Tag: #मराठी-कविता

सौ. वंदना अशोक हुळबत्ते

 कवितेचा उत्सव 

☆ वाढत्या अक्षरांची कविता ☆ सौ. वंदना अशोक हुळबत्ते ☆ 

               तू           १

             माझा        २

           मी तुझी       ३

           एकरूप       ४

         अव्दैत सारे     ५

        ऋतू  ते हसले   ६

     हरकलो आपण    ७

   जीव गेला मोहरून   ८

दिसतो आपल्यात आता  ९

बहरलेला वसंतोत्सव       १०

 

© सौ.वंदना अशोक हुळबत्ते

मो.९६५७४९०८९२

सांगली 

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

श्री सुहास रघुनाथ पंडित

 वाचताना वेचलेले 

 ☆ तक्रार पेटी – कवी प्रा.विजय पोहनेरकर☆ श्री सुहास रघुनाथ पंडित☆ 

 

हजारो मिळोत का लाखो, किंवा मिळोत कोटी

काही काही माणसं म्हणजे निव्वळ तक्रार पेटी—-

 

हेच वाईट तेच वाईट, घोकत बसतात पाढे

समजतात मी सोडून सारे जगच वेडे—-

 

काही धरायचं काही सोडायचं कळत कसं नाही

किरकीऱ्या माणसाला सुख मिळतच नाही—-

 

नेहमीच तक्रारी केल्या की लोकं तुम्हाला टाळतात

नको रे बाबा म्हणून लांब लांब पळतात—-

 

याला त्याला नावं ठेऊन काही मिळत नाही

नकारात्मकता वाढत जाते कसं कळत नाही—–

 

Negativity वाढली की हाती काय येतं ?

शारीरिक व्याधी वाढून मन कलुषित होतं—-

 

मन कलुषित झालं की, सगळेच नकोसे वाटतात

त्यामुळेच जवळची नाती उसवतात आणि फाटतात—–

 

वेळीच सावध होऊन Adjust करायला शिका

पुन्हा पुन्हा त्याच त्याच करू नका चुका —–

 

माकड म्हणतं माझीच लाल, हा Concept सोडून द्या 

चांगल्याला चांगलं म्हणा, जीवनाचा आनंद घ्या —–

 

लोकं कशी जगतात जरा उघडून बघा डोळे

सोन्याचा घास असून करू नका वाट्टोळे—–

 

कुठल्याही परिस्थितीत मन प्रसन्न ठेवायचे

तक्रार पेटी होण्या पासून स्वतःला वाचवायचे—-

 

चेहरा पाडून बसू नका, उत्सव होऊ द्या जगण्याचा

इतरांना आनंद वाटू द्या तुमच्याकडे बघण्याचा —–

—– कवी प्रा.विजय पोहनेरकर

       9420929389

 

संग्राहक : श्री सुहास रघुनाथ पंडित

सांगली (महाराष्ट्र)

मो – 9421225491

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

श्री उदय गोपीनाथ पोवळे

 

 कवितेचा उत्सव 

☆ माझा तू ☆ श्री उदय गोपीनाथ पोवळे ☆ 

प्रेमाचा तू मोहरून टाकणारा

माझा प्रिय तू जीव लावणारा

माझाच तू, होतास माझा

होतास तू , प्रेमाचा माझा

 

मांडलास डाव, खेळ तो रचिला

प्रेमात रंगुनी तूच तो फुलविला

 

अघडीत घडले, काळ काळाकडूनी

कसा गेलास खेळ अर्धा सोडुनी

 

भार मज तो, खांद्यावर देऊन

गेलास तू का, मध्यावर सोडून

 

रुतलास तू, हृदयी तो काटा

तुझ्याविणा व्यर्थ, जीवन ते आता

 

तपा वरी वेळ ती, सरून गेली

तुझ्या येण्याची, आस ती पाहिली

 

