मराठी साहित्य – साप्ताहिक स्तम्भ ☆ रंजना जी यांचे साहित्य # 80 – कहाणी माई बाबांची ☆ श्रीमती रंजना मधुकरराव लसणे

श्रीमती रंजना मधुकरराव लसणे 

? कवितेचा उत्सव ?

☆ रंजना जी यांचे साहित्य # 80 – कहाणी माई बाबांची ☆

कळवळले बाबांचे मन।

माईनेही दिली  साथ

सोडून सारे मोह बंधन।

 

नाही किळस वाटली

भळभळत्या जखमांची।

फाटक्या तुटक्या कपड्यांची,

नि झडलेल्या बोटांची ।

 

सुसंस्कृतांनी बहिष्कृत

केलेल्या कुष्ठरोग्यांची ।

असाह्य  पिडीत जीवांची

जाणून  गाथा या जीवांची।

 

धुतल्या जखमा आणि

केली त्यांनी मलमपट्टी ।

घातली पाखरं मायेची

केली वेदनांशी गट्टी ।

 

अंधारी बुडलेल्या जीवांना

दिली उमेद  जगण्याची ।

पाहून अधम दुराचार

लाहीलाही झाली मनाची।

 

हजारोने जमली जणू

फौजच ही दुखीतांची।

रक्ताच्या नात्यांने नाकारले

तीच गत समाजाची ।

 

कुत्र्याची नसावी अशी 

तडफड पाहून जीवांची।

दुःखी झाली माई बाबा

ऐकून कहानी कर्माची ।

 

पोटच्या मुलांनाही लाजावे

अशी सेवा केली सर्वांची ।

जोडली मने सरकानेही

दिली साथ मदतीची ।

 

स्वप्नातीत भाग्य लाभले। 

नि उमेद आली जगण्याची।

आमच्यासाठी आनंदवन उभारले।

माणसं मिळाली हक्काची ।

 

अंधारच धुसर झाला नि

प्रभात झाली जीवनाची ।

देवही करी हेवा अशीच

करणी माई आणि बाबांची ।

 

आम्हालाच किळस येते

तुमच्या कुजट  विचारांची।

 तुमच्या कुजट विचारांची।

 तुमच्या कुजट  विचारांची ।

 

©  रंजना मधुकर लसणे

आखाडा बाळापूर, जिल्हा हिंगोली

9960128105

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ बेधुंद…. ☆ सुश्री अरूणा मुल्हेरकर

सुश्री अरूणा मुल्हेरकर

? कवितेचा उत्सव ?

☆ बेधुंद…. ☆ सुश्री अरूणा मुल्हेरकर ☆ 

अंधार दाटला चोहीकडे

मन झाले उदास

सूर आले भरभर जुळुनी

छेडिताना बिभास

 

प्रकाशल्या दशदिशा

बेधुंद मी खयालात

नुरले भान कशाचे

हरवले स्वर तरंगात

 

कलरव चाले विहगांचा

उडती स्वैर आकाशी

स्वच्छंदपणे भूमीवरती

खेळते मी सुरांशी

 

नव्हते कसले बंधन

वेळ काळाचे

जादुभर्‍या स्वरांना

फक्त कवटाळायाचे

 

सुरात असते भक्ति

सुरात असते शांति

विसरते देहभान

लाभे कशी मनःशांति

 

©  सुश्री अरूणा मुल्हेरकर

डेट्राॅईट (मिशिगन) यू.एस्.ए.

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कविता ☆ साप्ताहिक स्तम्भ # 100 – माझे आजोबा……! ☆ कविराज विजय यशवंत सातपुते

कविराज विजय यशवंत सातपुते

? साप्ताहिक स्तम्भ # 100 – विजय साहित्य ?

☆ माझे आजोबा……! ☆ कविराज विजय यशवंत सातपुते ☆

(काव्य प्रकार – पंचाक्षरी काव्य)

यशाचे बोट

प्रेम अलोट

माझे आजोबा

हिरवी नोट….!

 

प्रेमळ मित्र

हळवे चित्र

माझे आजोबा

संस्कार सत्र….!

 

शांत गाभारा

लाभे निवारा

माझे आजोबा

अमृत धारा….!

 

समाज प्रेमी

साहित्य प्रेमी

माझे आजोबा

कुटुंब प्रेमी….!

 

चंद्र हजार

सुखी संसार

माझे आजोबा

जीवनाधार…..!

