Tag: #मराठी-कविता

श्री तुकाराम दादा पाटील

 कवितेचा उत्सव 

☆ गुलामी… ☆ प्रा तुकाराम दादा पाटील ☆

☆

मनासी मनांचे पटू लागले

बखेडे जरासे मिटू लागले

*

किती छान आली नवी बातमी

विरोधीच मागे हटू लागले

*

नवा जोम येता मनाला पुन्हा

करायास धंदा झटू लागले

*

मिळू लागले चार पैसे तसे

जुने कर्ज काही फिटू लागले

*

इरादेच सारे नवे बांधले

तसे स्वप्न साधे नटू लागले

*

हसू लागले दैव कामा मुळे

खुळे दु:ख सारे घटू लागले

*

सुखाचा दिलासा मिळू लागता

व्यथांचे पसारे कटू लागले

*

गुलामी कुणाची नको वाटली

तसे बंध खोटे तुटू लागले

☆

© प्रा. तुकाराम दादा पाटील

मुळचा पत्ता  –  मु.पो. भोसे  ता.मिरज  जि.सांगली

सध्या राॅयल रोहाना, जुना जकातनाका वाल्हेकरवाडी रोड चिंचवड पुणे ३३

दुरध्वनी – ९०७५६३४८२४, ९८२२०१८५२६

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर ≈

सुश्री अरूणा मुल्हेरकर

 कवितेचा उत्सव 

☆ ‘अवघा रंग एक झाला…’ ☆ सुश्री अरूणा मुल्हेरकर ☆

(वृत्त – मुद्रिका १ला चरण १०+११, २रा चरण १४+१३)

☆

पांडुरंग द्वारी रंग एकचि जमला

अवघा रंग एक झाला विठू भक्तगण नाचला

*

नाही याति धर्म मुखातचि एक नाम

विठोबाच्या दरबारात भक्ताचेच काम धाम

*

टाळ मृदुंग गजर चंद्रभागेतीरी

वारकरी हरीचा दास शुद्ध भावे स्नान करी

*

तुळशीमाळ गळा शोभतसे पितांबर

चंदनाचा टिळा भाळी विराजे तेज मुखावर

*

साजिरा गोजिरा उभा जो विटेवरी

भक्ताच्या काजासाठी धावतसे तो श्रीहरी

*

पांडुरंग विठ्ठल नामी दंग झाला

अवघा रंग एक झाला रंग रंग एक झाला

☆

©  सुश्री अरूणा मुल्हेरकर

डेट्राॅईट (मिशिगन) यू.एस्.ए.

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री आशिष  बिवलकर

  चित्रकाव्य  

– भान – ☆ श्री आशिष  बिवलकर ☆

☆

मतदान केले | वाढूनिया टक्का |

निर्धाराने पक्का | मतदार ||१||

*

शिस्तीत रांगेत | केले मतदान |

लोकशाही भान | ठेवुनिया ||२||

*

गरीब श्रीमंत | एकाच रांगेत |

पवित्र गंगेत | न्हाण्यासाठी ||३||

*

लोकशाही नांदे | राजा मतदार |

बने सरकार | बहुमत ||४||

*

संघराज्य रीत | चालवती राज्य |

लोकशाही पूज्य | जनतेला ||५||

*

आघाडी बिघाडी | युती महायुती |

नाना करामती | खेळ सारा ||६||

*

राजकारण्यानो | दिला आम्ही कौल |

नका मांडू चूल | दुज्या संगे ||७||

☆

(चित्र – साभार श्री आशिष  बिवलकर)

© श्री आशिष  बिवलकर

बदलापूर

मो 9518942105

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर

सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे

 कवितेचा उत्सव 

☆ समाधीस्थ ज्ञानदेव… ☆ सुश्री उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे ☆

☆

आळंदी सोडून चालली ती,

चार सान गोजिरी मुले !

काट्याकुट्यांच्या मार्गामध्ये,

अडखळत होती त्यांची पाऊले!…. १

*

 आळंदीकरांनी हिणविले तयांना,

‘संन्याशाची मुले’ म्हणूनी!

 व्याकुळलेली मने घेऊनी,

 चालली लेकरे हतबल होऊनी!.. २

*

निवृत्तीचा स्वभाव संयत,

ज्ञानाची त्या होती साथ!

सोपान मुक्ता पाठी त्यांच्या,

 चालू लागले अवघड वाट!… ३

*

 पैठण क्षेत्री गेली भावंडे,

 मिळेल काही न्याय म्हणूनी!

 मोठे पण त्यांचे नाही आले,

 शास्त्री पंडित यांच्याही ध्यानी!.. ३

*

दुःखी होऊनी परत निघाली,

घेऊन आली शुद्धिपत्रास !

