सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे
कवितेचा उत्सव
☆ हो प्रसन्न आम्हाते….☆ सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे ☆
जय जय दुर्गे माते , भाव दुःखेहरिते ।
नमितो तुजप्रति देवी, हो प्रसन्न आम्हांते ।।
सकळांची जननी तू , तू जगउद्धारिणी
किती असुरा मर्दियले , तू संकटनाशिनी ।।
महिषासुर मारला नि , पापच जगी ना उरले
परि माते आता त्या पापाविण काही नुरले ।।
त्या असुरां मारून तू , का विसावलीस अशी
ते हेरुन असुरसगे , करू धजावती सरशी ।।
किती काळ लोटला , महिषासुर गं पुनर्जन्मला
कलियुगात या माते , तो अतीच गं मातला ।।
तेव्हा एकच होता, आता प्रकटे विविध रूपात
भ्रष्टाचार नि दंगे-धोपे , वर्णू किती शब्दात ।।
बेकारी अन महागाई ही , बडगा जातीयतेचा
किती अस्त्रे या असुरांपाशी , पार न लागे त्यांचा ।।
असूर-रूपही किती बदलले , दानव मानव झाले
भयावह किती चेहरे त्यांचे , मनास जणू लाविले ।।
मानव म्हणुनी जवळी जाता , होई अशी फसगत
भुई धोपटता सर्प निघावा , तशीच गं ही गत ।।
तुझ्या कृपेने जरी जन्मती , सगळे ‘ मानव ‘ म्हणुनी
तरी कुणी त्यातले कितीकां छळती , माणूसपण विसरुनी ।।
मनामनात गं कलीच शिरला , तुझे स्थान डळमळते
कुठे गुंतलीस माते इतकी , तुला का न हे कळते ।।
का तूही भुललीस दिमाख पाहून तुझ्या पूजनाचा
पामर मी तुज कसे गं सांगू , देखावा गं हा वरचा ।।
दुष्कृत्यांना दडवण्यास हा , समाजकार्याचा गं मुलामा
भीषण वास्तव प्रत्यक्षी , जरी उदात्त भासे ही प्रतिमा ।।
माते जाग तू स्वयेच आता , कारण शोधू नको कुठले
दार उघड बया “ ऐसे प्रार्थाया , त्राणही ना आम्हा उरले ।।
तव भक्त असूनही किती त्रासलो , सहन न हो काही आता
धाव घेऊनी तार तू आई , तरीच म्हणू तुज “ तू जगमाता “ ।।
© सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे
९८२२८४६७६२.
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈
वाचताना वेचलेले 
