मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ माझा तू ☆ श्री उदय गोपीनाथ पोवळे

श्री उदय गोपीनाथ पोवळे

 

? कवितेचा उत्सव ?

☆ माझा तू ☆ श्री उदय गोपीनाथ पोवळे ☆ 

प्रेमाचा तू मोहरून टाकणारा

माझा प्रिय तू जीव लावणारा

माझाच तू, होतास माझा

होतास तू , प्रेमाचा माझा

 

मांडलास डाव, खेळ तो रचिला

प्रेमात रंगुनी तूच तो फुलविला

 

अघडीत घडले, काळ काळाकडूनी

कसा गेलास खेळ अर्धा सोडुनी

 

भार मज तो, खांद्यावर देऊन

गेलास तू का, मध्यावर सोडून

 

रुतलास तू, हृदयी तो काटा

तुझ्याविणा व्यर्थ, जीवन ते आता

 

तपा वरी वेळ ती, सरून गेली

तुझ्या येण्याची, आस ती पाहिली

 

नाही लागली हळद, नाही रे उतरली

शशी संगे साथीला, नाही मी बहरली

 

तुझ्याच प्रतीक्षेत, वेडी मी अजुनी

मनी ज्ञात आहे, येणार तू फिरुनी

 

निशेदिनी स्वप्नी तूच रोज येशी

आशा मनी खोटी तूच मज देशी

 

तुझ्याविणा कठीण आहे रे सगळे

तुझ्याविणा जग सगळे ते वेगळे

 

नसेल मनी तुझे येणे परतुनी

मलाच ने रे त्या, विश्व विलक्षणी

माझाच तू, होतास माझा

होतास तू, प्रेमाचा माझा

 

© श्री उदय गोपीनाथ पोवळे

मो. नं. ९८९२९५७००५. 

ठाणे

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – साप्ताहिक स्तम्भ ☆ सुजित साहित्य # 83 – पाऊस म्हटलं की….! ☆ श्री सुजित कदम

श्री सुजित कदम

☆ साप्ताहिक स्तंभ – सुजित साहित्य #83 ☆ 

☆ पाऊस म्हटलं की….! ☆ 

पाऊस म्हटलं की

आपण कधीतरी ऐकलेली

एखादी प्रेम कविता

सहज मनात येते..

कारण…,

आपण शहरात राहणारी माणसं…

आपल्याला त्याच्या आणि तिच्या

पलिकडे पाऊस आहे

असं कधी वाटतंच नाही..

पाऊस म्हटलं की…

आपण हरवून जातो

त्याच्या,तिच्या आठवणींमध्ये

पण हा पाऊस…

जितका त्याचा आणि तिचा आहे ना..,

तितकाच,शेतक-याचा ही आहे..

कदाचित जरा जास्तच…!

पण ह्या पावसातही एक

फरक असतो बरं का…

पाऊस जरा जास्त झाला ना

तर त्याला, तिला

काही फारसा फरक पडत नाही..

पण माझा शेतकरी मात्र

घाबरून जातो,रडकुंडीला येतो

पण तरीही…

डोळ्यांच्या आड पडणारा पाऊस

त्याच्या पापण्यांचा बांध सोडून

त्याच्या गालावर कधी ओघळत नाही

कारण…,

पाऊस म्हटलं की त्यालाही

आठवत असते त्यानं…

कधीतरी ऐकलेली एखादी

शेतीमाती वरची कविता…!

 

© सुजित कदम

पुणे, महाराष्ट्र

मो.७२७६२८२६२६

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ झूल ☆ सौ.मंजुषा आफळे

सौ.मंजुषा आफळे

? कवितेचा उत्सव ?

☆ झूल ☆ सौ. मंजुषा आफळे ☆

आनंदाची झूल हवी

हर एक त्या जीवाला

श्वासा संगे यातायात

घडे टाकून मनाला

 

तुडविता गं फुलांना

धावू नये वाटेवरी

सजवेल कोण झूल

तुजसाठी या भूवरी

 

मखमली झुल लाभे

असामान्य कर्तुत्वाला

सन्मान त्यांचाच होई

जागवितो, जो सत्याला

 

अंतरीचे प्रेम धागे

विणता झूल मोहवि

मनीची सद् भावना

आदराने गं फुलवी

 

रंग खोटे, झूलीवरी

काळासंगे विरणारी

अशी झूल नको देवा

गर्व तो जोपासणारी

 

पीडितांचा हात हाती

हरक्षणी देता साथ

निर्मळ आनंद होई

झूल पांघरी श्रीनाथ

© सौ.मंजुषा सुधीर आफळे

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ म्हणून मी नेहमी आनंदात असतो ☆ प्रस्तुती – श्री रवी साठे

? वाचताना वेचलेले ?