 

सुर्य कलता

हात हलता

माझे आजोबा

मंत्र जाणता….!

 

हवे हवेसे

रजे मजेचे

माझे आजोबा

नाते उषेचे…!

 

© कविराज विजय यशवंत सातपुते 

सहकारनगर नंबर दोन, दशभुजा गणपती रोड, पुणे.  411 009.

मोबाईल  9371319798.

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ ती पहा,ती पहा….☆ स्व मनमोहन नातू

स्व .मनमोहन नातू

? कवितेचा उत्सव ?

☆ ती पहा,ती पहा….☆ स्व. मनमोहन नातू ☆

ती पहा,ती पहा बापूजींची प्राणज्योती

तारकांची सुमनमाला देव त्यांना वाहती

 

झुंजला राजासवे हा रंगला रंकासवे हा 

पेटता देहेहि आता दिव्यता दावुनी जाती.

 

 चंदनाचे खोड लाजे हा झिजे त्याहूनीही 

आज कोटी लोचनींच्या अश्रुमाला सांडिती

 

पृथ्वीच्या अक्षांशी लाली पृथ्वीच्या रेखांशी लाली

चार गोळ्या ज्या उडाल्या दशदिशांना कापिताती

 

नाव ज्यांचे ऐकुनिया थरकती सिंहासने

ना धरी तलवार हाती हा अहिंसेचा पुजारी

 

सत्य मानी देव आणि झुंजला खोट्यासवे

मृत्युच्या अंतीम वेळी नाव रामाचे मुखी.

 

सिंधु,गंगा आणि यमुना धन्य झाली अस्थिंनी

राख तुझी भारताच्या तिलक झाली रे ललाटी.

 

– स्व मनमोहन नातू 

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ दृढता….. ☆ श्रीशैल चौगुले

श्रीशैल चौगुले

? कवितेचा उत्सव ?

☆ दृढता….. ☆ श्रीशैल चौगुले ☆

काटा खुपता पायी

होई काळजाला ईजा

फुल तोडण्याची जी

वेलपर्णा  मिळे सजा.

 

माय,लेकरु जपे

अंतरीचे प्रेम देत

वेल जपते कळी

सुगंधाचे दान देत.

 

कधी कळावे मना

अज्ञानी माणसा गुढ

सल जीवना दुःख

मातीशी पराग दृढ.

 

© श्रीशैल चौगुले

९६७३०१२०९०

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – साप्ताहिक स्तम्भ ☆ सुजित साहित्य # 86 – मला वाटले.. ☆ श्री सुजित कदम

श्री सुजित कदम

☆ साप्ताहिक स्तंभ – सुजित साहित्य #86 ☆ 

☆ मला वाटले.. ☆ 

मला वाटले, भेटशील एकदा नंतर नंतर

कळले नाही, कसले तूझे हे जंतरमंतर…!

 

येते म्हणाली, होतीस तेव्हा जाता जाता

किती वाढले, दोघांमधले अंतर अंतर…!

 

रोज वाचतो, तू दिलेली ती पत्रे बित्रे

भिजून जाते, पत्रांमधले अक्षर अक्षर…!

 

तूला शोधतो, अजून मी ही जिकडेतिकडे

मला वाटते, मिळेल एखादे उत्तर बित्तर…!

 

स्वप्नात माझ्या, येतेस एकटी रात्री रात्री

नको वाटते, पहाट कधी ही रात्री नंतर…!

 

उभा राहिलो, ज्या वाटेवर एकटा एकटा

त्या वाटेचाही, रस्ता झाला नंतर नंतर…!

 

विसरून जावे, म्हणतो आता सारे सारे

कुठून येते, तूझी आठवण नंतर नंतर…!

 

मला वाटले, भेटशील एकदा नंतर नंतर

कळले नाही, कसले तूझे हे जंतरमंतर…!

 

© सुजित कदम

पुणे, महाराष्ट्र

मो.७२७६२८२६२६

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ सावली दिवाळीची…-सौ.अरुणा प्रकाश गोखले ☆ प्रस्तुती – सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे

सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे

? वाचताना वेचलेले ?

☆ सावली दिवाळीची… -सौ.अरुणा प्रकाश गोखले ☆ सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे ☆ 

(दिवाळी संपली, की एक वेगळीच हुरहुर वाटते. ती व्यक्त केली आहे ,सावली दिवाळीची ..या कवितेतून..) 

दिवाळीच्या दुसऱ्याच दिवशी,

कोणी काही खट्दिशी,

आकाशकंदील काढत नाही,

संपलेली दिवाळी काही,

त्यामुळे वाढत नाही !

 

दोन दिवस अंगणातही ,

रेंगाळत राहतात पणत्या,

स्नेहाच्या गोलांसह,

संध्येच्या दीपरागांसह.

 

पुसटलेल्या रांगोळ्याही,

मंदपणे विस्कटतात,

संपलेल्या दिवाळीचे रंग,

आणखी गडद करतात !

 

हवेतला फटाक्यांचा गंध,

चुकार फटाक्यांचे फाटके अंग,

कण्हत कण्हत सांगतात,

“संपला दिवाळीचा संग !”

 

कँलेंडरमधली चार दिवसांची,

दिवाळी खरं तर संपली,..

पण अजून रेंगाळतेच ना मनात,

तिचीच पुसट सावली !! 

 

-सौ.अरुणा प्रकाश गोखले.

प्रस्तुती – सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे

९८२२८४६७६२.

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ भक्तीरचना ☆ श्री सुहास सोहोनी

श्री सुहास सोहोनी

? कवितेचा उत्सव ?

☆ भक्तीरचना ☆ श्री सुहास सोहोनी ☆

भक्तीरचना : पंढरी माझ्या ह्रदयी ग

??

पंढरिचे चैतन्य लुटोनी

अगणित झाले पावन ग ।

रिक्तहस्त मी माझ्यासाठी

विठ्ठल उरला नाही ग ॥

?

अंश अंश नेला सर्वांनी

स्तिमित जाणिवा झाल्या ग ।

बधीर मानस उरले केवळ

विठ्ठल कोठे गेला ग ॥

?

तुळशीहारे कंठ पळविला

तुकया मस्तक घेई ग ।

हस्त कटीवर विसावलेले

डोंगा चोखा नेई ग ॥

?

नेत्र गवसले ज्ञानीयासी

ज्ञानचक्षु ते झाले ग ।

गोरोबाच्या संगे गेला

होउनि वेडा कुम्हार ग ॥

?

पायरिचा पाषाण मज हवा

नाम्या हटून बसला ग ।

नामाचा व्यवहार करोनी

धन्य नरहरी झाला ग ॥

?

सहज लाभता माळपदक तिज

जनी हासली गाली ग ।

आळ चोरिचा खोटा स्मरता

अश्रु दाटला नेत्री ग ॥

?

दामाजीने  हरिनामाची

कोठी उघडी केली ग ।

युगायुगांची उभी पाउले

पुंडलिकाघरी गेली ग ॥

?

मळा भक्तिचा जाइ सावता

घेउन अपुल्या गांवी ग ।

उरला विठ्ठल लुटण्या जमला

वारकर्‍यांचा मेळा ग ॥

?????

तिळातिळाने विरघळणारा

विठ्ठल मी देखिला ग ।

बांध फुटोनी वाहु लागल्या

नयनांमधुनी सरिता ग ॥

?

एकटीच मी राउळि बसले

बाकी शून्य पसारा ग ।

बघवे ना गाभारा पोकळ

थकले डोळे मिटले ग  ॥

?

जाणिव नेणिव बोथट झाली

भानच नुरले कसले ग ।

अंतर्यामी सूर उमटला

मनोमनी आकळला ग ॥

?

सूर बोलला घेई समजुन

कशी बावरी झालिस ग ।

चराचरी मी भरुन राहिलो

लुप्त कसा मी होइन ग ॥

?

ज्याने त्याने नेला विठ्ठल

दशांगुळे तरि राही ग ।

डोकावुनिया हृदयि आपुल्या

अनुभुति त्याची घेई ग ॥

?

सहजपणाने स्वहृदयांतरि

प्रथमच मी देखिले ग ।

सहस्र रश्मी तेजाळुनिया

डोळे माझे दिपले ग ॥

?

हळू हळू साकार होउनी

विठ्ठलाकृती सजली ग ।

आश्चर्याला सीमा नाही

वैष्णव जमले भवती ग ॥

?

चंद्रभागेचा कांठ होउनी

हृदयकमल मम फुलले ग ।

दिंड पताका गर्दी उसळे

अबिर गुलाला उधळति ग ॥

?

संत वारकरि हासत नाचत

नृत्य कीर्तनी रमले ग ।

त्यांच्या संगे विठू सावळा

भान हरपुनी नाचे ग ॥

?

दर्शन घडले विठुरायाचे

आस मनीची फिटली ग ।

अंतरिचा संवाद संपला

भान जगाचे आले ग ॥

?

माझे होते माझ्यापाशी

परी ठाउके नव्हते ग ।

आता उमगे वसली आहे

पंढरि माझ्या हृदयी ग ॥

पंढरि माझ्या हृदयी ग ॥

पंढरि माझ्या हृदयी ग ॥

 

© श्री सुहास सोहोनी

रत्नागिरी

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – साप्ताहिक स्तम्भ ☆ कवितेच्या प्रदेशात # 108 ☆ गाणारं झाड ☆ सुश्री प्रभा सोनवणे

सुश्री प्रभा सोनवणे

? साप्ताहिक स्तम्भ – कवितेच्या प्रदेशात # 108 ?

☆ गाणारं झाड ☆

(जुन्या डायरीतून….)

सखी तू आहेस एक गाणारं झाड,

चिवचिवणारी चिमणी पाखरं

यायची तुझ्या अंगणात,

मग तुझ्या घनदाट छायेसह,

तू घेऊन जायचीस त्यांना,

जॅक अॅन्ड जील च्या टेकडीवर,

ए बी सी डी च्या प्रदेशात!

तेव्हा तू असायचीस त्यांची

मायाळू टिचर!

 

आजारी सासूसास-यांची तू सेवाभावी परिचारिका बनायचीस,

दुखलं खुपलं, पथ्यपाणी…

हळूवार निगराणी करत रहायचीस !

 

मैत्रीणींच्या मैफिलीत,

ऐकवतेस हळवी कविता..

ओंजळ, ओंजळ फुलंसुद्धा…

असतातच त्यांच्या करीता!

 

माहेरवाशिणी,सासुरवाशिणी…

सा-यांचीच तू हक्काची,

तुझ्या फांद्या—अष्टभुजा,

मदतीला धावणा-या,

चुकल्या पाखरालाही,

योग्य दिशा दावणा-या!

 

तुझ्या गर्द छायेमध्ये,

जाणवत नाहीत वैशाख वणवे,

झळा सोसून, ताठ कण्याने उभी राहून,

तू ताजी टवटवीत !

 

सखी तू आहेसच, परीकथेतलं.

सत्यात अवतरलेलं,

एक झाड गाणारं,

फुललेलं….फुलवणारं!

 

© प्रभा सोनवणे

१४-१०-१९९५

“सोनवणे हाऊस”, ३४८ सोमवार पेठ, पंधरा ऑगस्ट चौक, विश्वेश्वर बँकेसमोर, पुणे 411011

मोबाईल-९२७०७२९५०३,  email- [email protected]
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ स्पर्धा ☆ श्री तुकाराम दादा पाटील

श्री तुकाराम दादा पाटील

? कवितेचा उत्सव ?

☆ स्पर्धा ☆ श्री तुकाराम दादा पाटील ☆ 

असतो खुळा जमाना म्हटले कधीच नाही

माणूस माणसाने जपले कधीच नाही

 

सौदे हजार ज्यांचे माणूस जोडण्याचे

त्यांनी स्वत:स कोणा विकले कधीच नाही

 

झाकून ठेवलेल्या गंधाळ चंदनाला

लपवून गंध जगणे जमले कधीच नाही

 

दडपून टाकलेले उरते खरेच मागे

खोट्या समोर असली झुकले कधीच नाही

 

आभाळ चांदण्यांचे चंद्रास मिरवणारे

सूर्यास तळपणा-या दिसले कधीच नाही

 

धरती निसर्ग पाणी आधार जीवनाचे

सेवेत व्यस्त असता रुसले कधीच नाही

 

प्रेमा मुळेच अंती माणूस जगत जातो

प्रेमास शांत बसणे सुचले कधीच नाही

 

आल्या बलामतीला जा ठोकरून पुढती

अग्नीस शुद्ध सोने डरले कधीच नाही

 

देवात माणसाने या लावल्यात स्पर्धा

त्यानेच देवतांचे पटले कधीच नाही

 

© श्री तुकाराम दादा पाटील

मुळचा पत्ता  –  मु.पो. भोसे  ता.मिरज  जि.सांगली

सध्या राॅयल रोहाना, जुना जकातनाका वाल्हेकरवाडी रोड चिंचवड पुणे ३३

दुरध्वनी – ९०७५६३४८२४, ९८२२०१८५२६

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares