Tag: #मराठी-कविता

प्रा. सौ. सुमती पवार

 कवितेचा उत्सव 

बाहेर चांदण्यात ,मज साद तुझी आली

आणि पुन्हा नव्याने ,मी पहा सजुनी आली ….

तो चंद्र तो चकोर, मन होई भावभोर

तो शीत शीत वायु, तो गगनी चंद्रमोर

तू शोध मज आता..मी भाव वेल झाली…

                   बाहेर चांदण्यात ……

तू मोकळा मुकुंद,मज दूर हाक मारी

मी बैसले रे येथे , बघ कालिंदी किनारी

मज शोध शोधता रे , भूमी धुक्यात न्हाली

                            बाहेर चांदण्यात ….

अद्वैत रे मनांचे,उठले पहा तरंग

पाण्यात दर्पणी या, मज भासतो श्रीरंग

मी मनी दर्पणात,तेव्हा तुझीच झाली

                         बाहेर चांदण्यात …

हा खेळ जीवनात, प्रीतीत डुंबण्यात

हृदयात बैस माझ्या,ठेवते लोचनात

तू आठवे मनात, चढली पहाच लाली..

                      बाहेर चांदण्यात …

                             मज साद… तुझी…

                                        आली ……

© प्रा.सौ.सुमती पवार ,नाशिक

दि: ०२/०२/२०२१, वेळ : रात्री: १२:२४

(९७६३६०५६४२)

[email protected]

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

 कवितेचा उत्सव 

☆ जुने दिवस ☆ मेहबूब जमादार ☆ 

गेले ते जुने दिवस

आठवणीत राहीलेले

पुन्हा पुन्हा स्मरूनी

काळजात दाटलेले

विश्वासाचं नातं कसं

ठेवूनी होतं मनांत

सोनंही पिकायचं

माळावरच्या रानांत

दरोड्याची नसे चिंता

चोरी कधी नसायची

काठीला सोनं बांधून

दिवसा माणसं फिरायची

हरे एक घराला कसा

माणूसकीचा वास होता

घराच्या सर्वा भिंतीना

आपुलकीचा श्वास होता

कांही कुठे घडले तर

माणसं पळत यायची

सा-या सुख दु:खात

संगत सोबत करायची

हल्लीचा पाऊस तर

केंव्हाही पडत असतो

रानांतल्या पिकांसह

शेतक-यांना रडवत असतो

आता कांही झालं तरी

जवळ कोण येत नाही

माणूसकीचं दार सुध्दा

शेजारी उगडत नाही

आज सारं आठवता

डोळे भरून येतात

गतकालीन स्मृतीनां

मनांत कोंब फुटतात

© मेहबूब जमादार

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

श्री राजकुमार दत्तात्रय कवठेकर

 कवितेचा उत्सव 

☆ दान… ☆ श्री राजकुमार कवठेकर ☆ 

दान…

प्रकाश जगतात

आपल्याच सौंदर्याचा टेंभा मिरवणाऱ्यांना

माहिती नसते की

काळोखाचेही असते जग, प्रकाश जगाप्रमाणेच

अदभुत अन् विलक्षण..

पहा नं,

प्रकाशाच्या मिटतात पाकळ्या अन्

माना टाकतात रंगबिरंगी ही फुले,

तेंव्हा रातराणी..जाई ..जुईच्या

सुरु होतात दर्वळवेळा.

काळोखावर कोरलेली ही नक्षी,जणू

चांदणवेलच.

अन् एरव्ही पाना पानात मिटून असलेला

काजव्यांचा थवा उतरतो..तरंगतो अवकाशात

तेंव्हा वाटते जणू आकाश-झुंबरच.

दृष्टी पलीकडे याहूनही बरेच काही असे.

वाटते,

‘त्याने’ साऱ्यांनाच दिले आहे सारे काही

भरभरून…

ज्याच्या त्याच्या तोलाचे.. मापाचे.

फक्त

वेळ अन् संधी यायचा अवकाश…..

© श्री राजकुमार दत्तात्रय कवठेकर

संपर्क : ओंकार अपार्टमेंट, डी बिल्डिंग, शनिवार पेठ, आशा  टाकिज जवळ, मिरज

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

 कवितेचा उत्सव 

☆ शंख ☆ सुश्री नीरजा ☆ 

लहानपणी भातुकली खेळताना

रागाने पहिला डाव मोडून

मी दुसरा डाव मांडला,

तेव्हा तो म्हणाला,

‘तसं कोणाचंच कोणावाचून अडत नाही,

फक्त चालताना पाऊल अडखळलं

तर मागं वळता येत नाही.

चालता चालता आपणच रस्ते पुसून टाकलेले असतात.’

तेव्हा मी म्हटलं,

‘ तोल सावरला की,

पदरात पडलेले शंखही

सुरात फुंकता येतात.’

© नीरजा 

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

लिहिली नसती कविता

तर काहीच बिघडलं नसतं

मनातल्या मनात काहीतरी

खदखदत राहीलं असतं

मिळालं नसतं स्वास्थ्य

कदाचित झोपही नसती लागली

गुंजत राहिली असती काळजात

वर्तमान भूत भविष्याची

शुभाशुभाची प्रश्नावली

प्रश्र्न ही माझेच आणि

उत्तरं माझीच असती

आणि मग मीच माझ्याशी

लढलो असतो कुस्ती

बघणारा मीच लढणारा ही मीच

एकांतात.

करून घेतला असता

मग मीच माझा घात

पण—————–

लिहिता झालो बरे झाले

निचरा होऊन मार्ग सापडले

आता कधी तरी तापतो तळपतो

आपोआपच शांत होतो

शब्दांशी लढतो त्यानाच कुरवाळतो

पुन्हा सामान्य होऊन सरकतो पुढे

आयुष्याचे चढ उतार चढण्यासाठी

जगण्याशी दिलखुलास लढण्यासाठी

हरण्यासाठी किंवा जिंकण्यासाठी

© श्री तुकाराम दादा पाटील

मुळचा पत्ता  –  मु.पो. भोसे  ता.मिरज  जि.सांगली

सध्या राॅयल रोहाना, जुना जकातनाका वाल्हेकरवाडी रोड चिंचवड पुणे ३३

दुरध्वनी – ९०७५६३४८२४, ९८२२०१८५२६

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

सौ. वंदना अशोक हुळबत्ते

 कवितेचा उत्सव 

☆ वाढत्या अक्षरांची कविता ☆ सौ. वंदना अशोक हुळबत्ते ☆ 

               तू           १

             माझा        २

           मी तुझी       ३

           एकरूप       ४

         अव्दैत सारे     ५

        ऋतू  ते हसले   ६

     हरकलो आपण    ७

   जीव गेला मोहरून   ८

दिसतो आपल्यात आता  ९

बहरलेला वसंतोत्सव       १०

© सौ.वंदना अशोक हुळबत्ते

मो.९६५७४९०८९२

सांगली 

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

श्री सुहास रघुनाथ पंडित

 वाचताना वेचलेले 

 ☆ तक्रार पेटी – कवी प्रा.विजय पोहनेरकर☆ श्री सुहास रघुनाथ पंडित☆ 

हजारो मिळोत का लाखो, किंवा मिळोत कोटी

काही काही माणसं म्हणजे निव्वळ तक्रार पेटी—-

हेच वाईट तेच वाईट, घोकत बसतात पाढे

समजतात मी सोडून सारे जगच वेडे—-

काही धरायचं काही सोडायचं कळत कसं नाही

किरकीऱ्या माणसाला सुख मिळतच नाही—-

नेहमीच तक्रारी केल्या की लोकं तुम्हाला टाळतात

नको रे बाबा म्हणून लांब लांब पळतात—-

याला त्याला नावं ठेऊन काही मिळत नाही

नकारात्मकता वाढत जाते कसं कळत नाही—–

Negativity वाढली की हाती काय येतं ?

शारीरिक व्याधी वाढून मन कलुषित होतं—-

मन कलुषित झालं की, सगळेच नकोसे वाटतात

त्यामुळेच जवळची नाती उसवतात आणि फाटतात—–

वेळीच सावध होऊन Adjust करायला शिका

पुन्हा पुन्हा त्याच त्याच करू नका चुका —–

माकड म्हणतं माझीच लाल, हा Concept सोडून द्या 

चांगल्याला चांगलं म्हणा, जीवनाचा आनंद घ्या —–

लोकं कशी जगतात जरा उघडून बघा डोळे

सोन्याचा घास असून करू नका वाट्टोळे—–

कुठल्याही परिस्थितीत मन प्रसन्न ठेवायचे

तक्रार पेटी होण्या पासून स्वतःला वाचवायचे—-

चेहरा पाडून बसू नका, उत्सव होऊ द्या जगण्याचा

इतरांना आनंद वाटू द्या तुमच्याकडे बघण्याचा —–

—– कवी प्रा.विजय पोहनेरकर

       9420929389

संग्राहक : श्री सुहास रघुनाथ पंडित

सांगली (महाराष्ट्र)

मो – 9421225491

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