नाही लागली हळद, नाही रे उतरली

शशी संगे साथीला, नाही मी बहरली

 

तुझ्याच प्रतीक्षेत, वेडी मी अजुनी

मनी ज्ञात आहे, येणार तू फिरुनी

 

निशेदिनी स्वप्नी तूच रोज येशी

आशा मनी खोटी तूच मज देशी

 

तुझ्याविणा कठीण आहे रे सगळे

तुझ्याविणा जग सगळे ते वेगळे

 

नसेल मनी तुझे येणे परतुनी

मलाच ने रे त्या, विश्व विलक्षणी

माझाच तू, होतास माझा

होतास तू, प्रेमाचा माझा

 

© श्री उदय गोपीनाथ पोवळे

मो. नं. ९८९२९५७००५. 

ठाणे

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

सौ.मंजुषा आफळे

 कवितेचा उत्सव 

☆ झूल ☆ सौ. मंजुषा आफळे ☆

आनंदाची झूल हवी

हर एक त्या जीवाला

श्वासा संगे यातायात

घडे टाकून मनाला

 

तुडविता गं फुलांना

धावू नये वाटेवरी

सजवेल कोण झूल

तुजसाठी या भूवरी

 

मखमली झुल लाभे

असामान्य कर्तुत्वाला

सन्मान त्यांचाच होई

जागवितो, जो सत्याला

 

अंतरीचे प्रेम धागे

विणता झूल मोहवि

मनीची सद् भावना

आदराने गं फुलवी

 

रंग खोटे, झूलीवरी

काळासंगे विरणारी

अशी झूल नको देवा

गर्व तो जोपासणारी

 

पीडितांचा हात हाती

हरक्षणी देता साथ

निर्मळ आनंद होई

झूल पांघरी श्रीनाथ

© सौ.मंजुषा सुधीर आफळे

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

 वाचताना वेचलेले 

☆ म्हणून मी नेहमी आनंदात असतो ☆ प्रस्तुती – श्री रवी साठे ☆ 

मी भूतकाळ चघळत नाही

मी भविष्याची चिंता करत नाही नियोजन करतो

मी वर्तमानात जगतो

म्हणून मी नेहमी आनंदी असतो ☺️

 

मी कुणाकडुन काडीची अपेक्षा करत नाही,

मी कुणाबद्दल राग मनात धरत नाही,

मी लगेच सगळ्यांना माफ करतो,

म्हणून मी नेहमी आनंदी असतो. ☺️

 

मी हायफाय राहण्यासाठी धडपडत नाही,

आपुलकीची आणि मैत्रीची किंमत नसणाऱ्यासाठी कधीच दुःखाने तडफडत नाही,

साधं राहून आपल्या माणसांत सुखानं रमतो,

म्हणून मी नेहमी आनंदी असतो. ☺️

 

कोण काय बोलतं ह्याचा मी कधीच विचार करत नाही,

कोणी काहीही बोलल तरी पुन्हा मी ते स्मरत नाही,

माझे जीवन स्वछंदी आहे, ते मी मजेत जगतो,

म्हणून मी नेहमी आनंदी असतो. ☺️

 

मला ना पदाचा ना ज्ञानाचा अहंकार, 

तुच्छतेचा विचार कधी मनाला  नाही भावला,

पाय जमिनीवर ठेवून,  प्रसंगी अनवाणी चालतो, 

म्हणून मी नेहमी आनंदी असतो. ☺️

 

जगायला काहीच भौतिक सुख लागत नाही,

म्हणून मी गर्वाने कधीच वागत नाही,

सगळ्यांशी प्रेमाने आदराने आपुलकीने वागतो,

म्हणून मी नेहमी आनंदी असतो. ☺️

 

जन्म शाश्वत आहे तसा मृत्यू देखील शाश्वत आहे, ही जाणीव आहे, 

माझ्यातही दोष आहेत आणि काहीतरी नक्कीच उणीव आहे,

माझे दोष मी रोजच पाहून सुधारण्याचा प्रयत्न करतो,

म्हणून मी नेहमी आनंदी असतो.