आता तरी मिळेल का हो,

 करण्या आम्हा आळंदीत वास!.. ४

*

पैठण, नेवासे वाट चालता,

 केले काही चमत्कार जनी!

कळून येता त्यांची महती,

 अवाक् झाली सारीच मनी!… ५

*

आळंदीला परतून येता,

 ज्ञाना म्हणे कार्य ते झाले!

गुरु निवृत्तीची आज्ञा होता,

 समाधी घेण्या सिद्ध जाहले!.. ६

*

तिथे पाहिली जागा सत्वर,

 खोल विवर शोधिले त्यांनी!

ज्ञानदेव त्या विवरी शिरता,

 शिळा ठेवली निवृत्तीनाथांनी!… ७

*

योगेश्वर रूप ते ज्ञानदेव,

आळंदीस समाधीस्थ झाले!

अजून त्याची साक्ष देत हा,

 सोन्याचा पिंपळ त्यावरी झुले !… ८

☆

© सुश्री उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री हरिश्चंद्र कोठावदे

 कवितेचा उत्सव 

☆ आयुष्याच्या होकाराला… ☆ श्री हरिश्चंद्र कोठावदे ☆

☆

आयुष्याच्या होकाराला, कौल जरासा लाविन म्हणतो

वाट संपली वाटचाल पण, अजुन जराशी करीन म्हणतो

*

जागविल्या मी कितीक राती, नभांगणीचे मोजत तारे

जपमाळेमधि स्वप्नांच्या ह्या, नवीन तारे ओविन म्हणतो

*

अंतर्यामी कुसुमांच्या मी, शिरता वाटे कवी जाहलो

ह्रदयकवाडे काट्यांचीही, जरा किलकिली करीन म्हणतो

*

नकार होता ह्या मातीचा, बीज उधळले वाऱ्यावर मी

सुदूर कोठे असेल रुजले, शोध तयाचा घेइन म्हणतो

*

कालपरत्वे गहाळ झाली, काळजातली काही गावे

प्राणप्रतिष्ठा पुन्हा तयांची, नकाशात मी करीन म्हणतो

*

द्यावी बुडवुन भोगशिदोरी, तळ नसलेल्या अथांग डोही

पुन्हा लिहाया नवी कहाणी, कागद कोरा होइन म्हणतो

*

विलया न्यावी कशी सागरा, मलीन अजुनी इतुकी गंगा

कुठे अजूनी स्वर्ण कसाला, अजुन जळत मी राहिन म्हणतो !

☆

(वनहरिणी )

 

© श्री हरिश्चंद्र कोठावदे

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सौ. वृंदा गंभीर

कवितेचा उत्सव

☆ सांगा बाई कधी रिकामी असते का ? ☆ सौ. वृंदा गंभीर ☆

☆

सांगा बाई कधी रिकामी असते का?

कुठेतरी ठेवलेली पोटली

सापडतेच ना?

डाळींच्या डब्यात गव्हाच्या पोत्यात

कुठे न कुठे पैसे सापडतात ना?

बाई ची नजर आणि भविष्याचा विचार खराच असतो ना?

सांगा बाई कधी रिकामी असते का?

*

डबा जरी रिकामा असला तरी वळचणीला सापडतच ना,

पोत्याची थप्पी नसली तरी उतरंडीत धान्य असतंच ना,

भाजी नसेलतर आमटी शिजतेच ना.

सांगा बाई कधी रिकामी असते का?

*

घर सांभाळून काम करतेच ना,

बरोबरीने काम करून शेरडं, करडं सांभाळतेच ना,

ठेवती जपून पैसापाणी वेळेनुसार देतेच ना,

जेव्हा कुणाचा आधार मिळत नाही तेंव्हा मदत करतेच ना

सांगा बाई कधी रिकामी असते का?

*

का होते पुरुषांचेच कौतुक नेहमी?

 बाई कौतुकाची अधिकारी असतेच ना,

संकटाना तोंड देऊन तीही संसार सावरतेच ना,

गोड बोलून नाती जपून एकोप्याने राहतेच ना,

तरीही बाईच दोषी असं म्हणतात च का?

सांगा बाई कधी रिकामी असते का?

☆

© सौ. वृंदा पंकज गंभीर (दत्तकन्या)

न-हे, पुणे. – मो न. 8799843148

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री मोहन निमोणकर 

 वाचताना वेचलेले 

☆ “रिटायर्ड  वडील…!!!” – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – श्री मोहन निमोणकर ☆

☆

आज जेवून झाल्यावर वडील म्हणाले …

 

” मी आता रिटायर्ड होतोय.

मला आता नवीन कपडे नको. 

जे असेल, ते मी जेवीन. 

रोज वाचायला पेपर नको. 

आजपासून सिगरेट बंद. 

तुम्ही मला जसं ठेवाल, तसा मी राहीन.”

 

…. काहीतरी कापताना सुरीनं बोट कापलं जावं आणि 

टचकन पाणी डोळ्यात यावं .. काळीजच तुटावं, 

अगदी तसं झालं…

 

एवढंच कळलं, की आजवर

जे जपलं, ते सारंच फसलं…

 

का वडिलांना वाटलं, ते

ओझं होतील माझ्यावर…?

 

मला त्रास होईल, जर ते गेले 

नाहीत कामावर…?

 

ते घरात राहिले, 

म्हणून कोणी ऐतखाऊ म्हणेल…

की त्यांची घरातली किंमत शून्य बनेल…???

 

आज का त्यांनी दम दिला नाही…?

“काय हवं ते करा, माझी तब्बेत बरी नाही, 

मला कामावर जायला जमणार नाही…”

 

खरंतर हा अधिकार आहे, त्यांचा सांगण्याचा. 

पण मग ते काकुळतीला का आले…?

 

ह्या विचारातच माझं मनं 

खचलं. नंतर माझं उत्तर मला मिळालं…

 

…. जसजसा मी मोठा होत गेलो, वडिलांच्या कवेत मावेनासा झालो. 

तेव्हा नुसतं माझं शरीरच वाढत नव्हतं, 

…. तर त्याबरोबर वाढत होता तो अहंकार 

…. आणि त्यानं वाढत होता, तो विसंवाद…

 

आई जवळची वाटत होती.

पण, वडिलांशी दुरावा साठत होता…

 

मनाच्या खोल तळापर्यंत

प्रेमच प्रेम होतं. पण, ते कधी शब्दांत सांगताच आलं नाही…

 

वडिलांनीही ते दाखवलं असेल

…  पण, दिसण्यात आलं नाही.

 

मला लहानाचा मोठा करणारे वडील, 

आज स्वतःच स्वतःला लहान समजत होते…

 

मला ओरडणारे – शिकवणारे वडील, 

का कुणास ठाऊक.. बोलतांना धजत होते…

 

मनानं कष्ट करायला तयार असलेल्या वडिलांना, 

शरीर साथ देत नव्हतं…

 

शून्यातून सारं उभं केलेल्या तपस्वीला, 

घरात नुसतं बसू देत नव्हतं…

 

…… हे मी नेमकं ओळखलं…!!

 

खरंतर मी कामावर जायला लागल्यापासून, 

सांगायचंच  होतं त्यांना – 

की थकला आहात, आराम करा. पण,

 

आपला अधिकार नव्हे, सूर्याला सांगायचा, की 

“मावळ आता”…!!

 

लहानपणीचे हट्ट पुरवणारे वडील… 

मधल्या वयांत अभ्यासासाठी ओरडणारे वडील…

आणि नंतर चांगलं वागण्यासाठी कानउघडणी करणारे वडील…

 

आजवर सारं काही देऊन 

कसलीच अपेक्षा न ठेवता, 

जेव्हा खुर्चीत शांत बसतात,

तेव्हा वाटतं, की जणू काही 

आभाळंच खाली झुकलंय !!

 

कधीतरी या आभाळाला जवळ बोलवून 

.. खूप काही बोलावसं वाटतं…!!

 

पण तेव्हा लक्षात येतं, की 

आभाळ कधीच झुकत नाही, 

ते झुकल्यासारखं फक्त वाटतं…!!

 

आज माझंच मला कळून चुकलं, 

की आभाळाची छत्रछायाही 

खूप काही देऊन जाते…!!!

 

सर्व रिटायर्ड आणि जेष्ठ नागरिकांना समर्पित…!!!

☆

कवी : अज्ञात

संग्राहक : श्री मोहन निमोणकर

संपर्क – सिंहगडरोड, पुणे-५१ मो.  ८४४६३९५७१३.

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सौ. अर्चना गादीकर निकारंगे

 कवितेचा उत्सव 

☆ आगंतुक… ☆ सौ. अर्चना गादीकर निकारंगे ☆

☆

बागेच्या कोपर्‍यात एका वेलीवर अचानक नकळत त्यांचे अंकुरणे,

दुर्लक्षित वेलीला त्याने नवचैतन्य येणे

किती तो त्यांचा कसोशीचा प्रयत्न म्हणावा ?

 

न राहावून मी त्यांच्याजवळ गेले

नाजूक, पितवर्णी त्यांना निरखितच राहीले.

दुर्लक्षित अवहेलित त्या वेलीले

त्या आगंतुक फुलांनी मातृत्व बहाल केले.

☆

© सुश्री अर्चना गादीकर निकारंगे 

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