☆ म्हणून मी नेहमी आनंदात असतो ☆ प्रस्तुती – श्री रवी साठे ☆ 

मी भूतकाळ चघळत नाही

मी भविष्याची चिंता करत नाही नियोजन करतो

मी वर्तमानात जगतो

म्हणून मी नेहमी आनंदी असतो ☺️

 

मी कुणाकडुन काडीची अपेक्षा करत नाही,

मी कुणाबद्दल राग मनात धरत नाही,

मी लगेच सगळ्यांना माफ करतो,

म्हणून मी नेहमी आनंदी असतो. ☺️

 

मी हायफाय राहण्यासाठी धडपडत नाही,

आपुलकीची आणि मैत्रीची किंमत नसणाऱ्यासाठी कधीच दुःखाने तडफडत नाही,

साधं राहून आपल्या माणसांत सुखानं रमतो,

म्हणून मी नेहमी आनंदी असतो. ☺️

 

कोण काय बोलतं ह्याचा मी कधीच विचार करत नाही,

कोणी काहीही बोलल तरी पुन्हा मी ते स्मरत नाही,

माझे जीवन स्वछंदी आहे, ते मी मजेत जगतो,

म्हणून मी नेहमी आनंदी असतो. ☺️

 

मला ना पदाचा ना ज्ञानाचा अहंकार, 

तुच्छतेचा विचार कधी मनाला  नाही भावला,

पाय जमिनीवर ठेवून,  प्रसंगी अनवाणी चालतो, 

म्हणून मी नेहमी आनंदी असतो. ☺️

 

जगायला काहीच भौतिक सुख लागत नाही,

म्हणून मी गर्वाने कधीच वागत नाही,

सगळ्यांशी प्रेमाने आदराने आपुलकीने वागतो,

म्हणून मी नेहमी आनंदी असतो. ☺️

 

जन्म शाश्वत आहे तसा मृत्यू देखील शाश्वत आहे, ही जाणीव आहे, 

माझ्यातही दोष आहेत आणि काहीतरी नक्कीच उणीव आहे,

माझे दोष मी रोजच पाहून सुधारण्याचा प्रयत्न करतो,

म्हणून मी नेहमी आनंदी असतो.

                      

 आपले आनंदी रहाणे हाच आपल्या निरोगी जीवनाचा  मूलमंत्र आहे” ?

प्रस्तुती – श्री रवी साठे

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ चंद्र त्यांचा नी अमुचा ☆ श्री शामसुंदर महादेवराव धोपटे

श्री शामसुंदर महादेवराव धोपटे

☆ कवितेचा उत्सव ☆ चंद्र त्यांचा नी अमुचा ☆ श्री शामसुंदर महादेवराव धोपटे ☆

चंद्र त्यांचा मधुचंद्राचा

आम्हा कधी दिसलाच नाही

अमुचा चंद्र तो भाकरीचा

त्यांना कधी रूचलाच नाही

 

कोजागिरीच्या दुधात त्यांच्या

विसावला तो कसा ते पहिलेच नाही

असेलही तो भांड्यात अमुच्या

पण पडावा तो इतके दूधच नाही

 

सजलेल्या प्रेयसीच्या मुखाला

उपमा शशीची दिली तुम्ही

घामेजल्या चेहऱ्यात साजणीच्या

कधी तो विसावलाच नाही

 

असेल तो बरसवित अमृताला

आम्ही तो कधी चाखलाच नाही

झोपलो थकूनी तुज बघ पहाता

गोडवा अमृताचा हवा सा वाटलाच नाही.

 

कष्टाचा करपला जीव अमुचा

कधी सौंदर्य तुझे उलगडलेच नाही

वासरमणी तो जगवे जीव अमुचा

त्याहून तू सुंदर हे पटलेच नाही

          

© श्री शामसुंदर महादेवराव धोपटे

चंद्रपूर,  मो. 9822363911

≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित  ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ पुरस्कृत कविता – यशाहूनीही प्रयत्न सुंदर ☆ सौ.ज्योत्स्ना तानवडे

सौ.ज्योत्स्ना तानवडे

? कवितेचा उत्सव ?

☆ यशाहुनही प्रयत्न सुंदर ☆ सौ.ज्योत्स्ना तानवडे ☆ 

(जेष्ठोत्सव, पुणे मधील  द्वितीय  क्रमांक प्राप्त काव्यपूर्ती रचना.)

