‘ एकटं का वाटावं?

पुस्तकांचा सहवास किती मोठा! त्यांचे लेखकच काय?

त्यातली पात्रंसुद्धा कुठे झोपू देतात?

सतत बोलतात. चर्चा करतात.

त्यांच्या शंका-कुशंका संपतच नाहीत.

पात्रे तर वेळी-अवेळी कधीही

हसतात – हसवतात, रडतात-रडवतात.

‘आणि लोकसाहित्यातील स्त्रिया?’

‘त्या तर सोडतच नाहीत.

‘सतत गाणी गातात… गोष्टी सांगतात.

हाताला धरून फेर धरतात.

दळायला लावतात. कांडायला धरतात.

रांगोळीच्या रेषा होतात. जगण्यात रंग भारतात.

आणखी काय हवं ? ‘

 

पुन्हा तो सोशल मीडिया…. तो स्वस्थ कुठे बसू देतो?

अगं, हातात काहीच नसताना,

बंदीगृहात वीस-वीस, पंचवीस- पंचवीस वर्षं

राहिलेल्या नेत्यांनी

अंधार्‍या, तुटपुंज्या जागेत, इतिहास निर्माण केला.

मग मी स्वत:ला एकटं का समजावं?

एकटी असले तरी एकाकी नाही हं मी!

 

तिकडे विठ्ठल साद घालतो.

तुकाराम भेटत रहातो.

 

गहन अंधारात मुक्ताई बोट धरते.

 

सावित्रीबाई दिवा होते.

हे सारे सोबत असताना

मी एकटी कुठे?

शिवाय, वाचन, आकलन, चिंतन, मनन, लेखन

मला फुरसत कुठे आहे?’

‘खरं आहे. ‘ एखाद्या सदाबहार झाडाकडे बघावे,

तशी त्यांच्याकडे बघत मी म्हणाले,

‘तुम्ही तर अक्षर – सम्राज्ञी !

सम्राज्ञी कधी एकटी नसते.

सारा समाज तिचा असतो.

 

‘अवघा रंग एक झाला… ’ असं तिचं जगणं.. ’

‘एवढही काही नाही गं’

त्या नम्रपणे म्हणाल्या.

‘तुम्हा सर्वांचं प्रेम ही माझी संपत्ती

अक्षरधन हे माझं ऐश्वर्य

हेच माझं… माझ्या काळजातलं बळ

माझा श्वास… माझा विश्वास

माझ्यासाठी खास

 

मी बघतच राहिले.

आणि माझ्या लक्षात आलं,

या एवढ्या कणखर कशा?

त्यांच्याच तर आहेत सार्‍या दिशा

 

©  सुश्री नीलम माणगावे

संपर्क – जयसिंगपूर, जिल्हा कोल्हापूर, मो  9421200421

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ तारा… ☆ श्री सुहास रघुनाथ पंडित ☆

श्री सुहास रघुनाथ पंडित

? कवितेचा उत्सव ?

☆ तारा… ☆ श्री सुहास रघुनाथ पंडित 

गोदावरीच्या काठावरूनी सांगत आला वारा

कृष्णेकाठी तळपत आहे साहित्यातील तारा

*

जनस्थानाचे सोडुन बंधन

गणरायाला करुन वंदन

शब्दांकूर ते येता उगवून

पानोपानी आला बहरून अक्षर मोगरा

*

परंपरांच्या मूळात जाऊन

लोकजीवनाला अभ्यासून

ग्रंथांमधले ज्ञान तपासून

लोककलांचे पूजक बनुनी जपले कला मंदिरा

*

अज्ञानाचा बुरखा फाडून

कण ज्ञानाचे अखंड वेचून

स्पष्ट मांडण्या मते आपली कधीच नाही कचरला

*

ओवी, गीते, लोककथा कथन

अभिनय साथीला अभिवाचन

जीवंत तुम्ही आहे ठेवली महाराष्ट्राची लोकधारा

*

आता गाठणे आहे दिल्ली

अभिजात मराठी सुखावली

कर्तृत्वाची हीच पावती जाहला गौरव आज खरा

कृष्णेकाठी तळपत आहे साहित्यातील तारा.