                      

 “आपले आनंदी रहाणे हाच आपल्या निरोगी जीवनाचा  मूलमंत्र आहे” ?

प्रस्तुती – श्री रवी साठे

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

श्री शामसुंदर महादेवराव धोपटे

☆ कवितेचा उत्सव ☆ चंद्र त्यांचा नी अमुचा ☆ श्री शामसुंदर महादेवराव धोपटे ☆

चंद्र त्यांचा मधुचंद्राचा

आम्हा कधी दिसलाच नाही

अमुचा चंद्र तो भाकरीचा

त्यांना कधी रूचलाच नाही

 

कोजागिरीच्या दुधात त्यांच्या

विसावला तो कसा ते पहिलेच नाही

असेलही तो भांड्यात अमुच्या

पण पडावा तो इतके दूधच नाही

 

सजलेल्या प्रेयसीच्या मुखाला

उपमा शशीची दिली तुम्ही

घामेजल्या चेहऱ्यात साजणीच्या

कधी तो विसावलाच नाही

 

असेल तो बरसवित अमृताला

आम्ही तो कधी चाखलाच नाही

झोपलो थकूनी तुज बघ पहाता

गोडवा अमृताचा हवा सा वाटलाच नाही.

 

कष्टाचा करपला जीव अमुचा

कधी सौंदर्य तुझे उलगडलेच नाही

वासरमणी तो जगवे जीव अमुचा

त्याहून तू सुंदर हे पटलेच नाही

          

© श्री शामसुंदर महादेवराव धोपटे

चंद्रपूर,  मो. 9822363911

≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित  ≈

सौ.ज्योत्स्ना तानवडे

 कवितेचा उत्सव 

☆ यशाहुनही प्रयत्न सुंदर ☆ सौ.ज्योत्स्ना तानवडे ☆ 

(जेष्ठोत्सव, पुणे मधील  द्वितीय  क्रमांक प्राप्त काव्यपूर्ती रचना.)

रमत गमत कोळी भिंतीवर चढे

वरून पावसाने खाली तो पडे

सूकत जमीन सारी ऊन ते पडे

रमत गमत कोळी पुन्हा वरचढे ||

 

संकटे येती जाती किती संसारात

भीक त्याला न घाली तोचि भाग्यवंत

पुन्हा यत्न करतो तो ठरतो यशवंत

प्रयत्नांते यश लाभे हाचि खरा मंत्र ||

 

प्रयत्ने वाळूचे कण रगडणे शक्य आहे

प्रयत्नांती परमेश्वर वसे हेचि सत्य आहे

धीर सोडू नको रे यश तुझेच आहे

पुढे पुढे चालत जा यशोमंदिर आहे ||

 

हार-जीत हा तर खेळाचा भाग आहे

पुन्हा नव्याने लढणे हाची नेम आहे

विवेकी संयत लढती यशस्वी होत आहे

जीवनाच्या खेळाचा हाच नियम आहे ||

 

बुद्धिवादी तू तर हे नियम जाणतोस

जिद्दीने लढूनी संकटांना हरवतोस

नवी नवी क्षितिजे अचूक गाठतोस

थांबला तो संपला हे सत्य जाणतोस ||

 

कोळ्याप्रमाणे पडणे उठणे तुला जमेल

जिद्द मात्र हरू नको शेवटी यश गवसेल

राखेतूनी ‘मन फिनिक्स’  जर तो उडेल

यशाच्या शिखरावरी  निश्चित विसावेल ||

 

(यातल्या पहिल्या चार ओळी दिल्या होत्या आणि पुढील ४५ मिनिटात तिथेच कविता लिहायची होती.)

© सौ.ज्योत्स्ना तानवडे

वारजे, पुणे.५८

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