रमत गमत कोळी भिंतीवर चढे

वरून पावसाने खाली तो पडे

सूकत जमीन सारी ऊन ते पडे

रमत गमत कोळी पुन्हा वरचढे ||

 

संकटे येती जाती किती संसारात

भीक त्याला न घाली तोचि भाग्यवंत

पुन्हा यत्न करतो तो ठरतो यशवंत

प्रयत्नांते यश लाभे हाचि खरा मंत्र ||

 

प्रयत्ने वाळूचे कण रगडणे शक्य आहे

प्रयत्नांती परमेश्वर वसे हेचि सत्य आहे

धीर सोडू नको रे यश तुझेच आहे

पुढे पुढे चालत जा यशोमंदिर आहे ||

 

हार-जीत हा तर खेळाचा भाग आहे

पुन्हा नव्याने लढणे हाची नेम आहे

विवेकी संयत लढती यशस्वी होत आहे

जीवनाच्या खेळाचा हाच नियम आहे ||

 

बुद्धिवादी तू तर हे नियम जाणतोस

जिद्दीने लढूनी संकटांना हरवतोस

नवी नवी क्षितिजे अचूक गाठतोस

थांबला तो संपला हे सत्य जाणतोस ||

 

कोळ्याप्रमाणे पडणे उठणे तुला जमेल

जिद्द मात्र हरू नको शेवटी यश गवसेल

राखेतूनी ‘मन फिनिक्स’  जर तो उडेल

यशाच्या शिखरावरी  निश्चित विसावेल ||

 

(यातल्या पहिल्या चार ओळी दिल्या होत्या आणि पुढील ४५ मिनिटात तिथेच कविता लिहायची होती.)

© सौ.ज्योत्स्ना तानवडे

वारजे, पुणे.५८

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – साप्ताहिक स्तम्भ ☆ कवितेच्या प्रदेशात # 106 ☆ गज़ल ☆ सुश्री प्रभा सोनवणे

सुश्री प्रभा सोनवणे

? साप्ताहिक स्तम्भ – कवितेच्या प्रदेशात # 106 ?

☆ गज़ल ☆

जसे लव्हाळे जळात असते

तशी सदा तू   मनात असते

 

चिवटपणाची कमाल बघता

इथे तिथे त्या  घरात असते

 

 निशांत होता रवी उगवतो

जगी सुखाची प्रभात असते

 

 मनात माझ्या सदैव असता

 कधी कधी  मंदिरात असते

 

जमीन करते कयास नुसता

खरेखुरे अंबरात  असते

 

 ‘प्रभा’ मला तू नकोस विसरू

तुझ्याच मी अंगणात असते

 

© प्रभा सोनवणे

“सोनवणे हाऊस”, ३४८ सोमवार पेठ, पंधरा ऑगस्ट चौक, विश्वेश्वर बँकेसमोर, पुणे 411011

मोबाईल-९२७०७२९५०३,  email- [email protected]
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ वाटणी – उन्नती गाडगीळ  ☆ प्रस्तुती – सौ.  सुनिता गद्रे

सौ. सुनिता गद्रे

? वाचताना वेचलेले ?

☆ वाटणी – उन्नती गाडगीळ  ☆ प्रस्तुती – सौ.  सुनिता गद्रे☆ 

मंदिराबाहेर ठेवलेली पायताणं भिजली. त्या बरोबर माझ्या अंतरातील मिजास… उफाळून जीभेवर आली. हळहळली.. चडफडली.. अन् पुटपुटली…

” छीsss आता माझे तलम, मलमली मोजे ओले होतील ना ! “

समोर.. फूटपाथवर.. मोडक्या.. विटक्या छत्रीखाली काटका.. फाटका.. तरूण व्रुत्तपत्र, पुस्तके विक्रेता.. पुढ्यात पुस्तके मांडून बसलेला..

क्षणात..  अवखळ वावटळ  आली.. धारा नृत्य सुरू झाले. त्याची छत्री उडाली.. वर्षाराणीने पुस्तकांना अमृत पान दिले…

तो काटका.. फाटका असून.. न चडफडता.. हासत.. हासत.. फाटक्या कपड्यात पुस्तके बांधून झाडाखाली.. दुकान थाटून कुडकुडत उभा.. Great !!!

माझ्यातील मिजासीला.. गुर्मीला.. रडतराऊ व्रुत्तीला त्याच्या कृतीने टपली.. मारली !!!

? असाच एकदा.. आडदांड.. द्वाड .. वारा.. गवाक्षातून भसकन.. आत शिरला..

अन् क्षणार्धात… माझ्या मौल्यवान  फुलदाणीचा चक्काचूर झाला..

मी.. हुंदकत..स्फुंदत काचा गोळा करत राहिले..

इवली.. चिऊताई टकारून माझ्या कडे बघत होती..

वाऱ्याने पडलेले तिचे घरटे.. त्यातीलच  काडी काडी.. वेचून माझ्या गच्चीत.. आडोशाला घरटे बांधत होती..

फडफडत होती.. चिवचिवत होती..

धडपडत होती..

गिरकत.. मुरकत.. नेटानं.. पुन्हा पुन्हा.. बांधत होती..

टकमक माझ्या कडे बघून.. कसं जगायचं  या शास्त्रातली Phd मिळवलेली चिऊताई मला सांगत होती…

” सतत सतत रडायचं नसत.. मनाला आवरून.. लढायचं असतं!!!”

धन्यवाद?

 

© उन्नती गाडगीळ ??

प्रस्तुती –  सौ सुनीता गद्रे

माधवनगर सांगली, मो 960 47 25 805.

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ हो प्रसन्न आम्हाते… ☆ सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे

सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे

? कवितेचा उत्सव ?

☆ हो प्रसन्न आम्हाते….☆ सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे ☆

जय जय दुर्गे माते , भाव दुःखेहरिते ।

नमितो तुजप्रति देवी, हो प्रसन्न आम्हांते ।।

 

सकळांची जननी तू , तू जगउद्धारिणी 

किती असुरा मर्दियले , तू संकटनाशिनी ।।

 

महिषासुर मारला नि , पापच जगी ना उरले 

परि माते आता त्या पापाविण काही नुरले ।।

 

त्या असुरां मारून तू , का विसावलीस अशी 

ते हेरुन असुरसगे , करू धजावती सरशी ।।

 

किती काळ लोटला , महिषासुर गं पुनर्जन्मला 

कलियुगात या माते , तो अतीच गं मातला ।।

 

तेव्हा एकच होता, आता प्रकटे विविध रूपात 

भ्रष्टाचार नि दंगे-धोपे , वर्णू किती शब्दात ।।

 

बेकारी अन महागाई ही , बडगा जातीयतेचा 

किती अस्त्रे या असुरांपाशी , पार न लागे त्यांचा ।।

 

असूर-रूपही किती बदलले , दानव मानव झाले 

भयावह किती चेहरे त्यांचे , मनास जणू लाविले ।।

 

मानव म्हणुनी जवळी जाता , होई अशी फसगत 

भुई धोपटता सर्प निघावा , तशीच गं ही गत ।।

 

तुझ्या कृपेने जरी जन्मती , सगळे ‘ मानव ‘ म्हणुनी 

तरी कुणी त्यातले कितीकां छळती , माणूसपण विसरुनी ।।

 

मनामनात गं कलीच शिरला , तुझे स्थान डळमळते 

कुठे गुंतलीस माते इतकी , तुला का न हे कळते ।। 

 

का तूही भुललीस दिमाख पाहून तुझ्या पूजनाचा 

पामर मी तुज कसे गं सांगू , देखावा गं हा वरचा ।।

 

दुष्कृत्यांना दडवण्यास हा , समाजकार्याचा गं मुलामा 

भीषण वास्तव प्रत्यक्षी , जरी उदात्त भासे ही प्रतिमा ।। 

 

माते जाग तू स्वयेच आता , कारण शोधू नको कुठले 

दार उघड बया “ ऐसे प्रार्थाया , त्राणही ना आम्हा उरले ।। 

 

तव भक्त असूनही किती त्रासलो , सहन न हो काही आता 

धाव घेऊनी तार तू आई , तरीच म्हणू तुज “ तू जगमाता “ ।।  

 

© सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे

९८२२८४६७६२.

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ प्रीतीच्या चांदराती…. ☆ श्री शांताराम नांदगावकर

? कवितेचा उत्सव ?

☆ प्रीतीच्या चांदराती…. ☆ श्री शांताराम नांदगावकर ☆ 

 

प्रीतीच्या चांदराती घेऊनी हात हाती

जोडू अमोल नाती, ये ना

ये प्रिये !

 

फुलला हा कुंज सारा,हसली पाने फुले

रुसवा आता कशाला,अधरी प्रीती फुले

हासते चांदणे !

 

सरला आता दुरावा,मिटती का लोचने

सखये या मीलनाला नुरले काही उणे

हात दे,साथ दे !

 

©  श्री शांताराम नांदगावकर

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares
image_print