© श्री सुहास रघुनाथ पंडित 

सांगली (महाराष्ट्र)

मो – 9421225491

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ श्री अशोक भांबुरे जी यांची कविता अभिव्यक्ती #267 ☆ भेटतो चांदवा… ☆ श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे ☆

श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे

? अशोक भांबुरे जी यांची कविता अभिव्यक्ती # 267 ?

भेटतो चांदवा ☆ श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे ☆

माझ्या प्रीतीच्या फुलात, रात्री पाहतो चांदवा

आकाशात नाही तरी, आहे भेटतो चांदवा

*

मीही भाग्यवंत आहे, चांदण्यांच्या सोबतीने

आहे अंगणात माझ्या, पिंगा घालतो चांदवा

*

आडवाटेचा हा मार्ग, नाही साथ सोडलेली

रोज सोबतीने माझ्या, रस्ता चालतो चांदवा

*

काही दिवसांचा खाडा, ठेवे अंधारात मला

चंद्र किरणेही स्वतःची, देणे टाळतो चांदवा

*

आकाशाच्या गादीवर, त्याला झोप येत नाही

घरी जाण्याच्याचसाठी, घटका मोजतो चांदवा

*

माझी आठवण ठेवली, नाही दुर्लक्षित झालो

माझ्या दारात येऊन, कायम थांबतो चांदवा

*

हाती त्याच्या ना घड्याळ, तरी पाळतो तो वेळा

कामावरती वेळेवर, आहे पोचतो चांदवा

© श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे

धनकवडी, पुणे ४११ ०४३.

[email protected]

मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ जुगाराचा घोडा… ☆ श्रीशैल चौगुले ☆

श्रीशैल चौगुले

? कवितेचा उत्सव ?

☆ जुगाराचा घोडा… ☆ श्रीशैल चौगुले ☆

उधळून गेला

आयुष्याचा घोडा

तबेल्याची संगत

मालकाचा जोडा.

*

रंगलेला जीव

शर्यतीचा पक्का

मैदानात धाव

जुगाराचा एक्का.

*

संघर्षात सुख

अनुभवे खुप

नियतीचे बंध

जीवनाचे रुप.

*

अमापाची गर्दी

लौकिकाचा राजा

सोबतीचे पान

गुलामीची सजा.

*

फसलेला डाव

असूरांची माया

वेळेसाठी घोडा

पटावर काया.

 

© श्रीशैल चौगुले

मो. ९६७३०१२०९०.

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ मी डिसेंबर… ☆ सुश्री त्रिशला शहा ☆

सुश्री त्रिशला शहा

? कवितेचा उत्सव ?

☆ मी डिसेंबर… ☆ सुश्री त्रिशला शहा ☆

नमस्कार लोकहो,

निरोप द्या आता मजला

फिरुन येईन पुढच्या साला

बारा महिन्यातला मी बारावा

नेहमीच असतो नंबर शेवटी माझा

कामी येतो मी तुमच्यासाठी

गुलाबी थंडी असते माझ्याचवेळी

ख्रिसमस आणि दत्तजयंती

साजरी होते माझ्याचवेळी

एकतीस तारीख असते सर्व मासी

पण साजरी होते माझ्याचवेळी

मी जातो म्हणूनच नविन साल

सुरु होते माझ्याच पाठी

म्हणूनच म्हणतो निरोप द्या आता मजला

नविन वर्षाची पहाट येईल आता

स्वागत त्याचे करा जल्लोषी

महिना बारावा म्हणून पुन्हा येईन मी

© सुश्री त्रिशला शहा

मिरज

 ≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचतांना वेचलेले ☆ काही राहून तर नाही ना गेलं? – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ. शीतल कुलकर्णी ☆

 

📖 वाचताना वेचलेले 📖

काही राहून तर नाही ना गेलं? – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ. शीतल कुलकर्णी 

           तीन महिन्यांच्या बाळाला

             दाईपाशी ठेवून

        कामावर जाणाऱ्या आईला

                 दाईनं विचारलं ~

     कांही राहून तर नाही ना गेलं ?

        पर्स, किल्ल्या सगळं घेतलंत ना ?

             आता ती कशी हो, हो म्हणेल ?

         पैशापाठी पळता-पळता

       सगळं काही मिळविण्याच्या

        महत्वाकांक्षेपोटी

    ती जिच्यासाठी एवढा आटापिटा

      करतेय तीच तर राहून गेलीय !

 *

      लग्नात नवऱ्या मुलीस सासरी

       पाठवताना लग्नाचा हाॅल

       रिकामा करून देताना

      मुलीच्या आत्यानं विचारलं ~

  दादा, कांही राहून तर नाही गेलं ना ?

            चेक कर जरा नीट..!

       बाप चेक करायला गेला, तर

          वधूच्या खोलीत

     कांही फुलं सुकून पडलेली दिसली.

       सगळंच तर मागं राहून गेलंय.

        २१ वर्षे जे नाव घेऊन आपण

    जिला लाडानं हाक मारत होतो,

     ते नाव तिथंच सुटून गेलंय, आणि

       त्या नावापुढे आतापर्यंत

        अभिमानानं जे नाव लागत होतं,

     ते नावही आता तिथंच राहून गेलंय.

 *

       दादा, बघितलंस ?

   काही मागे राहून तर नाही ना गेलं ?

      बहिणीच्या या प्रश्नावर

  भरून आलेले डोळे लपवत बाप

  काही बोलला तर नाही, पण

    त्याच्या मनात विचार आला~

     सगळं काही तर इथंच राहून गेलंय !

 *

     मोठी मनीषा मनी बाळगून मुलाला

     शिक्षणासाठी परदेशात पाठवलं होतं,

   आणि तो शिकून तिथंच सेटल झाला.

     नातवाच्या जन्मावेळी मोठ्या

      मुश्किलीनं तीन महिन्यांचा

      व्हिसा मिळाला होता,

  आणि निघतेवेळी मुलानं विचारलं ~

      बाबा, सगळं कांही चेक केलंय ना ?

          काही राहून तर नाही ना गेलं ?

         काय सांगू त्याला, की आता..

      आता राहून जाण्यासारखं 

      माझ्यापाशी उरलं तरी काय आहे ..!

 *

            सेवानिवृत्तीचे दिवशी

         पी.ए.नं आठवण करून दिली ~

                 चेक करून घ्या सर ..!

           काही राहून तर नाही ना गेलं ?

     थोडं थांबलो, आणि मनात विचार

             आला, सगळं जीवन तर

       इथंच येण्या-जाण्यात निघून गेलं.

      आता आणखी काय राहून

          गेलं असणार आहे?

 *

      स्मशानातून परतताना मुलानं …

      मान वळवली पुन्हा एकदा,

         चितेकडे पाहण्यासाठी …

               पित्याच्या चितेच्या

           भडकत्या आगीकडे पाहून

              त्याचं मन भरून आलं.

                 धावतच तो गेला

       पित्याच्या चेहऱ्याची एक

         झलक पाहण्याचा

           असफल प्रयत्न केला….

             आणि तो परतला.

                 मित्रानं विचारलं ~

            काही राहून गेलं होतं कां रे ?

 *

          भरल्या डोळ्यांनी तो बोलला ~

      नाही , काहीच नाही राहिलं आता.

        आणि जे काही राहून गेलंय,

        ते नेहमीच माझ्या सोबत राहील.

 *

एकदा… थोडा वेळ काढून वाचा,

   कदाचित …जुना काळ आठवेल,

             डोळे भरून येतील, आणि

          आज मन भरून जगण्याचं

         कारण मिळेल !

 *

  मित्रांनो, कुणास ठाऊक ?केव्हा या जीवनाची संध्याकाळ होईल.

 *

             असं काही होण्याआधी

               सर्वांना जवळ घ्या,

           त्यांच्या पाठीवर हात फिरवा.

         त्यांच्याशी प्रेमानं बोलून घ्या

     जेणेकरुन कांही राहून जाऊ नये ..!                                 

लेखक: अज्ञात

प्रस्तुती :सौ. शीतल कुलकर्णी

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – चित्रकाव्य ☆ – मावळला ‘अर्थ – सूर्य’ … – ☆ श्री आशिष बिवलकर ☆

श्री आशिष  बिवलकर

?️?  चित्रकाव्य  ?️?

? मावळला ‘अर्थ-सूर्य’? श्री आशिष  बिवलकर ☆

अर्थ व्यवस्थेचा | गेला सरदार |

वित्त कारभार | सुधारून ||१||

*

विद्या विभूषित | श्रेष्ठ अर्थतज्ञ  |

राष्ट्रासी कृतज्ञ | देशसेवा ||२||

*

विसावे शतक | सरता सरता |

तारणहारता | व्यवस्थेचा ||३||

*

अर्थव्यवस्थेची | सुधारली नीती |

विकासाची गती | शिल्पकार ||४||

*

मुक्त धोरणाने | बदलली दिशा |

पल्लवीत आशा | देशासाठी ||५||

*

राजकारणात | अंगी मौनव्रत |

संयमी इभ्रत | राखुनिया ||६||

*

अर्थ माळेतील | मणी ओघळला |

आज मावळला | अर्थसूर्य ||७||

.. .. जेष्ठ अर्थतज्ञ डॉ. मनमोहन सिंग यांना भावपूर्ण श्रद्धांजली 💐

© श्री आशिष  बिवलकर

बदलापूर

मो 9518942105

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ देव हासले… ☆ प्रा तुकाराम दादा पाटील ☆

श्री तुकाराम दादा पाटील

? कवितेचा उत्सव ?

☆ देव हासले ☆ प्रा तुकाराम दादा पाटील ☆

मला तुला जपायला कुणी तरी सुनावले

दिवानगी नको करू जपून टाक पावले

*

म्हणू नको उगाच तू तुलाच खूप चांगला

तुझ्या पुढे कधी तरी बरेच लोक गाजले

*

धरून ध्येय चांगले लपून का बसायचे

जगात या जगायचे करून काम चांगले

*

नमून वागणे बरे नको मिजास दाखवू

गरीब तारले इथे मुजोर दूर फेकले

*

चुका करून वागतो पुन्हा हसून सांगतो

सुधारला कधी न तो उपाय खूप योजले

*

तमाम जिंदगी तुला जगायची खरीखुरी

जुन्यातले जुने खरे बघून सर्व दाखले

*

जगात सत्य तेवढे टिकून आज राहते

पळून दैन्य चालले म्हणून देव हासले

© प्रा. तुकाराम दादा पाटील

मुळचा पत्ता  –  मु.पो. भोसे  ता.मिरज  जि.सांगली

सध्या राॅयल रोहाना, जुना जकातनाका वाल्हेकरवाडी रोड चिंचवड पुणे ३३

दुरध्वनी – ९०७५६३४८२४, ९८२२०१८५२६

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ न्यायनिवाडा… ☆ सौ. ज्योती कुळकर्णी ☆

सौ. ज्योती कुळकर्णी 

? कवितेचा उत्सव ?

☆ न्यायनिवाडा…☆ सौ. ज्योती कुळकर्णी ☆

(आनंदकंद)

तत्त्वास सिद्ध करण्या वादात जिंकते मी

नाते जपावयाला वादास टाळते मी

*

डाकू मतामतांच्या चिखलात लोळणारे

पंकात पंकजाची का वाट पाहते मी

*

केले कुणी गुन्हे जर आहेत पाठराखे

निष्पाप शोधते अन चौकीत डांबते मी

*

नादान लोक सारे चलतीच आज त्यांची

साधे दिसो कुणीही वेशीस टांगते मी

*

विसरून मानवत्वा संहार होत आहे

खुर्चीत तेच दिसता चित्तास जाळते मी

*

मी व्यक्त होत नाही झुरते मनात माझ्या

अश्रू गिळून अपुले चुप्पीच साधते मी

*

टीका करून काही निर्माण होत नाही

काव्यात मल्लिनाथी सृजनास गाडते मी

© सौ. ज्योती कुळकर्णी

अकोला

मोबा. नं. ९८२२१०९६२४

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares